Baby Bag

8 კითხვა, რომელიც საკუთარ თავს ახლავე უნდა დაუსვათ

8 კითხვა, რომელიც საკუთარ თავს ახლავე უნდა დაუსვათ

როგორ ხარ? ამ კითხვას ხშირ შემთხვევაში ახლავს სტანდარტული პასუხები: კარგად, ნორმალურად და ა.შ, თუნდაც ეს სიმართლისგან ძალიან შორს იყოს. მაგრამ, როგორ გრძნობთ თავს სინამდვილეში? როგორ მიდის თქვენი ცხოვრება? კარგი იქნება თუ ზოგჯერ მაინც გადავამოწმებთ ამ კითხვაზე რეალურ პასუხს და ჩავუღრმავდებით საკუთარ თავს.

​გთავაზობთ რამდენიმე შეკითხვას, რომელიც დაგეხმარებათ ჩაწვდეთ თქვენს ამჟამინდელ მდგომარეობას:

1) როგორ ხასიათზე ხართ ძირითადად?

ნუ ჩათვლით იმ დღეებს, როცა ,მაგალითად, თქვენი მანქანა გაფუჭდა, სამსახურში პერსონალთან ცუდი შეხვედრა გქონდათ ან სტრესული საუბარი პარტნიორთან ფულთან დაკავშირებით , აქ საუბარია უბრალოდ ჩვეულებრივ დღეზე, როგორ შეაფასებდით თქვენს განწყობას 1-დან 10-მდე, უარყოფიდიდან პოზიტიურისკენ.

2) თუ თქვენ იცხოვრებდით მუდმივად იმ ცხოვრებით როგორიც ახლა გაქვთ, იქნებოდა ასეთი ცხოვრება თქვენთვის საკმარისი?

3) მრავალრიცხოვან კალათებს ფლობთ?

თუ ყველა კვერცხს ერთ კალათაში მოათავსებთ და მათ ჩათვლით თქვენს თავდაჯერებულობად, ბედნიერებად, კალათას კი თქვენს ურთიერთობებად, სამსახურად, შვილებად, ისინი უფრო დიდი რისკის ქვეშ არიან საფრთხის მიმართ, რადგან შეიძლება რაიმე მიზეზის გამო ყველა ჩამოვარდეს, მრავალფეროვანი კალათების შემთხვევაში-ბედნიერებისა და ღრმა გრძნობის, მიღწევისა და სიამაყის მრავალი რესურსი არსებობს -თქვენ უფრო უსაფრთხოდ ხართ, ნაკლებად შფოთავთ, მეტად მოქნილი იქნებით ცხოვრების აღმართებსა თუ დაღმართებში, რომელიც თქვენი კონტროლის მიღმაა.

4) გაქვთ ინტიმური ურთიერთობა?

აქ არ იგულიხმება სექსუალური ურთიერთობები, ვგულისხმობთ ერთ ადამიანს (ან მეტს), რომელთანაც ღიად შეგიძლიათ გააზიაროთ ღრმა ფიქრები და გრძნობები. ეს საშუალებას გვაძლევს შევინარჩუნოთ სიმყარე, რაც მტკიცედ მოიგერიებს მარტოობასა და დეპრესისაკენ მიდრეკილებას. ეს არის მდგომარეობა, როდესაც დაცულად ვგრძნობთ თავს ვინმეს გვერდით. ვგრძნობთ, რომ ვიღაცას ნამდვილად ესმის ჩვენი.

5) გაქვთ მიზანი ?

ეს კიდევ ერთი დეპრესიის ანტიდოტია. რა მიზნები გაქვთ ცხოვრებაში? არსებობს მიზეზი რის გამოც გაღვიძებას, მუშაობას, დროისა და ენერგიის დახარჯვას აქვს მნიშვნელობა თქვენთვის, სხვებისთვის. შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, საყვარელი ცხოველი, ძლიერი გრძნობა, რაიმე პროფესია და ა.შ.

6) შეგიძლიათ წარსულისკენ გაიხედოთ სინანულის გარეშე ?

რა თქმა უნდა ყველას აქვს სინანულის გრძნობა წარსულ გამოცდილებასთან დაკავშირებით. მაგრამ, თუ ნანობთ უამრავ რამეს ან რაიმე ერთი მიზეზით ხართ შეპყრობილი, მათ შეუძლიათ ღმად შემოაღწიან თქვენში და გააუფერულონ თქვენი დღე, რომელიც შეიძლებოდა ფერებით და სინათლით სავსე ყოფილიყო.

7) გაქვთ მომავალთან დაკავშირებული ოცნებები ?

თუ მაინც რამეს ნანობთ ან თქვენი აწმყო არ არის ისეთი, როგორიც გსურდათ რომ ყოფილიყო, შეგიძლიათ მომავალს უფრო ოპტიმისტურად უყუროთ? შეგიძლიათ დადებითი მხრიდან მოვლენების აღქმა? იმის რისი დიდი სურვილიც გაქვთ და რაღაც, რაც გაძლევთ მიმართულებასა და იმედს ? და თუ არა, რატომ?

სულ ესაა, ასე რომ, როგორ გრძნობთ სინამდვილეში თავს? გაანალიზეთ ის თუ რა გაკლიათ ან რისი დამატება გჭირდებათ ცხოვრებაში იმისათვის, რომ მეტი კმაყოფილება იგრძნოთ?

დროა დაიწყოთ ცვლილეებები? გადაალაგეთ თქვენი პრიორიტეტები. მიიღეთ დახმარება დეპრესიის დასამარცხებლად, წარსულისგან თავის დასაღწევად, აღმოაჩინეთ საკუთარი სურვილები და გაჰყევით ოცნებებს.

8) რა გჭირდებათ იმისათვის რომ აქციოთ თქვენი ცხოვრება.... უფრო მეტად თქვენ ცხოვრებად ?

წყარო: Psychology Today

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყურადღების დეფიციტის მიზეზი ბავშვთან შეიძლება იყოს სტრესი, შფოთვა და გარემო,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ბავშვებში ყურადღების დეფიციტის პრობლემის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ბავშვს ყურადღების პრობლემა სხვადასხვა მიზეზით ექმნება:

„ყურადღების დეფიციტისა და ჰიპერაქტივობის სინდრომი ორი ტიპის არის: ერთი, როდესაც წამყვანია ყურადღების პრობლემა, თითქოს ბავშვი მუდმივად გაფანტულია, თავისთვის ოცნებობს და რთულია, რომ აქტივობაში ჩართო, თუ ჩავრთეთ ხუთ წუთში ეკარგება ინტერესი და სხვა რაღაცაზე გადადის. მეორე შემთხვევაში იმპულსურობა არის წამყვანი. ნებისმიერი საგანი, რომელსაც ბავშვი დაინახავს, მასში გამოყენების სურვილს იწვევს. ბავშვი მთელი დღის მანძილზე დადის და საგნებს ეხება. ამის არშემჩნევა ძალიან რთულია სინამდვილეში. 2-3 წლის ასაკში რთულია გაარჩიო ეს სინდრომია, თუ რაიმე სხვა მიზეზებია. ყურადღების დეფიციტის მიზეზი ბავშვთან, შეიძლება იყოს სტრესი, შფოთვა და გარემო. ხშირად ბავშვს სვამენ რომ იმეცადინოს, როდესაც გვერდით ოთახში ბოლო ხმაზე ტელევიზორია ჩართული, ხალისობენ, იცინიან და უჭირს ბავშვს. დიაგნოზის დასმა დღეს არ ხდება მხოლოდ ფსიქოლოგის მიერ. ფსიქოლოგი აუცილებლად იღებს ინფორმაციას მშობლისგან, ბაღის აღმზრდელისგან, მასწავლებლისგან. სასურველია, რომ ბავშვის გარემოზე დაკვირვება მოხდეს, რათა გამოირიცხოს გარემო ფაქტორები.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, ყურადღების დეფიციტის დიაგნოზის დასასმელად ბავშვს შემდეგი მახასიათებლები უნდა ჰქონდეს:

„ბავშვი უნდა იყოს ძალიან მოუსვენარი. ეს უნდა გრძელდებოდეს დიდხანს, ექვს თვეზე მეტ ხანს. მისი ჩართვა უნდა იყოს ძალიან რთული ნებისმიერი სახის აქტივობაში. თამაშის დროსაც, ბავშვი იწყებს თამაშს და ხუთ წუთში ახალზე გადადის. ბავშვი არის იმპულსური, უჭირს, რომ ადამიანს საუბარი დაასრულებინოს, მუდმივად თვითონ ერთვება, მისი სურვილი აუცილებლად წამყვანი უნდა იყოს.“

მარიამ ხვადაგიანი აღნიშნავს, რომ გაჯეტები და ეკრანდამოკიდებულება ყურადღების დეფიციტის სიმპტომებს აძლიერებს:

„გაჯეტების გავლენა ყველაფერში ძალიან დიდია. გაჯეტი ვერ იწვევს და არ იწვევს არცერთ სინდრომს. როდესაც ბავშვი მიჯაჭვულია ტელეფონს ან ტელევიზორს, სიმპტომები იმდენად ჰგავს აუტიზმს, ჰიპერაქტივობის და ყურადღების დეფიციტის სინდრომს, რომ ეს რთული გასამიჯნია. გაჯეტი ბევრად ამწვავებს ყურადღების კონცენტრაციის პრობლემას. კომპიუტერსა და ტელევიზორში კადრების მუდმივი ცვლაა. ბავშვები გადადიან ერთი ვიდეოდან მეორეზე, არ ელოდებიან დასრულებას. ეს იწვევს იმპულსურობას, ბავშვი კარგავს მოთმინების უნარს, ვერ ახერხებს ყურადღების კონცენტრაციას.“

„მნიშვნელოვანია მშობლების აღზრდის სტილი. თუ მშობელმა იცის, რომ ბავშვს უჭირს მეცადინეობა, მან არ უნდა აიძულოს ის, რომ ერთი საათის განმავლობაში დაჯდეს. უმჯობესია მისცეს 10 წუთიანი შესვენებები. შემდეგ ბავშვი თვითონ ისწავლის შესვენებას. მაქსიმალურად უნდა შეიზღუდოს ხმაური, კარი და ფანჯარა უნდა იყოს დაკეტილი. უნდა ვიპოვოთ, ბავშვისთვის სწავლების რომელი სტილია უპირატესი, ვიღაც სმენით უკეთ სწავლობს, ვიღაც ვიზუალურად. კლასში გასათვალისწინებელია, სად უნდა იჯდეს ბავშვი, რომ არ გაეფანტოს ყურადღება. მნიშვნელოვანია მოტივაცია. როდესაც ბავშვს აიძულებ, რომ დაჯდეს, თუ მას არ უნდა, მისი მოტივაცია ძალიან დაბალია. სწავლების პროცესი უნდა იყოს საინტერესო. მე მქონდა ასეთი შემთხვევა: მასწავლებელმა მესამე კლასელი მოსწავლე იმიტომ გააგდო, რომ თანაკლასელთან საუბრობდა. პედაგოგმა უთხრა, ხელს ხომ არ გიშლითო. ბავშვმა უპასუხა, არ მიშლითო. ძალიან გალანძღეს ბავშვი, რომ უზრდელია, თავხედი, გააგდეს კლასიდან და დასტრესეს. მას დიდი დრო დასჭირდა სტრესიდან გამოსასვლელად,“ - აღნიშნავს მარიამ ხვადაგიანი.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

წაიკითხეთ სრულად