Baby Bag

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

სოციალურ მეცნიერებათა დოქტორმა ირმა ხურციამ ფსიქოლოგიური კეთლიდღეობის განმსაზღვრელ ფაქტორებზე ისაუბრა და მადლიერების მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

„ბედნიერება შინაგანი მდგომარეობაა და მატერიალური კეთილდღეობა - გარეგანი. ისიც უნდა ავღნიშნოთ, რომ მატერიალური კეთილდღეობაც მნიშვნელოვანია. თუ ადამიანმა უმწეობა დაისწავლა, საპირისპიროდ ბედნიერების სწავლაც შესაძლებელია. ყველაზე ბედნიერი არის მადლიერი ადამიანი. პოზიტიურ ფსიქოლოგიაში არის მადლიერების სავარჯიშოები. ჩვენ, ქრისტიანები ყოველი დღის ბოლოს მადლობას ვწირავთ უფალს იმისთვის, რაც გაგვაჩნია. ეს გონებით ვიცით, რომ მადლიერები უნდა ვიყოთ უფლის, მაგრამ თუ ყოველი დღის ბოლოს 3 ფაქტს ჩამოვწერთ, რისთვისაც მადლიერები ვართ უფლის, მადლიერების გრძნობა განცდაში გადავა, გონებიდან გულს გამოივლის და უფრო მყარად ჯდება ჩვენს ფსიქიკაში.

ძალიან მნიშვნელოვანია მადლიერების სავარჯიშო და ის, რომ ყოველდღიურად გულწრფელად ვიყოთ უფლის მადლიერები. ბედნიერების ძებნა რა არის? ეს არის დაკარგული ნეტარების ძიება, რომელიც სამოთხესთან ერთად დავკარგეთ. ჩვენ ხომ ვიცით, რატომ ვისწრაფვით ბედნიერებისკენ. ჩვენ ვისწრაფვით რეალურად უფლისკენ. საკუთარი თავისკენ როდესაც ისწრაფვის ადამიანი, ესეც ბედნიერების ძიებაა. ჩვენ ხომ უფლის ხატი და მსგავსი ვართ. თუ ამას ვიპოვით, მაშინ, რა თქმა უნდა, ბედნიერებაც არ დააყოვნებს. ჯადოსნური სიტყვები ვიცით ქრისტიანებმა, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- მოცემულ საკითხზე ირმა ხურციამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ქართველი დედის ჰიპერმზრუნველობის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედების მსგავსი დამოკიდებულება ქართველი მამების პასიურობითაც არის გამოწვეული:

„ჰიპერმზრუნველობით ცნობილები არიან ებრაელი დედებიც, ქართველებზე უფრო მეტად. არ ვიცი აქ რატომ ჩამოყალიბდა ასე. უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო. არსებობს უპირობო და განპირობებული სიყვარული. უპირობო სიყვარულს უწოდებენ დედობრივ სიყვარულს. მე მიყვარს იმიტომ, რომ ჩემი შვილია. რაც ჩემი შვილისთვის საჭიროა, ყველაფერზე ვარ წამსვლელი. მამის სიყვარული არის აბსოლუტური. ის გეუბნება, რომ შენ მიიღებ რაღაცას იმ შემთხვევაში, თუ რაღაცას გააკეთებ. ასეთი ტიპის სიყვარული 11-12 წლის ასაკიდან ბავშვისთვის აუცილებელია, რომ მასში პასუხისმგებლობის გრძნობა ჩამოყალიბდეს. პასუხისმგებლობის შეთავაზება მშობლის მხრიდან, იმისთვის, რომ ადამიანი გახდეს ზრდასრული, არის აუცილებელი.

„დედა გენაცვალოს,“- ეს დარჩება ყოველთვის დედას, მაგრამ ან დედა უნდა გადაეწყოს ახალ ნიადაგზე, ან ვიღაც უნდა არსებობდეს, რომელიც ბავშვს პასუხს მოსთხოვს თავის საქციელზე, რომ ის პასუხისმგებელი გახდეს ქცევაზე. რატომ მოხდა საქართველოში ასე, რომ დედა ჰიპერმზრუნველია? მამებმა გადაწყვიტეს, რომ შვილი უნდა გაზარდოს მარტო დედამ. „შენი ბრალი იქნება, თუ შვილი კარგი არ გამოვიდა, მეტი რა საქმე გაქვს? სხვა რა გევალება?! შენ შვილი უნდა გაზარდო!“ - აქ ეს დამოკიდებულება იყო. ამის ბრალია, რომ დედებმა ზედმეტი აიღეს თავიანთ თავზე. დედა ნებისმიერ ასაკში მზად არის, რომ შვილისთვის ყველაფერი გააკეთოს.

მე მოხარული ვარ, რომ ახალ თაობაში მამები გააქტიურდნენ. მამა უნდა ჩაერთოს ბავშვის განათლებაში თავისი მამობრივი სიყვარულით. მამობრივი სიყვარული გახლავთ განპირობებული, პასუხისმგებლობაზე დამყარებული. დედობრივი სიყვარული გახლავთ უპირობო. უპირობო სიყვარული უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში, მაგრამ თანდათანობით როგორც ზრდასრულს, პასუხი უნდა მოვთხოვოთ ქცევაზე. ნელ-ნელა ეს ცოდნა შემოდის ჩვენთან,“- აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ „ათონის დარბაზი“

წაიკითხეთ სრულად