Baby Bag

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება
ყველა ადამიანი ტრავმას პასუხობს საკუთარი ინდივიდუალური გზებით.

როგორ ესმით ბავშვებს საფრთხე, საშიშროება?

  1. სკოლამდელი ასაკის ბავშვები: პატარა ასაკის ბავშვებისათვის, ძალიან მნიშვნელოვანია როგორ რეაგირებენ და უმკლავდებიან მოზრდილები, განსაკუთრებით კი მათი მშობლები, სტრესულ სიტუაციებს. მშობლებს ისინი მათ მთავარ დამცველებად აღიქვამენ.
  2. სკოლის ასაკის ბავშვები: ამ ასაკის ბავშვები უფრო მეტ რამეს აკეთებენ დამოუკიდებლად. სტრესის დროს მნიშვნელოვანია ვეცადოთ, რომ გააგრძელონ მათი ნორმალური ცხოვრებისეული რუტინა.
  3. მოზარდები: სტრესის დროს თინეიჯერები შეასაძლოა გახდნენ ზედმეტად დაქვემდებარებულები, დამოკიდებულები ან პირიქით, ზედმეტად დაუდევარები, გაუფრთხილებლები. მშობლებმა ყურადღება უნდა გაამახვილონ შესაძლო რისკისშემცველი ქცევების მიმართ ( მაგ: ნარკოტიკები, ალკოჰოლო და ა.შ)

რისი გაკეთება შეუძლიათ მშობლებს?

  1. ისინი არიან როლური მოდელები და მნიშვნელოვანია კომუნიკაცია, რათა აგრძნობინონ რომ მათზე ვიღაც ზრუნავს.
  2. საჭიროა მოუსმინოს იმას თუ რას ითხოვს ბავშვი თავისი ქმედებებით. ( პატარამ შეიძლება ჭირვეულობაში გამოხატოს, უფრო დიდმა ბევრი კითხვების დასმაში, მოზარდმა მარტოობაში და ა.შ)
  3. აუცილებელია იყვნენ მომთმენნი და მაგალითად გასცენ პასუხები მათ მუდივ კითხვებს. ზოგიერთი უფრო მორცხვია და არ სვამს კითხვებს, მათ შეგვიძლია იქეთ ვუბიძგოთ და მაგალითად ვთხოვოთ აღწერონ სხვები რას ფიქრობენ.
  4. მოზრდილების წუხილი სამომავლო ინციდენტების შესახებ ზრდის გარემოცვაში შფოთვას. მნიშვნელოვანია არ გავხადოთ ხელმისაწვდომი ბავშვებისთვის ზედმეტად ბევრი ნიუსი, განსაკუთრებით სატელევიზიო გადაცემები, რადგან მძიმე ამბების მუდმივი ყურება და მოსმენა შიშს უფრო ამძაფრებს. ამ შემთხვევაში უფრო საყურადღებოა მცირე ასაკის ბავშვები.
  5. თქვენ შეგიძლიათ ხაზი გაუსვათ იმ ფაქტს, რომ უფროსები ( ხელისუფლება, მმართველი ორგანიზაციები და ა.შ გააჩნია კონკრეტულ სიტუაციას) ყველაფერს აკეთებენ იმისათვის რომ ყველა უსაფრთხოდ იყოს.
  6. სტრესის დროს ბრაზი და გაღიზიანებულობა არის ძირითადი ემოციები ნებისმიერ ადამიანთან. დაეხმარეთ შვილებს ეს ემოციები შესაბამისი გზით გამოხატონ. დაარწმუნეთ იმაში რომ მათი გულფიცხობის მიზეზები არ არიან თავად.
  7. როდესაც გვაქვს სტრესის მდგომარეობა, ,,რეგრესიები“ ნორმალურია. (მაგალითად იქცევა უფრო პატარა ასაკის შესაფერისად, ვიდრე სინამდვილეშია) თუ სიმპტომებს მუდმივი სახე აქვს და შფოთვას იწვევს, პროფესიონალის დახმარება აუცილებელია.

წყარო: დიალოგი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ორივე ფილტვი ჰქონდა გათიშული... სასწაული მოხდა, ამდენი ბრძოლის შემდეგ კოვიდი დავამარცხეთ,“ - პატარა ნიკოლოზის გამოჯანმრთელების საოცარი ისტორია

„ბავშვს ორივე ფილტვი ჰქონდა გათიშული... სასწაული მოხდა, ამდენი ბრძოლის შემდეგ კოვიდი დავამარცხეთ,“ - პატარა ნიკოლოზის გამოჯანმრთელების საოცარი ისტორია

პატარა ნიკოლოზის დედა ბავშვის კოვიდისგან გამოჯანმრთელების საოცარ ისტორიას გვიყვება, რომელსაც თვითონ სასწაულს უწოდებს:

„ბავშვი თვის და ათი დღის იყო, როდესაც კოვიდი დაემართა. გადავედით კლინიკაში. იქ დავყავით 9 დღე და გაუარესდა მდგომარეობა. შემდეგ გადავედით ციციშვილის კლინიკაში. მეორე დღეს აუცილებელი გახდა ბავშვის აპარატზე გადაყვანა. ორივე ფილტვი ჰქონდა გათიშული. მესამე დღეს მითხრეს, რომ ძალიან ცუდი მდგომარეობა იყო. ყველაფერი გაკეთებული ჰქონდა ბავშვს. სიცოცხლის კვალი არ ჰქონდა. ბავშვზე იყო დამოკიდებული რას შეძლებდა და რამდენ ხანს შეძლებდა აპარატზე ყოფნას.“

ნიკოლოზის დედის თქმით, ბავშვთან მისი მოძღვარი, მამა ალექსი ავიდა, რის შემდეგაც ჩვილის მდგომარეობა სწრაფად გაუმჯობესდა:

„სასწაული მოხდა... არ ვიცი ეს რა იყო. ბოლოს ჩემი მოძღვარი, მამა ალექსი იყო ბავშვთან ასული. რომ ჩამოვიდა, მითხრა ნუ გეშინია, ყველაფერი კარგად იქნებაო. მართლაც რომ ავედი, ექიმები იცინოდნენ. ეს სასწაული იყო. ნიკოლოზს თვალები ჰქონდა გახელილი. ეს იყო რაღაც საოცრება. 23 დღე ნიკოლოზი აპარატზე იყო შეერთებული. ამდენი ბრძოლის შემდეგ დავამარცხეთ კოვიდი. ბავშვმა რომ გაიღვიძა, მარტო თავს ამოძრავებდა. ხელ-ფეხი წართმეული ჰქონდა. საბედნიეროდ, ნელ-ნელა ამოძრავდა. ბოლოს პედიატრთან რომ ვიყავით, გვითხრა, რომ უკვე თავის ასაკს დავეწიეთ. ერთი წელი უნდა მოვუფრთხილდეთ ძალიან. არ უნდა გამიცივდეს.“

„ჩემი შვილი მივიდა მამასთან და უთხრა, არ შეიძლება ღმერთმა მე რომ წამიყვანოსო?! მე უკვე დიდი ვარ, მამასთანაც ვიყავი, დედასთანაც, ყველაფერი ვნახეო, ნიკოლოზი ხომ პატარააო. მერე ვიფიქრე პირველ შვილზე. უკვე დავიწყებული მყავდა სანდრო,“ - აღნიშნულ საკითხზე პატარა ნიკოლოზის დედამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

წაიკითხეთ სრულად