Baby Bag

„ბავშვისთვის კითხვის სწავლება არის სკოლის საქმე, მშობლებმა ბავშვს ინფორმაცია და უნარები ძალით არ უნდა ჩატენონ,“ - ფსიქოლოგი ცირა ბარქაია

ფსიქოლოგი ცირა ბარქაია გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვის სასკოლო მზაობის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ყველაზე მთავარი მოსწავლის ინფორმირებულობის ხარისხია:

„რას ვეძახით ზოგადად მზაობას? პირველ რიგში, იმას, რომ ბავშვი თავს კარგად გრძნობს სკოლაში, მას აქვს გარკვეული ინფორმაცია ამ დაწესებულების შესახებ, რაც ნიშნავს იმას, რომ თავის დროზე მას მშობლებმა ინფორმაციით შეუწყვეს ხელი, გააგებინეს, რა დახვდება სკოლაში.“

ცირა ბარქაიას თქმით, სასწავლო მზაობა წერა-კითხვის ცოდნას არ გულისხმობს:

„ხშირად, როდესაც სასკოლო უნარებზეა საუბარი, აღვიქვამთ, რომ კითხვა უნდა იცოდეს ბავშვმა, წერა უნდა იცოდეს, ასოების ცნობა უნდა შეეძლოს. რა თქმა უნდა, ეს ასე არ არის. ბავშვისთვის კითხვის სწავლება არის სკოლის საქმე. როდესაც ასაკის შესაბამის განვითარებაზე ვსაუბრობთ, ვგულისხმობთ, რომ ბავშვი როდესაც სკოლაში შევა, მაშინ უნდა ისწავლოს კითხვა. მაშინ არის ის მზად, რომ დაეუფლოს წერა-კითხვას.“

ცირა ბარქაია აღნიშნავს, რომ მშობელმა ბავშვს კითხვა მხოლოდ იმ შემთხვევაში უნდა ასწავლოს, თუ ამას ბავშვი თავად ითხოვს:

„თუ ბავშვი გამოხატავს მზაობას და ინტერესს სწავლის მიმართ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ის მზად არის კონკრეტული ინფორმაციის ასათვისებლად. თუ ბავშვი ამბობს, რომ კითხვა, ხატვა ან ხაზვა უნდა, ეს იმას ნიშნავს, რომ მას ამის გაკეთება შეუძლია. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მშობლებმა ბავშვს ძალით ჩატენონ ინფორმაცია და უნარები. „უნდა ისწავლო კითხვა, უნდა ისწავლო წერა,“ მსგავსი ფრაზები საჭირო არ არის.“

ცირა ბარქაია აღნიშნავს, რომ მოსწავლეებს შორის ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაზე მასწავლებელმა უნდა იზრუნოს:

„სკოლაში მოსწავლეები ბევრი რამით განსხვავდებიან, მაგ. ვის როგორი მობილური უჭირავს, ვის რა რესურსები აქვს, ვის წიგნი აქვს, ვის რვეული. ბავშვებს კომპლექსები რომ არ გაუჩნდეთ, ეს პროცესი აუცილებლად მასწავლებელმა უნდა დაარეგულიროს. ინკლუზიურობა მხოლოდ სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების, შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ბავშვების ჩართულობას ხომ არ გულისხმობს, ინკლუზიურობა ნიშნავს, რომ ყველა ბავშვს ინდივიდუალური შესაძლებლობები აქვს და მასწავლებელმა ეს ყველაფერი უნდა დაარეგულიროს. როდესაც ვიღაცამ იცის კითხვა, ვიღაცამ არ იცის, თანატოლებმა ერთმანეთს არ უნდა დასცინონ. რა თქმა უნდა, პროცესში მშობლის ჩართულობა ძალიან მნიშვნელოვანია. ბავშვს სჭირდება მშობლის დახმარება რუტინის აწყობაში, როგორ იმეცადინოს, როგორი რუტინა უნდა ჰქონდეს, როგორ განეწყოს სამეცადინოდ. თავიდან, ცხადია, მას მშობელი უნდა დაეხმაროს. ეს არ უნდა მოხდეს იმის მერე, რაც ბავშვი სკოლაში სიარულს დაიწყებს. რუტინის აწყობა იწყება მანამდე. სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებაც ამ მხრივ ძალიან დიდ როლს ასრულებს. საჭიროა, რომ ბავშვი გარკვეულ დღის წესრიგს გადიოდეს.“

„პანდემიის მოცემულობაში ვითარება სწრაფად იცვლება. ამ სპონტანურ გარემოს ზრდასრულები ვერ ვეწევით. ძალიან რთულია, რომ ბავშვი გამოყვეს ჩვენს დაბნეულობას. ამ ეტაპზე სიტუაციურად მშობელი უფრო მეტად უნდა იყოს ჩართული ბავშვთან მუშაობაში. მნიშვნელოვანია, რა მხარდაჭერას სთავაზობს სახელმწიფო სასწავლო დაწესებულებებს და შემდგომ დაწესებულებები რა მხარდაჭერას სთავაზობენ მშობლებს. დამატებითი მხარდაჭერის სერვისები, ცხადია, ამ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია,“ - აცხადებს ცირა ბარქაია.

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ენდეთ მაშინ, როდესაც ის გატყუებთ, არასდროს არ ამხილოთ ტყუილებში,“ - შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

„ბავშვს ენდეთ მაშინ, როდესაც ის გატყუებთ, არასდროს არ ამხილოთ ტყუილებში,“ - შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს შვილებისადმი ნდობის გამოჩენისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ ბავშვს მაშინ ენდონ, როდესაც ის ცრუობს:

„ერთი მეთოდი არის ნდობა თქვენი შვილების მიმართ. ​ბავშვს ენდეთ მაშინ, როდესაც ის გატყუებთ. ახლა არ მითხრათ: „მაშინ მატყუოს სულ?!“ როდესაც ბავშვი გატყუებს და შენ თავს უქნევ, მისი სინდისი იღვიძებს. ბავშვი წუხილს იწყებს. აი, ეს წუხილი მეხმარება მე მის აღზრდაში. ის ხომ აფორიაქებულია, ფიქრობს: „მამა არ გამიბრაზდა, არ დამიყვირა. იქნებ მართალი მეთქვა, რას ვატყუებდი?!“ სინდისის ქენჯნა დიდი აღმზრდელია ჩვენში.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, ბავშვი ტყუილებში არ უნდა ვამხილოთ, რადგან ეს მის ფსიქიკაზე დაღს დატოვებს:

„ბავშვს ენდეთ და ​არასდროს არ ამხილოთ ტყუილებში. გაიხსენეთ, თუ ოდესმე გამხილათ დედამ: „შენ მე ტყუილს მიბედავ?“ ეს დღემდე გატყვიათ თქვენ, როგორც დაღი. როდესაც ბავშვი რაღაცას გიამბობთ, არ შეეჩაროთ და არ გააწყვეტინოთ აზრი, დააცადეთ. თქვენი აზრები არ შეჩაროთ მის საუბარში. ბოლომდე მოუსმინეთ ბავშვს, რას გეუბნებათ ის. მიიღე ბავშვი, როგორიც არის. გაუტოლდი ბავშვს. იყავი დედა, მამა, მასწავლებელი. ბავშვმა იცის ეს, რომ შენ მეტი ხარ უფლებებით. ბავშვის აღზრდაში ის ძალაა კარგი, რომელიც არ გამოიყენება. ძალა მე მაქვს, შემიძლია კუთხეში დაგაყენო, წაგართვა, არ მოგცე, არ გაგიშვა. ბავშვმა იცის, რომ მე ეს შემიძლია, მაგრამ არ გამოვიყენე, თანატოლობა ვაგრძნობინე. ვითომ ჩვენ ტოლები ვართ. სიტყვა „ვითომ“ არ დაივიწყოთ.“

​დედა კი ხარ,მაგრამ დაივიწყე, ვითომ დედა არ ხარ. მიდი შენს ქალიშვილთან, უთხარი: „მინდა, რაღაც გიამბო. ხომ არ მირჩევ რაღაცას?!“ როდესაც 13 წლის გახდება, ის აქეთ მოვა და გეტყვის: „დედა, ასეთი რაღაც მემართება და რა ვქნა?!“ თქვენ, ალბათ, ბევრი რამ დაგიმალავთ თქვენი მშობლისთვის. ბავშვმა დაუმალა მამას, რომ სიგარეტის მოწევა დაიწყო. როგორ უთხრას, ხომ გადაირევა მამა?! არ გაგიმხილა ბავშვა მისი მეორე მხარე. არადა აღზრდა იქ გჭირდება, სადაც დარღვევები ხდება. ასე რომ არ მოხდეს, ამიტომ დობილად გაიხადე ბავშვი,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად