„ვერც ბებია და ვერც ძიძა ვერ ანაცვლებს მშობელთან ურთიერთობას,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

​ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ბავშვის აღზრდაში მშობლის ავტორიტეტის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ბავშვი როდესაც იწყებს გამოსვლას, როდესაც აქვს კრიტიკული ასაკი, მას აინტერესებს თავისი სოციალური სტატუსი. ზოგჯერ ბავშვი პროტესტს აცხადებს აბსოლუტურ უაზრობაზე, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს უჩვენოს, რომ ისიც პიროვნებაა. რომ იცოდეთ, რამდენი სისულელე აქვს ადამიანს გაკეთებული მხოლოდ იმიტომ, მშობლების წინააღმდეგ წასულიყო. არა იმიტომ, რომ უნდოდა, არამედ იმიტომ, რომ მშობლებს დაუმტკიცოს, რომ რაღაცას წარმოადგენს. მარტო ის მომენტი, რომ ვეწევით - არ ვეწევით, ვვარჯიშობთ - არ ვვარჯიშობთ, არ არის გადამწყვეტი. მთავარია, რამდენად აღგიქვამს ბავშვი ავტორიტეტად, რამდენად მოწონხარ, უყვარხარ და გაფასებს. მაშინ ის ხდება იმ ღირებულებების მატარებელი, რაც შენ გაქვს და ცდილობს ის ქცევითი მოდელები აიღოს, რაც შენ გაქვს. მისთვის მიბაძვის იდეალური ხატი ხარ შენ.

შეიძლება ბავშვმა პირიქით დაატრიალოს. გაიხსენეთ, რომ ამბობენ: „რა მოუვიდა? როგორი დედ-მამა ჰყავს და თვითონ რატომ გამოვიდა მკვლელი?“ იმიტომ, რომ მან ნორმები წამოიღო არა სახლიდან, არამედ სხვა გარემოდან. სახლში მისთვის ეს ნორმები იყო არასწორად მიწოდებული. ბავშვთან, შვილთან საჭიროა ურთიერთობა. ეს არ ნიშნავს გამოთქმებს, რომ სახლში მოვედი და ვამბობ: „რა ხდება სკოლაში?“ ეს არ არის ურთიერთობა. მეორე ვარიანტი, მითხრეს, რომ შვილთან გავატარო დრო. მომყავს შვილი თქვენთან, იმიტომ, რომ თქვენც ამ ასაკის ბავშვი გყავთ. ბავშვები თამაშობენ და მე და თქვენ ლუდს ვსვამთ. მე ვთვლი, რომ მთელი დღე ჩემთან იყო ბავშვი. არ იყო ის შენთან მთელი დღე. მთელი დღე არის ბავშვი შენთან, როდესაც მარტო მასთან ხარ. ის კი არა, ორი შვილიც რომ წაიყვანო ერთად, შენ პატრონი გამოდიხარ, ისინი ერთმანეთში ლაპარაკობენ. აბა, წადით და დილიდან საღამომდე შვილთან ერთად გაატარეთ დრო, ერთი დღე სამ თვეში ერთხელ. სერიოზული ურთიერთობაცაა, გაერთობით კიდეც, მთელი დღე ერთად ხართ. უბედნიერესია მაშინ ბავშვი. ამის საჭიროება არის. მნიშვნელოვანია ეს,“ - აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​„მეხსიერების აკადემია“