Baby Bag

„​ცხოვრება იმდენად პატარაა, ადამიანს დრო არ უნდა გრჩებოდეს ცუდ ხასიათზე ყოფნის“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„​ცხოვრება იმდენად პატარაა, ადამიანს დრო არ უნდა გრჩებოდეს ცუდ ხასიათზე ყოფნის“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა, როგორ უნდა მიუდგეს ადამიანი ამა თუ იმ  საკითხს, რომ მარტივად გადაჭრას. მისი თქმით, შეიძლება ვიღაცამ ყველგან უბედურება და სიმახინჯე დაინახოს, ბრძოლა დაინახოს იქ, სადაც საბრძოლველი არაფერია:

„ცხოვრება იმდენად პატარაა, ადამიანს დრო არ უნდა გრჩებოდეს ცუდ ხასიათზე ყოფნის. შენ ქმნი შენს განწყობებს, შენ ქმნი შენს ხედვას. ყველა ადამიანს თავისი არჩევანი აქვს, შეიძლება ვიღაცამ ყველგან უბედურება და სიმახინჯე დაინახოს, ბრძოლა დაინახოს იქ, სადაც საბრძოლველი არაფერია. როდესაც ამოცანას ვხსნი, მე უბრალოდ ვმუშაობ, რომ გადავწყვიტო საკითხი, მივიღო შედეგი, განვვითარდე - აქ ყველგან შეიძლება გამოვიყენოთ სიტყვა „ბრძოლა“. სადაც ბრძოლაა, მისი შედეგი ორია - გამარჯვება და დამარცხება. სადაც ამოხსნაა, იქ არის საკითხის დამატებითი ანალიტიკა, თუ რაღაც არ გამომდის, კიდევ ვფიქრობ, როგორ გავაკეთო და არ ვფიქრობ, რომ დავმარცხდი. ედისონს ჰკითხეს - რამდენი წარუმატებელი მარცხი გქონდათო, მან კი უპასუხა, პირიქით, ეს იყო წარმატებული ინფორმაცია, რომლითაც მივხვდი, რომ ის გზა იყო არასწორიო. მან ასე შეაფასა იმიტომ, რომ მარცხი არის ემოციური დარტყმა ადამიანზე და სულ სხვა ემოციებს იწვევს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ შევაქოთ ბავშვი სწორად სწავლის პროცესში? - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები

როგორ შევაქოთ ბავშვი სწორად სწავლის პროცესში? - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვის შექების წესებზე ისაუბრა:

„ჩვენ უნდა შევაქოთ ყველა ბავშვი. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ ყველა ბავშვი განსხვავდება ერთმანეთისგან, ერთი მშობლის შვილებიც. ყველა მშობელი იტყვის ამას, რომ ორი თუ სამი სრულიად განსხვავებული არსებაა სახლში. ამიტომ ინდივიდუალობები ძალიან განსხვავებულია და სწავლის სტილიც, ბუნებრივია განსხვავებულია. უნარებიც განსხვავებულია და ამიტომ ჩვენ არ უნდა შევაქოთ ბავშვი ასე: „შენ ხარ ჭკვიანი, შენ ხარ ნიჭიერი. აი შენი ძმა, შენი და როგორ ჭკვიანი და ნიჭიერია.“ ჩვენ ამით ვუსვამთ ხაზს მის უპირატესობას და ისეთ რამეს, რაც მისი დამსახურება არ არის, თანდაყოლილია.

ჩვენ უნდა შევაქოთ ის, რაც ბავშვის დამსახურებაა. ტექსტი არის ასეთი დაახლოებით: „მე ვაფასებ, რომ შენ ამდენი დრო დახარჯე, როგორ მოინდომე.“ მონდომებას ჩვენ არასდროს არ ვაფასებთ იმიტომ, რომ არ ჩანს ეს. ის, რომ ეს ბავშვი ისე კარგად არ სწავლობს, როგორც მეორე, როგორ მოინდომა ამ ბავშვმა ეს უნდა შევაფასოთ და დავაფასოთ. ჩვენ ბავშვი უნდა შევაქოთ ასე: „მე მიხარია, რომ შენ ამაზე ამდენი დრო დახარჯე. არ გამოგდიოდა, მაგრამ ნახე, ახლა უკეთესად გამოგდის.“ ჩვენ ორ რამეს ვაკეთებთ: ვაფასებთ და ვაქებთ ბავშვს მისი ძალისხმევისთვის და მეორე, ჩვენ არ ვადარებთ მას სხვა ბავშვებს.

მშობლებს გვიყვარს ეს, რომ და-ძმას ერთმანეთს ვადარებთ. ჩვენ ვადარებთ ბავშვს მხოლოდ თავის თავს. ნახე, შენ გუშინ ვერ დადიოდი ველოსიპედით და უკვე ისწავლე. ჩვენ ვადარებთ ბავშვს თავის თავს, მის შესაძლებლობებს. ასე მოტივაციას გავუზრდით,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“ 

წაიკითხეთ სრულად