Baby Bag

„დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე, როგორ კარგად სწავლობს“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა“ - ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა

ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა „პოსტ ალიონში“ სოციალური სტიგმატიზაციის მანკიერი მხარეების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საზოგადოებაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები ადამიანებს თვითსტიგმატიზაციისკენ უბიძგებს:

„სტიგმა არის გავრცელებული სოციალური მოსაზრება, სტერეოტიპი, რომელიც ან საზოგადოების ჯგუფზე, ან ერთ კონკრეტულ ადამიანზე აქვთ. სტიგმა რამდენიმე მიმართულებით იშლება. ერთი არის ფიზიკურ ნაკლთან დაკავშირებით, მეორე შეიძლება იყოს გარკვეული ტიპის დაავადებასთან დაკავშირებით. სოციალური სტიგმატიზაცია უფრო მძიმე ფორმაა, როდესაც გაქვს წარმოდგენა, რომ გენეტიკურად ვიღაცის ბაბუა გიჟი იყო და ისიც გიჟი იქნება ან „ეს ოროსანია, ცხოვრებაში არ უსწავლია და...“ ამის შემდგომ ადამიანში შემოდის თვითსიგმატიზაცია. გავრცელებული სტერეოტიპული მოსაზრება ადამიანს თვითსტიგმატიზაციის ზონაში აყენებს. მას თავადაც სჯერა ამ ყველაფრის. მაგ. ფერადკანიანებს სჯერათ, რომ ამერიკელებთან შედარებით უფრო დაბალი ინტელექტი აქვთ, რომ რაღაც უნდა დააშაონ, ცალკე უნდა იცხოვრონ. სამწუხაროდ, ეს ჯერ კიდევ ასეა. ქალების ნაწილსაც სჯერა, რომ მამაკაცების მსგავსად ბევრ რამეს ვერ გააკეთებენ, ვერ შეძლებენ. ისინი უფრო დაბალ ხელფასზე არიან თანახმა. თვითსტიგმატიზაციის პროცესი ძალიან მნიშვნელოვანია.“

ზაზა ქოიავას თქმით, სტიგმატიზაცია იმაზე მეტია, ვიდრე დისკრიმინაცია და ძალიან ნეგატიური ფენომენია:

„სტიგმატიზაციის შემთხვევაში ადამიანი შეიძლება მთლიანად დეკლასირებული იყოს. სტიგმატიზაცია დისკრიმინაციაზე მეტია, ხოლო თვითსტიგმატიზაცია კომპლექსზე მეტი. ფსიქოლოგიაში ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის პრესტიჟი, თუ როგორ ეჩვენება ის საზოგადოებას. მათ ჰგონიათ, რომ თუ რამეს დაფარავენ და უფრო კარგი კუთხით ეჩვენებიან ადამიანებს, ეს უკეთესია, რადგან სხვაგვარად საზოგადოება მათ გარიყავს, ცუდს გაუკეთებს. სინამდვილეში, XXI საუკუნეში ხშირად სტიგმატიზაცია ადამიანს მოტივაციას აძლევს, რომ ბევრი რამ დაამტკიცოს, უფრო წინ წავიდეს, მეტად განვითარდეს.“

„დაბალი თვითშეფასება იწვევს სტიგმატიზაციას. ძალიან მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესი, თუ რა საზოგადოებაში ტრიალებს ბავშვი, რა ესმის მას ყოველდღიურად. ბოდიშს ვიხდი ამის თქმისთვის, მაგრამ „დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე როგორ კარგად სწავლობს,“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა, ვერაფერს გააკეთებს, უკაცრავად ამის თქმისთვის. იშვიათ შემთხვევაში, შეიძლება, ამან მოტივაცია მისცეს ადამიანს, რომ რამე დაამტკიცოს. ხშირ შემთხვევაში, როდესაც ავტორიტეტი პიროვნება, დედა, უფროსი ძმა, მასწავლებელი მუდმივად ამას გაძახებს, შესაძლებელია, რომ ტვინმა ეს დაიპროგრამოს, კომპლექსად იქცეს და სტიგმად ჩამოყალიბდეს,“ - აღნიშნავს ზაზა ქოიავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არაფრით არ შეიძლება ისეთი სიტყვების თქმა, როგორიც არის: „თავი გაგიხმეს,“ სიტყვას ძალიან...
​ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ სიტყვის ძალის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საუბრის დროს ადამიანი წინასწარ უნდა დააკვირდეს საკუთარ ფიქრებს:„სიტყვას ძალიან დიდი ძალა აქვს. ადამიანის გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ აისახება ბავშვზე მშობლის გადაჭარბებული ყურადღება? - ფსიქოლოგი გვირჩევს

როგორ აისახება ბავშვზე მშობლის გადაჭარბებული ყურადღება? - ფსიქოლოგი გვირჩევს

რატომ არის არასასურველი მშობლების მხრიდან შვილებზე გადაჭარბებული მზრუნველობა და როგორ აისახება ის ბავშვზე - საკითხის შესახებ ფსიქოლოგმა, მარინა კაჭარავამ გადაცემაში ,,დილა მშვიდობისა საქართველო" ისაუბრა.

,,ყველას გვაქვს გავლენა და შეცდომებიც დაგვიშვია შვილებთან მიმართებით. ჩვენ შეიძლება, ვიყოთ ტოქსიკურები როგორც შექების დროს, ასევე მაშინ, როცა ვაფასებთ უარყოფითად. ზოგადად, შეფასება ძალიან სახიფათოა. შესაძლოა, დადებითი შეფასებით ბავშვს არაადეკვატურობა ჩამოვუყალიბოთ. ისევე - როგორც, მხოლოდ უარყოფითით. ამ დროს მას უჩნდება განცდა, რომ ჩვენს ყურადღებას მიიქცევს მხოლოდ მაშინ, როდესაც ცუდად იქცევა. დიდი ზომიერებაა საჭირო.

ტოქსიკურობა არის ჰიპერმეურვეობა, ზრუნვა არ არის ნეგატიური, მეურვეობა ძალიან ნეგატიურია, როდესაც ადამიანი შენ ნაცვლად ცხოვრობს, წყვეტს, აკეთებს არჩევანს... შეცდომის დაშვების შესაძლებლობა უნდა მიეცეს ადამიანს, რადგან თუ არ დაუშვებს, ვერც ისწავლის. ძალიან ხშირად ჩვენს ბავშვებს ვაპროგრამებთ ნეგატიურად - შენგან არაფერი გამოვა. საერთოდ, ლინგვისტურ ველს აქვს ძალიან დიდი ძალა. რას ვეუბნებით, ზოგჯერ ამაზე მნიშვნელოვანია, თუ როგორ ვეუბნებით.

კარგია, თუ ჩვენ, მშობლები გავათვითცნობიერებთ, რომ მხოლოდ სიყვარული არ კმარა, ბავშვს პატივისცემა სჭირდება, ზოგჯერ შეიძლება, დაახრჩო ადამიანი შენი სიყვარულით, ზრუნვით, მეურვეობით... უნდა მივცეთ საშუალება, წაიქცეს, შეეშალოს, ადგეს. შემდეგ დიდ ცხოვრებაში ძალიან ეტკინება. რა თქმა უნდა, მშობელს ძალიან უჭირს, უყუროს საკუთარი შვილის გაჭირვებას, როდესაც ის ავად არის ან ჩაგრავენ. ძალიან დიდი მუშაობაა საჭირო საკუთარ თავთან და შემდეგ უკვე ბავშვთან - პატივისცემა, გულწრფელობა, მიღება მოსმენა. ტოქსიკურობასთან დაკავშირებით ძალიან მნიშვნელოვანია წამოძახება - როდესაც მშობელსა და შვილს შორის არის რაიმე კონფლიქტი, ეს თემა იქვე უნდა დაიხუროს", - აღნიშნა მარინა კაჭარავამ.

წყარო: ,,დილა მშვიდობისა საქართველო"

წაიკითხეთ სრულად