Baby Bag

8 კითხვა, რომელიც საკუთარ თავს ახლავე უნდა დაუსვათ

8 კითხვა, რომელიც საკუთარ თავს ახლავე უნდა დაუსვათ

როგორ ხარ? ამ კითხვას ხშირ შემთხვევაში ახლავს სტანდარტული პასუხები: კარგად, ნორმალურად და ა.შ, თუნდაც ეს სიმართლისგან ძალიან შორს იყოს. მაგრამ, როგორ გრძნობთ თავს სინამდვილეში? როგორ მიდის თქვენი ცხოვრება? კარგი იქნება თუ ზოგჯერ მაინც გადავამოწმებთ ამ კითხვაზე რეალურ პასუხს და ჩავუღრმავდებით საკუთარ თავს.

​გთავაზობთ რამდენიმე შეკითხვას, რომელიც დაგეხმარებათ ჩაწვდეთ თქვენს ამჟამინდელ მდგომარეობას:

1) როგორ ხასიათზე ხართ ძირითადად?

ნუ ჩათვლით იმ დღეებს, როცა ,მაგალითად, თქვენი მანქანა გაფუჭდა, სამსახურში პერსონალთან ცუდი შეხვედრა გქონდათ ან სტრესული საუბარი პარტნიორთან ფულთან დაკავშირებით , აქ საუბარია უბრალოდ ჩვეულებრივ დღეზე, როგორ შეაფასებდით თქვენს განწყობას 1-დან 10-მდე, უარყოფიდიდან პოზიტიურისკენ.

2) თუ თქვენ იცხოვრებდით მუდმივად იმ ცხოვრებით როგორიც ახლა გაქვთ, იქნებოდა ასეთი ცხოვრება თქვენთვის საკმარისი?

3) მრავალრიცხოვან კალათებს ფლობთ?

თუ ყველა კვერცხს ერთ კალათაში მოათავსებთ და მათ ჩათვლით თქვენს თავდაჯერებულობად, ბედნიერებად, კალათას კი თქვენს ურთიერთობებად, სამსახურად, შვილებად, ისინი უფრო დიდი რისკის ქვეშ არიან საფრთხის მიმართ, რადგან შეიძლება რაიმე მიზეზის გამო ყველა ჩამოვარდეს, მრავალფეროვანი კალათების შემთხვევაში-ბედნიერებისა და ღრმა გრძნობის, მიღწევისა და სიამაყის მრავალი რესურსი არსებობს -თქვენ უფრო უსაფრთხოდ ხართ, ნაკლებად შფოთავთ, მეტად მოქნილი იქნებით ცხოვრების აღმართებსა თუ დაღმართებში, რომელიც თქვენი კონტროლის მიღმაა.

4) გაქვთ ინტიმური ურთიერთობა?

აქ არ იგულიხმება სექსუალური ურთიერთობები, ვგულისხმობთ ერთ ადამიანს (ან მეტს), რომელთანაც ღიად შეგიძლიათ გააზიაროთ ღრმა ფიქრები და გრძნობები. ეს საშუალებას გვაძლევს შევინარჩუნოთ სიმყარე, რაც მტკიცედ მოიგერიებს მარტოობასა და დეპრესისაკენ მიდრეკილებას. ეს არის მდგომარეობა, როდესაც დაცულად ვგრძნობთ თავს ვინმეს გვერდით. ვგრძნობთ, რომ ვიღაცას ნამდვილად ესმის ჩვენი.

5) გაქვთ მიზანი ?

ეს კიდევ ერთი დეპრესიის ანტიდოტია. რა მიზნები გაქვთ ცხოვრებაში? არსებობს მიზეზი რის გამოც გაღვიძებას, მუშაობას, დროისა და ენერგიის დახარჯვას აქვს მნიშვნელობა თქვენთვის, სხვებისთვის. შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, საყვარელი ცხოველი, ძლიერი გრძნობა, რაიმე პროფესია და ა.შ.

6) შეგიძლიათ წარსულისკენ გაიხედოთ სინანულის გარეშე ?

რა თქმა უნდა ყველას აქვს სინანულის გრძნობა წარსულ გამოცდილებასთან დაკავშირებით. მაგრამ, თუ ნანობთ უამრავ რამეს ან რაიმე ერთი მიზეზით ხართ შეპყრობილი, მათ შეუძლიათ ღმად შემოაღწიან თქვენში და გააუფერულონ თქვენი დღე, რომელიც შეიძლებოდა ფერებით და სინათლით სავსე ყოფილიყო.

7) გაქვთ მომავალთან დაკავშირებული ოცნებები ?

თუ მაინც რამეს ნანობთ ან თქვენი აწმყო არ არის ისეთი, როგორიც გსურდათ რომ ყოფილიყო, შეგიძლიათ მომავალს უფრო ოპტიმისტურად უყუროთ? შეგიძლიათ დადებითი მხრიდან მოვლენების აღქმა? იმის რისი დიდი სურვილიც გაქვთ და რაღაც, რაც გაძლევთ მიმართულებასა და იმედს ? და თუ არა, რატომ?

სულ ესაა, ასე რომ, როგორ გრძნობთ სინამდვილეში თავს? გაანალიზეთ ის თუ რა გაკლიათ ან რისი დამატება გჭირდებათ ცხოვრებაში იმისათვის, რომ მეტი კმაყოფილება იგრძნოთ?

დროა დაიწყოთ ცვლილეებები? გადაალაგეთ თქვენი პრიორიტეტები. მიიღეთ დახმარება დეპრესიის დასამარცხებლად, წარსულისგან თავის დასაღწევად, აღმოაჩინეთ საკუთარი სურვილები და გაჰყევით ოცნებებს.

8) რა გჭირდებათ იმისათვის რომ აქციოთ თქვენი ცხოვრება.... უფრო მეტად თქვენ ცხოვრებად ?

წყარო: Psychology Today

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად