ციფრულ მოწყობილობებთან მიჯაჭვულობა 21-ე საუკუნის პრობლემაა, რომლის წინაშე ხშირად დგებიან ბავშვები და მათი მშობლებიც.
ნახეთ ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძის ვიდეო და გაიგეთ, როგორ დავეხმაროთ ბავშვს ამ მიჯაჭვულობის გადალახვაში და დავუწესოთ გარკვეული საზღვრები ციფრულ მოწყობილობებთან ურთიერთობისას.
აღნიშნულ თემაზე ფსიქოლოგი UNICEF Georgia-სთან საუბრობს
„დეპრესიისთვის მზაობა შეიძლება იყოს გენეტიკური. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ დეპრესია იქნება. შემდეგი მიზეზი არის გარემო პირობები, რომელმაც შეიძლება დეპრესიას პროვოცირება გაუკეთოს. მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესები, სადაც ჩამოყალიბდება ეს დეპრესიულობა.“
ნანა ჩაჩუას თქმით, დეპრესიული ტიპის ადამიანს პიროვნებად შედგომის შიში აქვს:
„შემდეგი არის ტიპაჟი. ადამიანები მიეკუთვნებიან ან დეპრესიულ ტიპს, ან შიზოიდურ ტიპს, ან კომპულსიურს და ისტერიულ ტიპს. თითოეულ მათგანს აქვს თავისი შიშები. დეპრესიულისთვის დამახასიათებელია პიროვნებად შედგომის შიში. დეპრესიულ ადამიანს არ შეუძლია რეალობის პირისპირ დგომა. ის გაურბის ამ რეალობას და პასუხისმგებლობას ვერ იღებს.“
„ავტორიტარულ ოჯახში გაზრდილი ბავშვი გარანტირებულად იქნება დეპრესიული სამომავლოდ. დეპრესიულ მშობლებს და განსაკუთრებით დეპრესიულ დედას დიდი ალბათობით ბავშვიც დეპრესიული ჩამოუყალიბდება. როგორ მივუდგეთ დეპრესიულობისკენ მიდრეკილ ბავშვებს? მათ პასუხისმგებლობა იმთავითვე უნდა აიღონ. ბავშვი რომ ჭამს თვითონვე, თავისი ხელით და ჩამოითხვრება, დედა ჰკიდებს კოვზს ხელს და ეუბნება: „მე გაჭმევ.“ სჯობს ,რომ ბავშვმა ჩამოითხვაროს. ბავშვს უნდა უთხრა: „ყოჩაღ, შენ რა კარგად შეგიძლია.“ რატომ არის ეს საჭირო? იმიტომ, რომ ადამიანი თავის თავს ხედავს თავის ნამოქმედარში,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.
წყარო: რადიო ფორტუნა
