ციფრულ მოწყობილობებთან მიჯაჭვულობა 21-ე საუკუნის პრობლემაა, რომლის წინაშე ხშირად დგებიან ბავშვები და მათი მშობლებიც.
ნახეთ ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძის ვიდეო და გაიგეთ, როგორ დავეხმაროთ ბავშვს ამ მიჯაჭვულობის გადალახვაში და დავუწესოთ გარკვეული საზღვრები ციფრულ მოწყობილობებთან ურთიერთობისას.
აღნიშნულ თემაზე ფსიქოლოგი UNICEF Georgia-სთან საუბრობს
„მეორე ადამიანზე ხშირად იციან თქმა: „თვითონ ხომ უნდა მიხვდეს?!“ რატომ? თქვი! თუ ვინმეს მიმართ გაქვს აღტაცება, გიყვარს, გიხარია, პატივს სცემ, არ დააგვიანო, თქვი! მე ვიცი ხშირად თქმა, როგორ არ ვეტყვი ადამიანს, რომ მიყვარს, მომწონს, ტაქსის მძღოლისთვის მითქვამს, ნებისმიერი ადამიანისთვის. რატომ დავაგვიანო? იქნებ მე ხვალ აღარც ვიყო და რატომ დავაგვიანო? თუ ცუდი სათქმელი გაქვს, დაყოვნდი, არ თქვა, შეიძლება რაიმე შეიცვალოს. ასეთი ფრაზა მაქვს, რომელსაც ხშირად ვამბობ, ღმერთს ვთხოვ: „ღმერთო, ნუ გამომიყვან ჩემი თავიდან. დამეხმარე, რომ არ მომიწიოს ჩემი თავიდან გამოსვლა, არ შევცდე და არ გამოვიდე ჩემი თავიდან. თუ ნებისმიერი ადამიანი საკუთარ თავში იქნება, ის იქნება უტყუარი, შეუმცდარი. რას ნიშნავს შეუმცდარობა? შეუმცდარი ხომ მხოლოდ ღმერთია. ყოველდღიურობაში რაღაც შეუმცდარობის არეალები გვაქვს, პლიუს-მინუსები, რაღაც ამდენით მეტია, რაღაც ამდენით ნაკლები.“
„ჩვენი შეუმცდარობა ისიც არის, როდესაც მინდა, რომ არ შემეშალოს, როდესაც მინდა, რომ არ შევცდე, ესეც შეუმცდარობაა. სურვილი გაცილებით მნიშვნელოვანია. ცნობილი ეგზისტენციალისტი, მწერალი, ფილოსოფოსი სარტრი ამბობდა: „ადამიანი ის კი არ არის, რაც არის, არამედ ის, რაც უნდა, რომ იყოს.“ გიყვარდეს შენი თავი, უპირველეს ყოვლისა. ებრაული შეგონების მიხედვით, თუ შენი თავი არ გიყვარს, სხვას ვერ შეიყვარებ. თუ სხვა არ შეიყვარე, შენ ვინ შეგიყვარებს?! თუ ახლა არა, მაშ როდის? არასდროს გადადო ის, რაც შენი გასაკეთებელია,“ - აღნიშნავს ნანა ჩაჩუა.
