Baby Bag

„დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე, როგორ კარგად სწავლობს“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა“ - ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა

ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა „პოსტ ალიონში“ სოციალური სტიგმატიზაციის მანკიერი მხარეების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საზოგადოებაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები ადამიანებს თვითსტიგმატიზაციისკენ უბიძგებს:

„სტიგმა არის გავრცელებული სოციალური მოსაზრება, სტერეოტიპი, რომელიც ან საზოგადოების ჯგუფზე, ან ერთ კონკრეტულ ადამიანზე აქვთ. სტიგმა რამდენიმე მიმართულებით იშლება. ერთი არის ფიზიკურ ნაკლთან დაკავშირებით, მეორე შეიძლება იყოს გარკვეული ტიპის დაავადებასთან დაკავშირებით. სოციალური სტიგმატიზაცია უფრო მძიმე ფორმაა, როდესაც გაქვს წარმოდგენა, რომ გენეტიკურად ვიღაცის ბაბუა გიჟი იყო და ისიც გიჟი იქნება ან „ეს ოროსანია, ცხოვრებაში არ უსწავლია და...“ ამის შემდგომ ადამიანში შემოდის თვითსიგმატიზაცია. გავრცელებული სტერეოტიპული მოსაზრება ადამიანს თვითსტიგმატიზაციის ზონაში აყენებს. მას თავადაც სჯერა ამ ყველაფრის. მაგ. ფერადკანიანებს სჯერათ, რომ ამერიკელებთან შედარებით უფრო დაბალი ინტელექტი აქვთ, რომ რაღაც უნდა დააშაონ, ცალკე უნდა იცხოვრონ. სამწუხაროდ, ეს ჯერ კიდევ ასეა. ქალების ნაწილსაც სჯერა, რომ მამაკაცების მსგავსად ბევრ რამეს ვერ გააკეთებენ, ვერ შეძლებენ. ისინი უფრო დაბალ ხელფასზე არიან თანახმა. თვითსტიგმატიზაციის პროცესი ძალიან მნიშვნელოვანია.“

ზაზა ქოიავას თქმით, სტიგმატიზაცია იმაზე მეტია, ვიდრე დისკრიმინაცია და ძალიან ნეგატიური ფენომენია:

„სტიგმატიზაციის შემთხვევაში ადამიანი შეიძლება მთლიანად დეკლასირებული იყოს. სტიგმატიზაცია დისკრიმინაციაზე მეტია, ხოლო თვითსტიგმატიზაცია კომპლექსზე მეტი. ფსიქოლოგიაში ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის პრესტიჟი, თუ როგორ ეჩვენება ის საზოგადოებას. მათ ჰგონიათ, რომ თუ რამეს დაფარავენ და უფრო კარგი კუთხით ეჩვენებიან ადამიანებს, ეს უკეთესია, რადგან სხვაგვარად საზოგადოება მათ გარიყავს, ცუდს გაუკეთებს. სინამდვილეში, XXI საუკუნეში ხშირად სტიგმატიზაცია ადამიანს მოტივაციას აძლევს, რომ ბევრი რამ დაამტკიცოს, უფრო წინ წავიდეს, მეტად განვითარდეს.“

„დაბალი თვითშეფასება იწვევს სტიგმატიზაციას. ძალიან მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესი, თუ რა საზოგადოებაში ტრიალებს ბავშვი, რა ესმის მას ყოველდღიურად. ბოდიშს ვიხდი ამის თქმისთვის, მაგრამ „დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე როგორ კარგად სწავლობს,“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა, ვერაფერს გააკეთებს, უკაცრავად ამის თქმისთვის. იშვიათ შემთხვევაში, შეიძლება, ამან მოტივაცია მისცეს ადამიანს, რომ რამე დაამტკიცოს. ხშირ შემთხვევაში, როდესაც ავტორიტეტი პიროვნება, დედა, უფროსი ძმა, მასწავლებელი მუდმივად ამას გაძახებს, შესაძლებელია, რომ ტვინმა ეს დაიპროგრამოს, კომპლექსად იქცეს და სტიგმად ჩამოყალიბდეს,“ - აღნიშნავს ზაზა ქოიავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არაფრით არ შეიძლება ისეთი სიტყვების თქმა, როგორიც არის: „თავი გაგიხმეს,“ სიტყვას ძალიან...
​ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ სიტყვის ძალის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საუბრის დროს ადამიანი წინასწარ უნდა დააკვირდეს საკუთარ ფიქრებს:„სიტყვას ძალიან დიდი ძალა აქვს. ადამიანის გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბრონქიოლიტის დროს ნახევარ საათში შეიძლება მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალოს,“- პედიატრი ნუგზარ უბერი

„ბრონქიოლიტის დროს ნახევარ საათში შეიძლება მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალოს,“- პედიატრი ნუგზარ უბერი

პედიატრმა ნუგზარ უბერმა ომიკრონით გამოწვეული ბრონქიოლიტის მკურნალობის მეთოდების შესახებ ისაუბრა:

„ბრონქიოლიტიც არის ვირუსით გამოწვეული. ამ ვირუსს ჰქვია რესპირატორულ-სინციტიური ვირუსი. წვრილი ბრონქების ანთება იშვიათად რთულდება ფილტვების ანთებით. ომიკრონის დროს უფრო ხშირად გვაქვს ტრაქეიტი, გაორმაგებული და გასამმაგებულია ვირუსული კრუპის სინდრომი, არაიშვიათად გვაქვს ბრონქიოლიტი და ამით კლინიკებში ბავშვები წვანან. რადგან ბრონქიოლიტის მიმდინარეობის თავისებურება არის სტვენითი ხმიანობა, ამდენად ეს ხელს უწყობს, რომ წვრილი ბრონქების ანთება არ გადავიდეს ფილტვების ანთებაში.“

ნუგზარ უბერის თქმით, პაციენტები ხშირად აპროტესტებენ, როდესაც ბროქნიოლიტის გამო კლინიკაში უხდებათ მკურნალობა:

„პაციენტებისგან ხშირად გამიგია: „ჩვენ თვითონ მოვუვლით ამ წვრილი ბრონქების ანთებას.“ არამც და არამც ასეთი მიდგომა მედიცინაში არ არსებობს. მიუხედავად იმისა, რომ ბრონქიოლიტი თვითგანკურნებადი დაავადება გახლავთ, მიმდინარეობს მსუბუქად, უფრო ხშირად საშუალო სიმძიმისაა, მაგრამ მას მაინც, გასნსაკუთრებით ექვს თვემდე ასაკში, სჭირდება ჰოსპიტალიზაცია. ამას ჩვენ ვახერხებთ რამოდენიმე დღის მკურნალობით.“

„მშობლები ხშირად ამბობენ: „რადგან ფილტვების ანთება არ აქვს ბავშვს და ანტიბიოტიკს არ იღებს, გაგვიშვით სახლში. ამ ინჰალაციას მეც გავუკეთებ სახლის პირობებში.“ თუ ბავშვმა საკვების მიღება შეწყვიტა, ის აუცილებლად უნდა მოთავსდეს ჰოსპიტალში. ომიკრონის დროს ხშირია ბრონქიოლიტი. როდესაც მშობელი კითხულობს: „რატომ წევს ჩემი შვილი ამ დიაგნოზით საავადმყოფოში?“ ბავშვს მონიტორინგი სჭირდება იმიტომ, რომ შესაძლო გართულებები მოსალოდნელია. ბრონქიოლიტის დროს ხანმოკლე დროში კლინიკური გამოვლინებების არასტაბილურობაა. ამ წუთას შეიძლება ხველა იშვიათი იყოს, სუნთქვის უკმარისობის გამოვლინება ნაკლები იყოს, მაგრამ ნახევარი საათის განმავლობაში მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალოს. ამ სიფრთხილის გამო ჩვენ ვურჩევთ ჰოსპიტალიზაციას, სწორ, კორექტულ მკურნალობას,“- აღნიშნულ საკითხზე ნუგზარ უბერმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად