Baby Bag

,,იქ, სადაც სიყვარულია, იქ, სადაც ემოციური ინტელექტის საფუძველი არსებობს, შესაძლებელია, ჩემი თავის და სხვების გაგება, ეს უკვე საშუალებას მაძლევს, რომ ნებისმიერ ურთიერთობაში სიმშვიდე შევინარჩუნო" - ნანა ჩაჩუა

,,იქ, სადაც სიყვარულია, იქ, სადაც ემოციური ინტელექტის საფუძველი არსებობს, შესაძლებელია, ჩემი თავის და სხვების გაგება, ეს უკვე საშუალებას მაძლევს, რომ ნებისმიერ ურთიერთობაში სიმშვიდე შევინარჩუნო" - ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ემოციური ინტელექტის მნიშვნელობაზე ისაუბრა.

„ემოციის მართვაზე პასუხისმგებელია ემოციური ინტელექტი(EQ), ეს არის საკუთარი და სხვების ემოციის აღქმა, გაგება, გამოხატვა, ხოლო მართვა და რეგულირება უკვე შემდეგ არის შესაძლებელი. ამის საფუძველი, რაც არ უნდა საოცარი იყოს, სიყვარულია. სიყვარული ეს არის ენერგია, მიმართულება, რომელიც გიბიძგებს საკუთარი თავის გაგებისკენ.“

აქ ადგილი არ აქვს განკითხვას, ანუ სხვების მოქმედების და საკუთარი ქმედებების ისეთ განსჯას, რომელსაც შეფასებები მოჰყვება. მხოლოდ და მხოლოდ იმ მოვლენის მიზეზ-შედეგობრივი კავშირის წვდომა გვინდა, მისი გაგება თუ რატომ ხდება ეს, რა არის რის გამოც საკუთარ თავს ვერ გამოვხატავ ან რაღაცას ვერ გავაკეთებ. ასეთ დროს, წარუმატებლობა და შეფერხებები, რომელსაც ჩვენს ცხოვრებაში ადგილი აქვს, ერთგვარი გაკვეთილია და გამოცდილებად შეიძლება იქცეს".

ფსიქოლოგის თქმით, ემოციური ინტელექტი, რასაც სიყვარული ახლავს თან გვაძლევს საშუალებას სიმშვიდით დავამყაროთ „ცხოვრებასთან“ ურთიერთობა:

,,იქ, სადაც სიყვარულია, იქ, სადაც ემოციური ინტელექტის საფუძველი არსებობს, შესაძლებელია, ჩემი თავის და სხვების გაგება, ეს უკვე საშუალებას მაძლევს, რომ ნებისმიერ ურთიერთობაში სიმშვიდე შევინარჩუნო."

წყარო: რადიო ფორტუნა FN 106.9

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვმა გატეხა ქოთანი, გააფუჭა ყვავილი ... როგორ მოიქცევა ამ დროს ბრძენი მშობელი? - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაცია

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, ბავშვი არასდროს გამოაცხადონ დამნაშავედ და მას მოსამართლის პოზიციიდან არ ესაუბრონ:

„ბავშვი სულ „აშავებს.“ ბავშვი „ყოველთვის დამნაშავეა." არასდროს ისე არ ხდება, როგორც გვინდა. ამიტომ ის ჩვენთვის სულ დამნაშავეა. ისე არ დგება, ისე არ ჯდება, როგორც ჩვენ გვინდა. ბავშვს დამნაშავედ ნუ გამოაცხადებთ, თუ მან რამე დააშავა. რა დააშავა ბავშვმა? ცუდი სიტყვა თქვა? რაღაც გატეხა? რა ვითარებაში მოხდა ეს? დანაშაული ყოველთვის დანაშაული კი არ არის. როდესაც დააკვირდები, აღმოჩნდება, რომ კიდევაც ასე უნდა მომხდარიყო. ეს შედეგია რაღაც მიზეზის. ბავშვები დამნაშავეებად არასდროს არ მიიჩნიოთ, არც დამნაშავის ენით ელაპარაკოთ. „არ გრცხვენია?“ - ეს მოსამართლის ლაპარაკია.

არ მივიყვანოთ საქმე იქამდე, რომ ბავშვს ჩვენგან შენიშვნა სჭირდებოდეს. ხომ იცით მას რა მიდრეკილებები აქვს. წინ დაუდექით, რაღაც მოაცილეთ, წინასწარ დაარიგეთ, დაიცავით ბავშვი. გავუსწროთ მოვლენას წინ, ვიდრე მოვლენა მოხდება. ეს არის ბრძენი დედისა და მამის საქმე, მაგრამ თუ მაინც რაღაც მოხდა, ბავშვმა ფანჯრის რაფიდან ქოთანი გადმოაგდო, გატყდა ქოთანი, ყვავილი გაფუჭდა, როგორ მოიქცევა დედა? ერთი ატეხავს წივილ-კივილს: „რამდენჯერ გითხარი? რატომ მიხვედი იქ? რატომ წამოჰკარი ხელი? რატომ არ ხარ ფრთხილი? რა ვქნა? როგორ გაგზარდო? როგორ გაგაგებინო?“ ატირდება დედა თვითონ. ქოთანი ხომ გატყდა უკვე? ჩვენ ბავშვს უნდა შევუქმნათ ქცევის ხატი, ჩვენი მოთმინების ხატი. მივიდეთ ყვავილთან და ვთქვათ: „როგორ მიყვარდი, რა ვქნათ ახლა? იქნებ გადაგარჩინოთ?!“ ბავშვს უთხარით: „მოდი, დამეხმარე, ჩემო ძვირფასო. აბა ფრთხილად, მიდი, ჭიქა მომიტანე.“ არ ვადანაშაულებთ ბავშვს.

მე ისე ვტირი ამ ყვავილზე, რომ ბავშვს მე ვეცოდები. ის აქეთ დამამშვიდებს, აქეთ მოუვლის ყველაფერს. რომ მიაყენო კედელთან და ურტყა, ბავშვი გაიგებს ამას?! ვერ გაიგებს! რა ვქნათ ახლა?! მოხდა ეს! ამაზე ჭკუა უკვე ისწავლა ბავშვმა. მე მინდა მას ხატი გავუჩინო, რომ შეგინდე, მიგიტევე. ბავშვი დამნაშავის როლში არასდროს არ დააყენოთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ ამონაშვილის აკადემია

წაიკითხეთ სრულად