Baby Bag

„ბავშვის ქცევის პრობლემის მიღმა, შესაძლოა, სწავლის პრობლემები იმალებოდეს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ბავშვის ქცევის პრობლემის მიღმა, შესაძლოა, სწავლის პრობლემები იმალებოდეს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში სასკოლო მზაობის პრობლემების შესახებ ისაუბრა და ხაზი გაუსვა ენისა და მეტყველების დარღვევების დროული გამოვლენის მნიშვნელობას:

„სკოლებში ბავშვებს ხშირად უჭირთ ხოლმე წერა-კითხვის ათვისება. დროული ჩარევის შემდეგ არანაირი პრობლემა არ არის ხოლმე. ეს არის გამოწვეული ენისა და მეტყველების დარღვევებით. ძალიან მნიშვნელოვანია ბაღის ასაკში ამ დარღვევების გამოვლენა. მერე სკოლაში რომ მიდის ბავშვი, მას უჭირს წერა-კითხვა. ამას წინათ ჩვენთან იყო მოსული რვა წლის ბავშვი, რომელიც ვერ კითხულობს და ვერ წერს, მარტო იმიტომ, რომ მეტყველების დარღვევა ჰქონდა თავის დროზე. თავის დროზე არ მიექცა ყურადღება.​ „რა მოხდა მერე? ბიჭია, გვიან დაიწყო ლაპარაკი.“ შესაბამისად მივედით ამ მდგომარეობამდე.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სკოლამდელი ასაკის ნეიროფსიქოლოგია ძალიან მნიშვნელოვანია:

„მე ვისაუბრე, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია სკოლამდელი ასაკის ნეიროფსიქოლოგია. ძალიან ხშირად ჩვენ მოგვმართავენ საბავშვო ბაღებიდან მასწავლებლები და დირექტორები. ჩვენგან მიაქვთ რეკომენდაციები და მშვენივრად ასრულებენ ამ რეკომენდაციებს. ეს რეკომენდაციები არის იმის შესახებ, თუ როგორ წავახალისოთ ბავშვი, ​თუ ის კარგად ვერ მეტყველებს ან ქცევა აქვს პრობლემური. როგორ შეიძლება, რომ საბავშვო ბაღშივე გავაკეთოთ ეს?! მინდა გითხრათ, რომ შემდგომში ეს პრობლემები თითქმის აღარ არის ხოლმე ბავშვების ძალიან დიდ პროცენტში, თუ ჩვენ ეს ექვს წლამდე აღმოვფხარით.“

„თუ პრობლემა მივუშვით, მერე არის ხოლმე სერიოზული სასკოლო პრობლემები. რაც შეეხება სასკოლო პერიოდს, აქ სკოლისადმი მზაობა არის ძალიან მნიშვნელოვანი. პრობლემა ის არის, რომ ბავშვი შეიძლება კითხულობდეს კიდეც, წერდეს კიდეც, ყველაფერს აკეთებდეს, მაგრამ ემოციურად არ იყოს მზად. ეს არის სწავლის პრობლემები. სწავლის პრობლემით კი არ მოჰყავთ ბავშვი მშობლებს, არამედ ქცევის პრობლემით. „უზრდელი, უსაქციელო, კონფლიქტური,“ - აღმოჩნდება, რომ ამის უკან სწავლის პრობლემა იმალება. შესაბამისი დახმარება ცვლის ხოლმე ბავშვის ქცევას.“

წყარო:​ ნნი დასავლეთ საქართველოს რეგიონული ცენტრი

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ისეთი საბავშვო ბაღი უნდა შეარჩიოთ, სადაც ბავშვის გართობაზე კი არა, მის განვითარებაზე არია...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს საბავშვო ბაღის სწორად შერჩევასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:„​საბავშვო ბაღის მთავარი ფუნქცია არის ბავშვის სკოლისთვის და მომავალი ცხოვრებისთვის მომ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად