Baby Bag

რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს?

რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს?
რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს, რა მიზეზებით ჩნდება და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge ფსიქოლოგ ანა მეუნარგიასესაუბრა. 

- ქალბატონო ანა, მოზარდებში ხშირად იჩენს ხოლმე თავს სხვადასხვა სახის კომპლექსი, რაც ხელს უშლით მათ სრულფასოვნად ცხოვრებაში. ძირითადად, რა კომპლექსები აწუხებთ მათ?

- თავიდან ისიც ვთქვათ, თუ რა არის კომპლექსი. ამერიკის ფსიქოლოგთა ასოციაციის განმარტების მიხედვით, კომპლექსი არის „მსგავსი იდეების ან იმპულსების ჯგუფი ან სისტემა, რომელსაც აქვს საერთო ემოციური ფონი და ქმნის ძლიერ, ძირითადად არაცნობიერ ზეგავლენას ადამიანის განწყობასა და ქცევაზე“. მოზარდები მეტ ყურადღებას აქცევენ სოციალურ კონტაქტს თანატოლებთან, ბევრს ფიქრობენ იმაზე, თუ როგორ აღიქვამს მათ გარემო, შესაბამისად, შფოთვაც იმატებს. გოგონების შემთხვევაში ხშირია ფიქრი წონის შესახებ, ბიჭების შემთხვევაში კი იმაზე, რომ მეტად მამაკაცურები გამოჩნდნენ. ჩაცმულობიდან დაწყებული ვიზუალური მაჩვენებლებით დასრულებული ყველაფერს შეიძლება ეხებოდეს წუხილი. ამ დროს მოზარდები ძალიან მგრძნობიარენი არიან ოჯახის, მედიისა და სოციალური მოთხოვნების მიმართ. ამას კიდევ თავიანთი მოლოდინებიც ემატება, რასაც საბოლოოდ მიჰყავს მოზარდი ეჭვებამდე, შიშამდე და ღელვამდე.

- რა ძირითადი მიზეზებით შეიძლება გაუჩნდეს მოზარდს კომპლექსები?

- რეალურად ნებისმიერი მიზეზის გამო შეიძლება გაჩნდეს, თუმცა რომ დავკონკრეტდეთ, რამდენიმე თავისებურებას გამოვყოფდი. მოზარდობის პერიოდში ადამიანი მეტად არის საკუთარ თავზე ფოკუსირებული. ამის გამო შეიძლება ჰქონდეს განცდა, რომ არის სცენაზე და უხილავი აუდიტორია მუდმივად აფასებს მის ქცევას. გარდა ამისა, მოზარდების აზროვნება ძირითადად აწმყოსა და უახლოეს მომავალზე არის ფოკუსირებული. ისინი თავიანთ ქცევას ხანმოკლე შედეგებით აფასებენ. ასევე ზეგავლენას ახდენს ოჯახში არსებული აღზრდის სტილიც. სახლში როგორი იყო და არის სითბოს და გარკვეული დაწესებული ლიმიტების განაწილება, როგორ ხდებოდა დამოუკიდებლობის და ბავშვის თვითრწმენის განაწილება, რა შედეგი მოჰყვებოდა ხოლმე კონკრეტულ ქცევას, რამდენად თანამიმდევრული იყო აღზრდა.

- ასეთ დროს მშობლის მკაცრი დამოკიდებულება რამდენად მიზანშეწონილია?

- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ოჯახში არსებული აღზრდის სტილი დიდ ზეგავლენას ახდენს ბავშვის და მოზარდის განვითარებაზე. ფსიქოლოგები გამოყოფენ აღზრდის რამდენიმე სტილს და კვლევების მიხედვით, ყველაზე ეფექტურად ითვლება ავტორიტეტული აღზრდა. რაც გულისხმობს წესების დაწესებასა და სითბოს გამოხატვას შორის გარკვეული ბალანსის დაცვას. მნიშვნელოვანია ბავშვი და მოზარდი გრძნობდეს, რომ ის უყვართ და მხარს უჭერენ, თუმცა ისიც მნიშვნელოვანია, ჰქონდეს გარკვეული წესები, რასაც დაიცავს და ექნება მოქმედების გარკვეული ჩარჩო, რისი ერთობლიობაც შემდგომში უსაფრთხოების განცდას ამყარებს. ამ დროს ქცევის შედეგის წინასწარმეტყველება უფრო ადვილია, შფოთვაც ნაკლებია და სტაბილურობის განცდა და საკუთარი თავის მიღებაც მეტია.

- თინეიჯერულ ასაკში ხშირად ბავშვებს ეცვლებათ საკუთარ გარეგნობაზე წარმოდგენა, ყველაფერს მძაფრად აღიქვამენ, ამ პერიოდის გასვლის შემდეგ თავისთავად გაივლის კომპლექსებიც და რა როლი აქვს მშობელს? 

- მოაზრდობის გავლასთან ერთად, ის ნაკლებად ფოკუსირებული ხდება საკუთარ თავზე, იწყებს იმის გააზრებას, რომ მისი ქცევა და გარეგნობა გამადიდებელი შუშის ქვეშ აღარ არის, მეტად იწყებს საკუთარი თავის მიღებას. თუმცა ხანდახან გარეგნობასთან დაკავშირებული პრობლემა შეიძლება იმდენად მწვავე იყოს, რომ მოზარდს განუვითარდეს კვებითი აშლილობა (ბულიმია ან ანორექსია). ამისთვის მნიშვნელოვანია, მშობელმა დროულად შეამჩნიოს ეს და მიმართოს სპეციალისტს.

მშობლის როლი საკმაოდ დიდია ამ დროს. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია იმის დანახვა, რომ ბავშვი ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადადის და სხვა საჭიროებები და მოთხოვნილებები აქვს, შეგვიძლია ჩავრთოთ გარკვეული გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში და ვეცადოთ შესაბამისი მხარდაჭერა მივცეთ მას. კვებითი აშლილობების გარდა, შეიძლება სხვა სირთულეებმაც იჩინოს თავი. ამიტომ, როცა მშობელი ხედავს, რომ მოზარდი თავს გრძნობს დათრგუნულად, გახდა აგრესიული, უჭირს საკუთარი ემოციების მართვა, ჩამოშორდა სამეგობრო წრეს ან აღარ აქვს სოციალიზაციის სურვილი და ეს რამდენიმე კვირის მანძილზე გრძელდება, სჯობს მიმართოს სპეციალისტს, რათა ერთად მოაგვარონ პრობლემა.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მნიშვნელოვანია, ბავშვმა ადრეული ასაკიდან ისწავლოს მადლიერების გამოხატვა სიტყვებით ან ქმედებით“

„მნიშვნელოვანია, ბავშვმა ადრეული ასაკიდან ისწავლოს მადლიერების გამოხატვა სიტყვებით ან ქმედებით“
როგორ ჩამოვუყალიბოთ ბავშვს მადლიერების გრძნობა და რა ზეგავლენას ახდენს ეს განცდა ბავშვზე? ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ლელი ყიფიანი.

​- ზოგადად, მადლიერებაზე რომ ვისაუბროთ, რა დადებით ზეგავლენას ახდენს ეს განცდა ჩვენზე?
- მადლიერების გრძნობა არ არის მხოლოდ სიტყვა „მადლობის“ თქმა, ეს უფრო ღრმა, დადებითი ემოციაა იმისთვის, ვინც რაღაცაში გვეხმარება ან რაიმეს გვჩუქნის. მადლიერება მნიშვნელოვან როლს თამაშობს სოციალური ურთიერთობების შენარჩუნებასა და რეგულირებაში. უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, მადლიერება ეს არის სოციალური ემოცია, რომელიც მიგვითითებს, რომ სხვებმა რაღაც სასიამოვნო ან მნიშვნელოვანი გააკეთეს ჩვენთვის.
​მადლიერების გრძნობა დადებით გავლენას ახდენს ადამიანის ფიზიკურ და მენტალურ ჯანმრთელობაზე. ამ დროს აქტიურდება ლიმბური სისტემა, ხდება ენდორფინების გამოყოფა, რაც ცვლის ადამიანის განწყობას, ხელს უწყობს მოტივაციის ამაღლებას, ადამიანს ეხმარება გარკვეული სირთულეების დაძლევაში და პოზიტიურ გავლენას ახდენს მის ყოველდღიურ ფუნქციონირებაზე. გარდა ამისა, მადლიერების გრძნობა ასევე წარმოადგენს ადამიანში სიყვარულის განვითარების საფუძველს, სიყვარულის საკუთარი თავის, სხვების და მთლიანად სამყაროს მიმართ. იყო მადლიერი ნიშნავს, აფასებდე ყველაფერს, რაც შენ გარშემოა. ჩვენ იმდენად ვეჩვევით ამ ყველაფერს, ეს იქნება ადამიანები, მოვლენები თუ საგნები, რომ ვეღარც კი ვამჩნევთ მათ მანამ, სანამ არ ვკარგავთ, სწორედ მაშინ ვაფასებთ თუ რამდენად მნიშვნელოვანი იყო ჩვენთვის. შევეცადოთ ყოველი დღით, ყოველი ადამიანით ვიყოთ მადლიერნი, რადგან ისინი არსებობენ ჩვენს ცხოვრებაში, შევძლოთ სირთულეებშიც კი დადებითი ელემენტების დანახვა და სამყარო უფრო მეტად პოზიტიური გახდება, ადამიანიც თავს უფრო ბედნიერად იგრძნობს. მადლიერების გრძნობით საკუთარი თავის გარდა, სხვასაც დადებით ემოციებს გადავცემთ.
- რა რჩევებს მისცემდით მშობლებს, როგორ ჩამოუყალიბონ შვილებს ეს გრძნობა?
- მადლიერება არის სხვებზე ზრუნვის, დაფასების, თბილი ურთიერთობების და ყურადღების უნარი, რომელიც თავისთავად ბუნებრივად არ არსებობს, მისი ფორმირება ხდება, პირველ რიგში, უფროსების მხრიდან მოცემულ მაგალითზე. ეს ხანგრძლივი პროცესია და მოითხოვს დიდ ძალისხმევას. მშობლები ხშირად კითხულობენ, თუ როგორ უნდა განუვითარონ შვილებს მადლიერების გრძნობა, თავდაპირველად, ისინი უნდა დაუკვირდნენ საკუთარ თავს, დამოკიდებულებებს და ფასეულობებს, რა მაგალითს აძლევენ შვილებს, რადგან ბავშვი სწავლობს იმით, რასაც ხედავს. გაითვალისწინეთ, რომ მნიშვნელოვანია, ბავშვმა ადრეული ასაკიდან ისწავლოს მადლიერების გრძნობის გამოხატვა სიტყვებით ან ქმედებით.
როგორც უკვე აღვნიშნეთ, უფროსი ადამიანი უნდა იყოს მაგალითი, ბავშვი უნდა ხედავდეს, რომ ის მადლობას უხდის ყველას, ვინც ეხმარება ან რაიმეს უკეთებს, ჩუქნის და სხვა. შესაძლებელია ოჯახური სადილის დროს მოხდეს მადლიერების გამოხატვა, შეუძლია შვილს მოუყვეს იმ ადამიანების შესახებ, რომლის მადლიერიც არის სხვადასხვა მიზეზის გამო. ხშირად უმეოროს, რომ ბედნიერი და მადლობელია, რადგან ის არსებობს თქვენს ცხოვრებაში. ასწავლეთ ოჯახის წევრებისთვის საჩუქრების კეთებაში ჩართვა, სხვისთვის მადლობის წერილის მიწერა, ასეთ დროს ბავშვი უფრო მეტად უღრმავდება და ფიქრობს იმ სიყვარულზე, ზრუნვაზე და სითბოზე, რომელიც ამა თუ იმ ადამიანმა მის მიმართ გამოავლინა. ეს უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე საჩუქრის მიღების დროს უბრალოდ მადლობის თქმა. ამ უნარის გამოყენებას ბავშვი უკვე ცხოვრების სხვადასხვა სფეროში შეძლებს, გარდა ამისა, სწავლობს საკუთარი ემოციების გამოხატვას.
ნებისმიერი ქმედება, როდესაც ბავშვი სწავლობს მადლობის თქმას, არის პირველი ნაბიჯები მასში ამ გრძნობის ჩამოყალიბების, ის დამოუკიდებლად ავლენს პროსოციალურ ქცევას, მნიშვნელოვანია ამის აღნიშვნა, მაგალითად, „ძალიან მიხარია, რომ მეგობარს დაეხმარე“, ან „რა სასიამოვნოა, როდესაც მადლობა უთხარი კლასელს, რომ შეგახსენა დავალება“ და სხვა.
- რატომ არის მნიშვნელოვანი ბავშვს განვუვითაროთ მადლიერების გრძნობა და რაში დაეხმარება მას ეს მომავალში?
- მრავალი კვლევა მოწმობს, რომ ადამიანები, რომელთაც ადრეული ასაკიდან ჩამოყალიბებული აქვთ მადლიერების გრძნობა, არიან უფრო ბედნიერები, ოპტიმისტები, ემპათიურები, კმაყოფილები საკუთარი თავით, ოჯახით და მეგობრებით. მეტ სოციალურ მხარდაჭერას ავლენენ სხვების მიმართ, შეუძლიათ მოთმენა, პატიება და საკუთარი თავის კონტროლი.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად