Baby Bag

აჩუქეთ შვილებს თავგადასავლები სათამაშოების ნაცვლად!

აჩუქეთ შვილებს თავგადასავლები სათამაშოების ნაცვლად!
უახლესი კვლევებით დგინდება, რომ ბავშვებისთვის ბევრი სათამაშოს ჩუქება ​არასწორი გადაწყვეტილებაა, რადგან პატარები, რომლებსაც სათამაშოების დიდი არჩევანი აქვთ, როგორც წესი, ნაკლებად ბედნიერები არიან. ისინი ძალიან იშვიათად თამაშობენ და პასიურები ხდებიან. სათამაშოების ჭარბი რაოდენობა ბავშვებს აბნევს და აფორიაქებს. ისინი თამაშის დახმარებით სწავლას ვეღარ ახერხებენ, რადგან კონცენტრაციის უნარი მნიშვნელოვნად უქვეითდებათ.

კვლევებით ასევე დგინდება, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ნაკლები რაოდენობის, მაგრამ ხარისხიანი სათამაშოები აქვთ, თანამშრომლობის, გაზიარების და თანაგრძნობის უნარები გაცილებით სწრაფად უვითარდებათ. თუ ბავშვს ბევრი სათამაშო აქვს, ის მარტო თამაშს ამჯობინებს. როგორც წესი, აღნიშნულ შემთხვევაში აქტივობა არაპროდუქტიული და დამღლელი ხდება.

მშობლებმა უნდა გააცნობიერონ, რომ ბავშვის სურვილების 100 პროცენტით დაკმაყოფილება არ ღირს. იმის ნაცვლად, რომ შვილს ყველა სათამაშო უყიდოთ, რომელზეც ის ოცნებობს, ეცადეთ, მასთან ბევრი დრო გაატაროთ.

ოქსფორდის უნივერსიტეტში ჩატარებულმა კვლევამ, რომელშიც 3-დან 5 წლამდე ასაკის 3000-მდე ბავშვი მონაწილეობდა, აჩვენა, რომ აკადემიურ წარმატებას აღმზრდელობით დაწესებულებებში უფრო ის ბავშვები აღწევდნენ, რომლებიც თბილ ოჯახურ ატმოსფეროში იზრდებოდნენ. მათ ცხოვრებაში მშობლების აქტიური ჩართულობა ბავშვების თავდაჯერებას მნიშვნელოვნად ამაღლებდა. მშობლებს, რომლებიც მკაცრად აკონტროლებდნენ ბავშვებისთვის მიცემული სათამაშოების რაოდენობას, ძალიან წარმატებული შვილები ჰყავდათ. ბავშვები, რომლებსაც ძალიან ცოტა სათამაშო ჰქონდათ, ამასთან მშობლების ყურადღება და მზრუნველობა არ აკლდათ, ემოციური და სოციალური განვითარების თვალსაზრისით თანატოლებს მნიშვნელოვნად აღემატებოდნენ.

მშობლის ყურადღებას ვერ ანაცვლებს ვერცერთი სათამაშო ან ელექტრონული მოწყობილობა, რომლის ყიდვაც გარკვეული თანხის სანაცვლოდ მარტივად შეგიძლიათ. კვლევებით ასევე დადასტურდა, რომ ბავშვები, რომლებსაც მშობლები სათამაშოების ნაცვლად თავგადასავლებით ანებივრებენ, ძალიან ხელგაშლილები და სულგრძელები არიან, მათ კეთილი საქმის სანაცვლოდ მადლიერების გამოხატვა არასდროს ავიწყდებათ. კვლევებით დასტურდება, რომ ადამიანებს ბედნიერებას თავგადასავლები ანიჭებთ და არა მატერიალური ნივთები.

ბავშვობის ტკბილი მოგონებებისგან მიღებული ბედნიერება გაცილებით დიდია, ვიდრე ნაძვის ხის ქვეშ დალაგებული სათამაშოების დანახვისას დროებითი აღფრთოვანების გრძნობა. ბავშვისთვის ოჯახთან ერთად დროის სასიამოვნოდ გატარება გაცილებით დიდი ბედნიერების მომნიჭებელია, ვიდრე სათამაშოების საჩუქრად მიღება. ძვირფასო მშობლებო, გამუდმებით შვილებისთვის საჩუქრების ყიდვაზე ორიენტირებულები ნუ იქნებით, ამის ნაცვლად ისინი სასიამოვნო მოგონებებითა და თავგადასავლებით დაასაჩუქრეთ! 

მომზადებულია iheartintelligence.com-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად