Baby Bag

„ადამიანები, რომლებსაც ეს სიმპტომები აქვთ, ხშირად მიდიან სხვადასხვა ექიმთან და უამრავ გამოკვლევას იტარებენ,“ - ფსიქიატრი ეკა ჭყონია

„ადამიანები, რომლებსაც ეს სიმპტომები აქვთ, ხშირად მიდიან სხვადასხვა ექიმთან და უამრავ გამოკვლევას იტარებენ,“ - ფსიქიატრი ეკა ჭყონია

ფსიქიატრმა ეკა ჭყონიამ შფოთვითი აშლილობებისთვის დამახასიათებელი სომატური ჩივილები დაასახელა:

„შფოთვითი აშლილობები დიდ უმრავლესობაში ვლინდება სომატური ჩივილებით. ეს ადამიანები ხშირად თვლიან, რომ აქვთ მძიმე სომატური მდგომარეობა. მათ აქვთ მოხრჩობის შეგრძნება, გულის ფრიალი, აჩქარება, რიტმის ცვალებადობა, წნევის ცვალებადობა, ტემპერატურის ცვალებადობა, ტრემორი, წამოწითლება, ოფლიანობა, ძლიერი დაჭიმულობა. ეს დაძაბულობა არის გახანგრძლივებული. მთელი ტანი შეიძლება გტკიოდეს. გარდა ამისა, ამ შიშზე იწყებ გახშირებულ სუნთქვას. ეს ზედაპირული სუნთქვაა, თითქოს ცარიელი გაქვს თავი, თავბრუსხვევის შეგრძნებაა, თითქოს სადაცაა გული წაგივა. ზოგჯერ შეიძლება ეს მდგომარეობა გახანგრძლივდეს. ადამიანი, რომელსაც ეს სიმპტომები აქვს, ხშირად მიდის სხვადასხვა ექიმთან.

ეს ადამიანები დადიან სხვადასხვა ექიმთან, ფინანსურადაც დიდი ტვირთია. უამრავ გამოკვლევას იტარებენ, სანამ მიხვდებიან, რომ შფოთვითი მდგომარეობაა. არის კულტურები, სადაც თუ არ არის ფიზიკური პრობლემა, მიაჩნიათ, რომ ეს პრობლემა არ არის. ხშირად გამიგია, რომ ამბობენ: „აიყვანე თავი ხელში.“ შფოთვაც სამედიცინო პრობლემაა. ესეც არის დაავადება, რომელსაც სჭირდება შესაბამისი მიხედვა,“ - მოცემულ საკითხზე ეკა ჭყონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვმა რომ გაგვაბრაზა, მაშინვე ყვირილზე და ჩხუბზე კი არ გადავიდეთ, ჩავრთოთ გონება, გავიხსენოთ, რომ ის ბავშვია,“- ნინო ამონაშვილი

„ბავშვმა რომ გაგვაბრაზა, მაშინვე ყვირილზე და ჩხუბზე კი არ გადავიდეთ, ჩავრთოთ გონება, გავიხსენოთ, რომ ის ბავშვია,“- ნინო ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა ნინო ამონაშვილმა ემოციების მართვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„პირველი ეტაპი, რაც აუცილებლად უნდა გავიაროთ, არის, რომ გავაცნობიეროთ, რა ემოცია გვეუფლება ჩვენ. ბევრია ასეთი ​ადამიანი, რომელიც გაბრაზებულია, შეწუხებულია, მაგრამ არ აღიარებს, რომ მას პრობლემა აქვს. ასეთ ადამიანს ვერც ჩვენ დავეხმარებით და ვერც ის დაეხმარება თავის თავს. პირველ რიგში, ვაღიაროთ, რომ რაღაც გვაწუხებს. როდესაც პირველადი ემოცია გვეუფლება, დავფიქრდეთ, რა ემოციაა ეს.“

ნინო ამონაშვილის თქმით, მშობლებს და ბავშვებს უჭირთ საკუთარ ემოციებზე საუბარი:

„ხშირად, როდესაც მშობლებს და ბავშვებს ვეკითხებით, რა ემოცია ეუფლებათ, უჭირთ დასახელება. ხანდახან ამბობენ, რომ უსამართლობა აწუხებთ. ეს ემოცია არ არის. არ იციან ადამიანებმა ემოციის დასახელება. მეორად ემოციაზე გადასასვლელად მთავარია, რომ გონება ჩავრთოთ. მარტო აღგზნებულ ემოციურ მდგომარეობაში კი არ უნდა ვიყოთ, უკვე გონება დავამატოთ.​ ბავშვმა რომ გაგვაბრაზა, მაშინვე ყვირილზე და ჩხუბზე კი არ გადავიდეთ, ჩავრთოთ გონება, გავიხსენოთ, რომ ის ბავშვია, გავიხსენოთ, რომ გვიყვარს.“

„მეორე ეტაპია უკვე, თუ რას ვაკეთებთ. გავაცნობიერე, რომ გავბრაზდი, მაგრამ ახლა აღარ ვიცი, რა გავაკეთო. ​აქ ბევრი სხვადასხვა მეთოდია და ყველა ადამიანმა თავად უნდა იპოვოს, რომელია მასთან ყველაზე ახლოს. ზოგისთვის შეიძლება ეს იყოს ათამდე დათვლა და ღრმად სუნთქვა. შეიძლება ათამდე დათვლით ისე დავმშვიდდე, მივხვდე, რომ არ მინდა ბავშვთან ჩხუბი. ზოგისთვის მნიშვნელოვანია, რომ განმარტოვდეს, ცალკე ოთახში გავიდეს. ზოგს ძალიან შველის ფიზიკური აქტივობა. ყველას სხვადასხვა მეთოდი აქვს. ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო მეთოდია, რომ გავიღიმოთ, მიმიკები შევიცვალოთ. თუ ცუდ ხასიათზე ვარ და გაბრაზებული ვარ, ძალით გავიღიმებ. გაღიმებამ შეიძლება ძალიან შეცვალოს განწყობა,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო ამონაშვილმა რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო ფორტუნა

წაიკითხეთ სრულად