Baby Bag

რა არის თვითშემეცნება და რაში გვეხმარება ის?

რა არის თვითშემეცნება და რაში გვეხმარება ის?

რა არის თვითშემეცნება და რაში გვეხმარება ის

დაფიქრებულხართ რამდენად კარგად იცნობთ საკუთარ თავს?

თვითშემეცნება ეს არის ინდივიდის უნარი შეეძლოს ნათლად დაინახოს საკუთარი შესაძლებლობები, ის გეხმარებათ გაიგოთ ვინ ხართ, რას აკეთებთ და რატომ ფიქრობთ ასე.

გთავაზობთ კითხვებს რომელზე გულწრფელი პასუხიც დაგეხმარებათ მიიღოთ მეტი ინფორმაცია საკუთარ თავზე:

  1. რა გავლენა გაქვთ სხვა ადამიანებზე?
  2. რომელ გარემოში გრძნობთ თავს ყველაზე სრულყოფილად?(რეალიზებულად?)
  3. როგორია თქვენი აზროვნების, გრძნობებისა და მოქმედებების თანმიმდევრულობა?
  4. რაზე ოცნებობდით ბავშვობაში?
  5. რა კომპლიმენტის მიღება მინდა ყველაზე მეტად?
  6. ბოლოს როდის ვიგრძენი სევდა? (რა მოხდა?)
  7. რა თვისებები მომწონს სხვა ადამიანებში?
  8. რას გააკეთებდი ცხოვრებაში წარმატების გარანტია რომ გქონდეს?
  9. რა არის 3 ყველაზე დიდი მოვლენა, რაც მოხდა ჩემს ცხოვრებაში და მჯერა მიმიყვანა იქ სადაც ახლა ვარ
  10. რა აკეთებ ახლა? (რატომ?)

თვითშემეცნების პროცესში მნიშვნელოვანია აღიაროთ საკუთარი ძლიერი და სუსტი მხარეები, მიიღოთ(ითხოვოთ) უკუკავშირი (ამის შემდეგ შეგიძლიათ ამოიცნოთ და შეცვალოთ ნებისმიერი არასწორი შეხედულება რომელიც დაამყარეთ საკუთარ თავზე).

ივარჯიშეთ ,,არა“- ს თქმაში.( ,,არა“ ს თქმამ შეიძლება არ მოგცეთ მყისიერი კმაყოფილება, არამედ გრძელვადიანი სარგებელი.)

გიყვარდეთ საკუთარი თავი და მიიღეთ იგი.

რა არის მიღება?

მაგალითად, მოცემულობაა, რომ წვიმს. 

ვისურვებდი რომ არ წვიმდეს, ჩემი დღე უკეთესი იქნებოდა. კარგი იქნებოდა ვარჯიში რომ შემეძლოს და მზიანი ამინდი იყოს. (მიუღებლობა) 

წვიმს და ვიღებ ამ მოცემულობას, როგორც არის ისე. 

ავტორი:  ფსიქოლოგი მაკა ხოსიაური.


შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვმა გატეხა ქოთანი, გააფუჭა ყვავილი ... როგორ მოიქცევა ამ დროს ბრძენი მშობელი? - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაცია

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, ბავშვი არასდროს გამოაცხადონ დამნაშავედ და მას მოსამართლის პოზიციიდან არ ესაუბრონ:

„ბავშვი სულ „აშავებს.“ ბავშვი „ყოველთვის დამნაშავეა." არასდროს ისე არ ხდება, როგორც გვინდა. ამიტომ ის ჩვენთვის სულ დამნაშავეა. ისე არ დგება, ისე არ ჯდება, როგორც ჩვენ გვინდა. ბავშვს დამნაშავედ ნუ გამოაცხადებთ, თუ მან რამე დააშავა. რა დააშავა ბავშვმა? ცუდი სიტყვა თქვა? რაღაც გატეხა? რა ვითარებაში მოხდა ეს? დანაშაული ყოველთვის დანაშაული კი არ არის. როდესაც დააკვირდები, აღმოჩნდება, რომ კიდევაც ასე უნდა მომხდარიყო. ეს შედეგია რაღაც მიზეზის. ბავშვები დამნაშავეებად არასდროს არ მიიჩნიოთ, არც დამნაშავის ენით ელაპარაკოთ. „არ გრცხვენია?“ - ეს მოსამართლის ლაპარაკია.

არ მივიყვანოთ საქმე იქამდე, რომ ბავშვს ჩვენგან შენიშვნა სჭირდებოდეს. ხომ იცით მას რა მიდრეკილებები აქვს. წინ დაუდექით, რაღაც მოაცილეთ, წინასწარ დაარიგეთ, დაიცავით ბავშვი. გავუსწროთ მოვლენას წინ, ვიდრე მოვლენა მოხდება. ეს არის ბრძენი დედისა და მამის საქმე, მაგრამ თუ მაინც რაღაც მოხდა, ბავშვმა ფანჯრის რაფიდან ქოთანი გადმოაგდო, გატყდა ქოთანი, ყვავილი გაფუჭდა, როგორ მოიქცევა დედა? ერთი ატეხავს წივილ-კივილს: „რამდენჯერ გითხარი? რატომ მიხვედი იქ? რატომ წამოჰკარი ხელი? რატომ არ ხარ ფრთხილი? რა ვქნა? როგორ გაგზარდო? როგორ გაგაგებინო?“ ატირდება დედა თვითონ. ქოთანი ხომ გატყდა უკვე? ჩვენ ბავშვს უნდა შევუქმნათ ქცევის ხატი, ჩვენი მოთმინების ხატი. მივიდეთ ყვავილთან და ვთქვათ: „როგორ მიყვარდი, რა ვქნათ ახლა? იქნებ გადაგარჩინოთ?!“ ბავშვს უთხარით: „მოდი, დამეხმარე, ჩემო ძვირფასო. აბა ფრთხილად, მიდი, ჭიქა მომიტანე.“ არ ვადანაშაულებთ ბავშვს.

მე ისე ვტირი ამ ყვავილზე, რომ ბავშვს მე ვეცოდები. ის აქეთ დამამშვიდებს, აქეთ მოუვლის ყველაფერს. რომ მიაყენო კედელთან და ურტყა, ბავშვი გაიგებს ამას?! ვერ გაიგებს! რა ვქნათ ახლა?! მოხდა ეს! ამაზე ჭკუა უკვე ისწავლა ბავშვმა. მე მინდა მას ხატი გავუჩინო, რომ შეგინდე, მიგიტევე. ბავშვი დამნაშავის როლში არასდროს არ დააყენოთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ ამონაშვილის აკადემია

წაიკითხეთ სრულად