Baby Bag

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

სოციალურ მეცნიერებათა დოქტორმა ირმა ხურციამ ფსიქოლოგიური კეთლიდღეობის განმსაზღვრელ ფაქტორებზე ისაუბრა და მადლიერების მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

„ბედნიერება შინაგანი მდგომარეობაა და მატერიალური კეთილდღეობა - გარეგანი. ისიც უნდა ავღნიშნოთ, რომ მატერიალური კეთილდღეობაც მნიშვნელოვანია. თუ ადამიანმა უმწეობა დაისწავლა, საპირისპიროდ ბედნიერების სწავლაც შესაძლებელია. ყველაზე ბედნიერი არის მადლიერი ადამიანი. პოზიტიურ ფსიქოლოგიაში არის მადლიერების სავარჯიშოები. ჩვენ, ქრისტიანები ყოველი დღის ბოლოს მადლობას ვწირავთ უფალს იმისთვის, რაც გაგვაჩნია. ეს გონებით ვიცით, რომ მადლიერები უნდა ვიყოთ უფლის, მაგრამ თუ ყოველი დღის ბოლოს 3 ფაქტს ჩამოვწერთ, რისთვისაც მადლიერები ვართ უფლის, მადლიერების გრძნობა განცდაში გადავა, გონებიდან გულს გამოივლის და უფრო მყარად ჯდება ჩვენს ფსიქიკაში.

ძალიან მნიშვნელოვანია მადლიერების სავარჯიშო და ის, რომ ყოველდღიურად გულწრფელად ვიყოთ უფლის მადლიერები. ბედნიერების ძებნა რა არის? ეს არის დაკარგული ნეტარების ძიება, რომელიც სამოთხესთან ერთად დავკარგეთ. ჩვენ ხომ ვიცით, რატომ ვისწრაფვით ბედნიერებისკენ. ჩვენ ვისწრაფვით რეალურად უფლისკენ. საკუთარი თავისკენ როდესაც ისწრაფვის ადამიანი, ესეც ბედნიერების ძიებაა. ჩვენ ხომ უფლის ხატი და მსგავსი ვართ. თუ ამას ვიპოვით, მაშინ, რა თქმა უნდა, ბედნიერებაც არ დააყოვნებს. ჯადოსნური სიტყვები ვიცით ქრისტიანებმა, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- მოცემულ საკითხზე ირმა ხურციამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად