Baby Bag

„დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე, როგორ კარგად სწავლობს“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა“ - ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა

ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა „პოსტ ალიონში“ სოციალური სტიგმატიზაციის მანკიერი მხარეების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საზოგადოებაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები ადამიანებს თვითსტიგმატიზაციისკენ უბიძგებს:

„სტიგმა არის გავრცელებული სოციალური მოსაზრება, სტერეოტიპი, რომელიც ან საზოგადოების ჯგუფზე, ან ერთ კონკრეტულ ადამიანზე აქვთ. სტიგმა რამდენიმე მიმართულებით იშლება. ერთი არის ფიზიკურ ნაკლთან დაკავშირებით, მეორე შეიძლება იყოს გარკვეული ტიპის დაავადებასთან დაკავშირებით. სოციალური სტიგმატიზაცია უფრო მძიმე ფორმაა, როდესაც გაქვს წარმოდგენა, რომ გენეტიკურად ვიღაცის ბაბუა გიჟი იყო და ისიც გიჟი იქნება ან „ეს ოროსანია, ცხოვრებაში არ უსწავლია და...“ ამის შემდგომ ადამიანში შემოდის თვითსიგმატიზაცია. გავრცელებული სტერეოტიპული მოსაზრება ადამიანს თვითსტიგმატიზაციის ზონაში აყენებს. მას თავადაც სჯერა ამ ყველაფრის. მაგ. ფერადკანიანებს სჯერათ, რომ ამერიკელებთან შედარებით უფრო დაბალი ინტელექტი აქვთ, რომ რაღაც უნდა დააშაონ, ცალკე უნდა იცხოვრონ. სამწუხაროდ, ეს ჯერ კიდევ ასეა. ქალების ნაწილსაც სჯერა, რომ მამაკაცების მსგავსად ბევრ რამეს ვერ გააკეთებენ, ვერ შეძლებენ. ისინი უფრო დაბალ ხელფასზე არიან თანახმა. თვითსტიგმატიზაციის პროცესი ძალიან მნიშვნელოვანია.“

ზაზა ქოიავას თქმით, სტიგმატიზაცია იმაზე მეტია, ვიდრე დისკრიმინაცია და ძალიან ნეგატიური ფენომენია:

„სტიგმატიზაციის შემთხვევაში ადამიანი შეიძლება მთლიანად დეკლასირებული იყოს. სტიგმატიზაცია დისკრიმინაციაზე მეტია, ხოლო თვითსტიგმატიზაცია კომპლექსზე მეტი. ფსიქოლოგიაში ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის პრესტიჟი, თუ როგორ ეჩვენება ის საზოგადოებას. მათ ჰგონიათ, რომ თუ რამეს დაფარავენ და უფრო კარგი კუთხით ეჩვენებიან ადამიანებს, ეს უკეთესია, რადგან სხვაგვარად საზოგადოება მათ გარიყავს, ცუდს გაუკეთებს. სინამდვილეში, XXI საუკუნეში ხშირად სტიგმატიზაცია ადამიანს მოტივაციას აძლევს, რომ ბევრი რამ დაამტკიცოს, უფრო წინ წავიდეს, მეტად განვითარდეს.“

„დაბალი თვითშეფასება იწვევს სტიგმატიზაციას. ძალიან მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესი, თუ რა საზოგადოებაში ტრიალებს ბავშვი, რა ესმის მას ყოველდღიურად. ბოდიშს ვიხდი ამის თქმისთვის, მაგრამ „დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე როგორ კარგად სწავლობს,“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა, ვერაფერს გააკეთებს, უკაცრავად ამის თქმისთვის. იშვიათ შემთხვევაში, შეიძლება, ამან მოტივაცია მისცეს ადამიანს, რომ რამე დაამტკიცოს. ხშირ შემთხვევაში, როდესაც ავტორიტეტი პიროვნება, დედა, უფროსი ძმა, მასწავლებელი მუდმივად ამას გაძახებს, შესაძლებელია, რომ ტვინმა ეს დაიპროგრამოს, კომპლექსად იქცეს და სტიგმად ჩამოყალიბდეს,“ - აღნიშნავს ზაზა ქოიავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არაფრით არ შეიძლება ისეთი სიტყვების თქმა, როგორიც არის: „თავი გაგიხმეს,“ სიტყვას ძალიან...
​ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ სიტყვის ძალის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საუბრის დროს ადამიანი წინასწარ უნდა დააკვირდეს საკუთარ ფიქრებს:„სიტყვას ძალიან დიდი ძალა აქვს. ადამიანის გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მინდა, მამებს ვუთხრა, რომ ზრუნვა არ არის მხოლოდ მატერიალური თვალსაზრისით ზრუნვა, ბავშვს სჭირდება მხარდაჭერა,“ - ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„მინდა, მამებს ვუთხრა, რომ ზრუნვა არ არის მხოლოდ მატერიალური თვალსაზრისით ზრუნვა, ბავშვს სჭირდება მხარდაჭერა,“ - ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ სასკოლო ასაკის ბავშვთან ურთიერთობის წესების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, რომ ბავშვის მიმართ სკოლისთვის მოსამზადებლად განსაკუთრებული მხარდაჭერა გამოხატონ:

„განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მამები, ის, თუ რას ეუბნება მამა ბავშვს ამ შემთხვევაში. ერთია, რომ ბავშვი ფიზიკურად უნდა მიუახლოვდეს სკოლას, მეორეა, რომ მშობლებმა თავიანთი გამოცდილება პოზიტიურად წარადგინონ ბავშვისთვის. ამავე დროს, წიგნები, რომლითაც ბავშვები იხელმძღვანელებენ, სასკოლო ნივთები, მათთან შემხებლობა უნდა ჰქონდეს ბავშვს. მშობლებმა უნდა წაიყვანონ ბავშვი, თავად აარჩევინონ სასკოლო ნივთები, ხელჩანთა, სამოსი, რომ ბავშვი იყოს ჩართული მზადებაში. ასეთ შემთხვევაში პირველი გაკვეთილი და სკოლასთან პირველი შეხება იქნება ჩვეულებრივი პროცესის ერთი ნაწილი.“

„მე მინდა, მამებს ვუთხრა, რომ ზრუნვა არ არის მხოლოდ მატერიალური თვალსაზრისით ზრუნვა, ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვმა იგრძნოს მხარდაჭერა. ეს მხარდაჭერა უნდა იყოს ემოციური დონის, განცდიდან უნდა იყოს. როდესაც ბავშვს მამა ხელს მოჰკიდებს და ასე მიდიან სკოლაში, ეს ბავშვში უსაფრთხოების განცდას ბადებს. ბავშვი, რომელიც უსაფრთხოდ გრძნობს თავს, მას საკუთარი თავის მნიშვნელობა ეძლევა აქედან. ბავშვისთვის უსაფრთხოების განცდა მოდის პირდაპირ იქიდან, თუ რამდენად გამოხატავენ სიყვარულს მშობლები. მამებს ძალიან დიდი გულისყური სჭირდებათ ბავშვის სასკოლო პროცესთან დაკავშირებით. ძალიან კარგი იქნება, თუ დედა და მამა ერთდროულად იქნებიან ამ პროცესში ჩართული. განსაკუთრებით პირველად რომ მიდის ბავშვი სკოლაში, განსაკუთრებით სასურველია, რომ მშობლები ერთად მონაწილეობდნენ ამ დღეს პროცესში,“- აღნიშნულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად