Baby Bag

როგორ დავეხმაროთ ბავშვს არდადეგების შემდეგ ადაპტაციაში - ბავშვთა ნევროლოგი გვირჩევს

როგორ დავეხმაროთ ბავშვს არდადეგების შემდეგ ადაპტაციაში - ბავშვთა ნევროლოგი გვირჩევს

,,​ადაპტაციასა და რუტინის განმტკიცებასთან ყოველთვის მნიშვნელოვანია, ნებისმიერ ასაკში - თანმიმდევრულობა, განმეორებადობა და უწყვეტობა და მეორე - რამდენად დიდია ცვლილება პაუზასთან მიმართებით", - ამის შესახებ ბავშვთა ნევროლოგმა, თამარ ედიბერიძემ ,,პირველი არხის" გადაცემაში ,,პირადი ექიმი მარი მალაზონია" სტუმრობისას ისაუბრა.

მან განმარტა, როგორ უნდა დავეხმაროთ ბავშვს არდადეგების შემდეგ ადაპტაციაში.

,,თუ ჩვენს რუტინაში, მაგალითად, ძილ-ღვიძილის ციკლთან დაკავშირებით არ არის ერთ საათზე მეტი ცდომილება, მიიჩნევა, რომ ეს ორგანიზმისთვის არცთუ ისე სტრესულია. ფაქტობრივად, დღე-ღამურ რეჟიმში, ძილ-ღვიძილის ციკლის თვალსაზრისით, უწყვეტ რეჟიმში იმყოფება და ეს არ ქმნის დამატებით სტრესს. თუ ჩვენ რეგულარულად, სამუშაო დღეებში ბავშვს ვაძინებდით ათ საათზე - ეძინებოდა და ეს გამომუშავებული რუტინა იყო, მაგრამ არდადეგების პერიოდში ან შაბათ-კვირას ვაძლევთ უფლებას, რომ სისტემატურად 12, პირველ საათზე დაიძინოს, დილით შესაბამისად ის ძილს ინაზღაურებს და იღვიძებს არა 8-9, არამედ -  11-12 საათზე. თუ ამან სისტემატური სახე მიიღო, ბუნებრივია, მას გაუჭირდება  რუტინასთან დაბრუნება, რადგან ეს იქნება დამატებით სტრესული, უსიამოვნო ფაქტორი. თუ ის, რისთვისაც უნდა გადავაწყო რუტინა, არის დადებით ემოციებთან დაკავშირებული - როგორც წესი, ეს უფრო უმტკივნეულოდ ხდება ხოლმე. მაგრამ თუ სასწავლო თუ სამუშაო გარემო მოსწავლისთვის, ზრდასრულისთვის არ არის  კომფორტული, საკმაოდ რთულ გამოწვევებს ვაწყდებით ხოლმე - იმდენად, რომ თუ ეს დროში გახანგრძლივდა, ქრონიკულ-სტრესული მდგომარეობა ისე შეიძლება, განვითარდეს, რომ შექმნას სხვადასხვა ხარისხის ჯანმრთელობის პრობლემა", - განმარტა თამარ ედიბერიძემ.


წყარო: ,​,პირადი ექიმი მარი მალაზონია"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს... შვიდი წლისას ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებზე გაჯეტებთან ხანგრძლივი ურთიერთობის მავნე ზეგავლენების შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრი ექსპერიმენტია ჩატარებული. იაპონელებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი, მხოლოდ მშობლის ლაპარაკი შეადარეს კომპიუტერიდან ბავშვის მიერ მოსმენილ ლაპარაკს. აღმოჩნდა, რომ მშობლის და ძიძის საუბარი ბევრად უფრო მეტ სტიმულს აძლევს ბავშვის მეტყველების განვითარებას. 

როდესაც ბავშვი სულ კომპიუტერთანაა, ყველაზე მნიშვნელოვანი რაც აკლია, არის მოძრაობა. რატომ არის დიაბეტი ძალიან გავრცელებული დღეს პატარა ბავშვებში? იმიტომ, რომ არ მოძრაობს ბავშვი, იმიტომ, რომ ჰაერზე ვერ გაგყავს. ის პატარ-პატარა ხემსს მიირთმევს, როდესაც უყურებს ამ რაღაცებს კომპიუტერში.

მოტორულ განვითარებაში ძალიან სერიოზული პრობლემები შეიძლება შეიქმნას. ბავშვს არ აქვს მოძრაობის საშუალება და ვერ აკეთებს ექსპანსიას. ყველაზე მნიშვნელოვანია მეტყველება. ბავშვს დამლაპარაკებელი არავინ ჰყავს. ძიძამ საუკეთესო შემთხვევაში კარგად უნდა მოუაროს. მშობელს არ სცალია. ის დაღლილი მიდის სახლში და უხარია, რომ ბავშვი თავისთვის ჩუმად ზის და რაღაცებს შვება, თან ვითარდება. მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს. შვიდი წლის ბავშვს ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა.

საქმე იმაშია, რომ აზროვნების განვითარება გარემოსთან უშუალო ურთიერთობით ხდება. კომპიუტერთან კი ეს მხოლოდ ვიზუალია, მხოლოდ თვალით არის. მე, როგორც ნეიროფსიქოლოგს მგონია, რომ მარცხენა ჰემისფეროს, რომელიც არის ჩვენი მეტყველების ჰემისფერო, ეს კარგად არ ავითარებს. შედეგი არის ის, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ისედაც აქვთ პრობლემა მეტყველების და ჩვენ არ ვიცით ჯერ, ისეთი რამ ემართებათ კომპიუტერისგან, რომ სხვა გამღიზიანებლებს მისი ტვინი აღარ უშვებს უკვე. როგორც კი მოაშორებ ამ ბავშვს გაჯეტს, მაშინვე ცოტა აზრზე მოვა, თვალებში გამოიხედება. ბევრ მშობელს უთქვამს ეს, რომ გამომირთავს მთლიანად ყველაფერი. მერე ბავშვი დაინტერესებულა გარემოთი და დაუწყია საუბარი,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​წიგნების თაობა

წაიკითხეთ სრულად