Baby Bag

რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს?

რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს?
რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს, რა მიზეზებით ჩნდება და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge ფსიქოლოგ ანა მეუნარგიასესაუბრა. 

- ქალბატონო ანა, მოზარდებში ხშირად იჩენს ხოლმე თავს სხვადასხვა სახის კომპლექსი, რაც ხელს უშლით მათ სრულფასოვნად ცხოვრებაში. ძირითადად, რა კომპლექსები აწუხებთ მათ?

- თავიდან ისიც ვთქვათ, თუ რა არის კომპლექსი. ამერიკის ფსიქოლოგთა ასოციაციის განმარტების მიხედვით, კომპლექსი არის „მსგავსი იდეების ან იმპულსების ჯგუფი ან სისტემა, რომელსაც აქვს საერთო ემოციური ფონი და ქმნის ძლიერ, ძირითადად არაცნობიერ ზეგავლენას ადამიანის განწყობასა და ქცევაზე“. მოზარდები მეტ ყურადღებას აქცევენ სოციალურ კონტაქტს თანატოლებთან, ბევრს ფიქრობენ იმაზე, თუ როგორ აღიქვამს მათ გარემო, შესაბამისად, შფოთვაც იმატებს. გოგონების შემთხვევაში ხშირია ფიქრი წონის შესახებ, ბიჭების შემთხვევაში კი იმაზე, რომ მეტად მამაკაცურები გამოჩნდნენ. ჩაცმულობიდან დაწყებული ვიზუალური მაჩვენებლებით დასრულებული ყველაფერს შეიძლება ეხებოდეს წუხილი. ამ დროს მოზარდები ძალიან მგრძნობიარენი არიან ოჯახის, მედიისა და სოციალური მოთხოვნების მიმართ. ამას კიდევ თავიანთი მოლოდინებიც ემატება, რასაც საბოლოოდ მიჰყავს მოზარდი ეჭვებამდე, შიშამდე და ღელვამდე.

- რა ძირითადი მიზეზებით შეიძლება გაუჩნდეს მოზარდს კომპლექსები?

- რეალურად ნებისმიერი მიზეზის გამო შეიძლება გაჩნდეს, თუმცა რომ დავკონკრეტდეთ, რამდენიმე თავისებურებას გამოვყოფდი. მოზარდობის პერიოდში ადამიანი მეტად არის საკუთარ თავზე ფოკუსირებული. ამის გამო შეიძლება ჰქონდეს განცდა, რომ არის სცენაზე და უხილავი აუდიტორია მუდმივად აფასებს მის ქცევას. გარდა ამისა, მოზარდების აზროვნება ძირითადად აწმყოსა და უახლოეს მომავალზე არის ფოკუსირებული. ისინი თავიანთ ქცევას ხანმოკლე შედეგებით აფასებენ. ასევე ზეგავლენას ახდენს ოჯახში არსებული აღზრდის სტილიც. სახლში როგორი იყო და არის სითბოს და გარკვეული დაწესებული ლიმიტების განაწილება, როგორ ხდებოდა დამოუკიდებლობის და ბავშვის თვითრწმენის განაწილება, რა შედეგი მოჰყვებოდა ხოლმე კონკრეტულ ქცევას, რამდენად თანამიმდევრული იყო აღზრდა.

- ასეთ დროს მშობლის მკაცრი დამოკიდებულება რამდენად მიზანშეწონილია?

- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ოჯახში არსებული აღზრდის სტილი დიდ ზეგავლენას ახდენს ბავშვის და მოზარდის განვითარებაზე. ფსიქოლოგები გამოყოფენ აღზრდის რამდენიმე სტილს და კვლევების მიხედვით, ყველაზე ეფექტურად ითვლება ავტორიტეტული აღზრდა. რაც გულისხმობს წესების დაწესებასა და სითბოს გამოხატვას შორის გარკვეული ბალანსის დაცვას. მნიშვნელოვანია ბავშვი და მოზარდი გრძნობდეს, რომ ის უყვართ და მხარს უჭერენ, თუმცა ისიც მნიშვნელოვანია, ჰქონდეს გარკვეული წესები, რასაც დაიცავს და ექნება მოქმედების გარკვეული ჩარჩო, რისი ერთობლიობაც შემდგომში უსაფრთხოების განცდას ამყარებს. ამ დროს ქცევის შედეგის წინასწარმეტყველება უფრო ადვილია, შფოთვაც ნაკლებია და სტაბილურობის განცდა და საკუთარი თავის მიღებაც მეტია.

- თინეიჯერულ ასაკში ხშირად ბავშვებს ეცვლებათ საკუთარ გარეგნობაზე წარმოდგენა, ყველაფერს მძაფრად აღიქვამენ, ამ პერიოდის გასვლის შემდეგ თავისთავად გაივლის კომპლექსებიც და რა როლი აქვს მშობელს? 

- მოაზრდობის გავლასთან ერთად, ის ნაკლებად ფოკუსირებული ხდება საკუთარ თავზე, იწყებს იმის გააზრებას, რომ მისი ქცევა და გარეგნობა გამადიდებელი შუშის ქვეშ აღარ არის, მეტად იწყებს საკუთარი თავის მიღებას. თუმცა ხანდახან გარეგნობასთან დაკავშირებული პრობლემა შეიძლება იმდენად მწვავე იყოს, რომ მოზარდს განუვითარდეს კვებითი აშლილობა (ბულიმია ან ანორექსია). ამისთვის მნიშვნელოვანია, მშობელმა დროულად შეამჩნიოს ეს და მიმართოს სპეციალისტს.

მშობლის როლი საკმაოდ დიდია ამ დროს. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია იმის დანახვა, რომ ბავშვი ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადადის და სხვა საჭიროებები და მოთხოვნილებები აქვს, შეგვიძლია ჩავრთოთ გარკვეული გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში და ვეცადოთ შესაბამისი მხარდაჭერა მივცეთ მას. კვებითი აშლილობების გარდა, შეიძლება სხვა სირთულეებმაც იჩინოს თავი. ამიტომ, როცა მშობელი ხედავს, რომ მოზარდი თავს გრძნობს დათრგუნულად, გახდა აგრესიული, უჭირს საკუთარი ემოციების მართვა, ჩამოშორდა სამეგობრო წრეს ან აღარ აქვს სოციალიზაციის სურვილი და ეს რამდენიმე კვირის მანძილზე გრძელდება, სჯობს მიმართოს სპეციალისტს, რათა ერთად მოაგვარონ პრობლემა.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებაზე" - ნატა მეფარიშვილი

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებაზე" - ნატა მეფარიშვილი

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებასა  და იმაზე, თუ რა გავლენას ახდენს ბავშვის ქცევებსა და გამკლავების სტრატეგიებზე", - ამის შესახებ ფსიქოლოგმა, პროფესორმა ნატა მეფარიშვილმა პირველი არხის გადაცემაში ,,პირადი ექიმი მარი მალაზონია" ისაუბრა.

,,საუკუნის წინ, როდესაც აღზრდის მეთოდებში შედიოდა ყვირილი, სახაზავის ხელში ჩარტყმა და ა.შ. ეს მიიჩნეოდა ნორმად და დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც გააცნობიერეს, რომ რაც დაკავშირებულია დამცირებასთან, შეურაცხყოფასთან, ტკენასთან, არანაირად არ უკავშირდება აღზრდას. ეს ყველაფერი დაკავშირებულია ემოციურ ძალადობასთან და ტოვებს საკუთარ კვალს. რატომ შეიძლება, ზოგიერთი ბავშვი იყოს მეტად მოწყვლადი სექსუალური ძალადობის ან ოჯახს გარეთ ფიზიკური ძალადობის მიმართ. იმიტომ, რომ შესაძლოა,ჩვენ აღზრდის მეთოდად ემოციური ძალადობა გვაქვს გამოყენებული. როდესაც ჩვენ არ ვფიქრდებით, რომ ამით ბავშვის თვითშეფასებას ვანგრევთ, რომ მას ვუსპობთ იმის გაცხადების შესაძლებლობას, რასაც ფიქრობს, როდესაც ნორმად მიიჩნევს დამცირებას, მაშინ არსებობს ალბათობა იმისა, რომ სახლს გარეთ, ოდნავ მოზრდილი, თუ მოძალადეს გადაეყრება, ამას მეტ-ნაკლებად მიიღებს, როგორც კუთვნილ სასჯელს. 

როგორ ვექცეოდით მანამდე ბავშვს ოჯახში, როგორი დამოკიდებულება აქვს მას საკუთარი უფლებების დაცვის მიმართ, რას ფიქრობს საკუთარ თავზე, როგორი თვითშეფასება აქვს, როგორ შეუძლია - რომ ხმა აიმაღლოს ძალადობის წინააღმდეგ - ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი და გახლავთ პრევენციული. 

ძალადობის შემდგომ ცხოვრება აუცილებლად უნდა გაგრძელდეს და ყველაფერი გაკეთდეს იმისთვის, რომ ძალადობაგადატანილი ადამიანი იყოს მხარდაჭერილ-დახმარებული. პირველ ყოვლისა, აუცილებლად ოჯახი უნდა იყოს ემოციური მხარდამჭერი. თუ ოჯახში ხორციელდება ძალადობა, აუცილებლად უნდა მოხდეს ოჯახის წევრების განათლება ამ მიმართულებით. უნდა არსებობდეს სერვისები, რომლებიც ე.წ. იძულებით განათლებას უზრუნველყოფს მათთვის. როდესაც ოჯახს არ შეუძლია, გაათვითცნობიეროს, რა ქნა, როგორ დაამცირა საკუთარი შვილი, უნდა არსებობდეს სერვისები, რომლებიც მათ გააცნობიერებინებს ამას. 

ძალადობა არის ტრავმა. გამოდის, რომ ტრავმაზე აუცილებლად იქნება სამუშაო და რაც უფრო ადრე იქნება ეს გაკეთებული, მით უფრო ნაკლებია ალბათობა, რომ მოგვიანებით, ზრდასრულობაში  ადამიანს შეექმნება სერიოზული ფსიქოლოგიური პრობლემები", - აცხადებს ნატა მეფარიშვილი.

წყარო: .​.პირადი ექიმი მარი მალაზონია"

წაიკითხეთ სრულად