Baby Bag

„გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წელი, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წელი არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის,“ - ზაზა ვარდიაშვილი

„გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წელი, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წელი არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის,“ - ზაზა ვარდიაშვილი

ფსიქოლოგმა ზაზა ვარდიაშვილმა ბაღისა და სკოლისთვის იდეალური ასაკის შესახებ ისაუბრა და ბავშვთან ინდივიდუალური მიდგომის მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

​იდეალური, როგორც ბაღისთვის, ასევე სკოლისთვის არის ინდივიდუალური შერჩევა. განვითარების ორი ტიპი გვაქვს. არის როგორც კონტინუალური, ასევე დისკრეტული განვითარება. ზოგიერთი ბავშვი საფეხურეობრივად ვითარდება, უცბად ხდება განვითარება, შემდეგ პლატოა. ზოგადად გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წლის, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წლის ასაკში არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის.“

ზაზა ვარდიაშვილის თქმით, ბავშვის სასკოლო მზაობა ფსიქოლოგებმა უნდა შეაფასონ:

„ყველაზე სწორი იქნება, რომ ფსიქოლოგებმა შეაფასონ ბავშვის მზაობა სკოლისთვის. ძალიან ხშირია შემთხვევები, როდესაც თუნდაც შვიდი წლის ასაკში მზად არ არის ბავშვი სკოლისთვის. რვა წლის ასაკში ის უკვე მზადაა სკოლისთვის. როდესაც ასეთი ბავშვი ექვსი წლის ასაკში მიდის სკოლაში, იქ იკარგება ძალიან ბევრი რამ, იკარგება მოტივაცია და ვიღებთ საკმაოდ ცუდ შედეგებს. ყველაზე კარგი ფორმა იქნება, რომ ინდივიდუალურად მოხდეს შერჩევა. ბავშვი ციდან არ ვარდება. ის არის დედის და მამის გენეტიკა. ​მშობელმა ყველაზე კარგად იცის ის უნარები, რომელიც მის შვილში განვითარებულია. ეს ყველაფერი ხომ გენეტიკურად არის პროგრამირებული ჩვენში.“

„ბაღში უფროსების რაოდენობა სხვადასხვა ასაკის ბავშვთან სხვადასხვა უნდა იყოს. ხუთ-ნახევარი წლის ბავშვებთან შესაძლებელია, რომ ოც ბავშვთან იყოს ერთი აღმზრდელი. მცირე ასაკში იყო სტანდარტი სოციალური ჰიგიენის. წლის- წლინახევრის ასაკში სამ ბავშვზე უნდა ყოფილიყო ერთი აღმზრდელი. არ არის სასურველი, რომ ბაღში ორ-ნახევარი წლის ასაკში ჯგუფში 7-8 ბავშვზე მეტი იყოს,” - აღნიშნულ საკითხებზე ზაზა ვარდიაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დილა პირველზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა პირველზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვების ნაწილს აქვს სეპარაციის შფოთვა. ძალიან რთულია ამ მდგომარეობის გადალახვა,“ - თამა...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში შფოთვითი აშლილობების სხვადასხვა ფორმაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვების ნაწილს მშობლებთან განშორება და სასწავლო გარემოსთან შეგუება ძალიან უძნელდება:„საბავშვო...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად