Baby Bag

„შესაძლებელია, რამდენიმე საათში თითქოს უმნიშვნელო სიმპტომი დრამატულად განვითარდეს და მთელი რიგი პრობლემების წინაშე დაგვაყენოს,“- პედიატრი ეკა უბერი

„შესაძლებელია, რამდენიმე საათში თითქოს უმნიშვნელო სიმპტომი დრამატულად განვითარდეს და მთელი რიგი პრობლემების წინაშე დაგვაყენოს,“- პედიატრი ეკა უბერი

პედიატრმა ეკა უბერმა ექვს თვემდე ასაკის ბავშვებში ცხვირის გაჭედვის რისკებზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, რომ აღნიშნული სიმპტომის გამოვლენის შემთხვევაში ოჯახის ექიმს მიმართონ:

„შევთანხმდეთ, რომ თუნდაც მინიმალური სიმპტომი, მაგალითად, სურდო, ჩვილობის ასაკში, ექვს თვემდე განსაკუთრებით საყურადღებოა. როდესაც ცხვირის გაჭედილობაა და ცხვირით სუნთქვა უჭირს ახალშობილს, შესაბამისად მოდის მთელი რიგი პრობლემები და პირველ რიგში, კვების პრობლემები. ბავშვს უჭირს ყლაპვა და საკვების მიღება.“

„შესაძლებელია, რამდენიმე საათში თითქოს უმნიშვნელო სიმპტომი დრამატულად განვითარდეს და მთელი რიგი პრობლემების წინაშე დაგვაყენოს, როგორც მშობელი, ასევე ექიმი. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ექვს თვემდე ასაკის ბავშვთან პირველივე სიმპტომების გამოვლენისთანავე დედამ ოჯახის ექიმთან დაამყაროს კავშირი. მინიმალური სიმპტომიც კი საყურადღებოა ასაკიდან გამომდინარე. სხვა რესპირაციული ვირუსებიც არსად არ წასულა. განსაკუთრებით საყურადღებოა გრიპის ვირუსი და რესპირაციულ-სინციტიალური ვირუსი, რომელიც ახალშობილებსა და ორ წლამდე ასაკის ბავშვებში საკმაოდ მძიმე გართულების, ბრონქიოლიტის განვითარების მიზეზად შეიძლება იქცეს. ეს არის სუნთქვის გაძნელების ერთ-ერთი უხშირესი ფაქტორი,“- აღნიშნულ საკითხზე ეკა უბერმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, სკოლასთან დაკავშირებული პრობლემები ბავშვთან დიალოგის გზით მოაგვარონ:

„თუ ბავშვი გეტყვით თქვენ, რომ მე ხვალ სკოლაში წასვლა აღარ მინდა, რომელი ჭკვიანი დედა ეტყვის იმას, რომ აღარ გინდა და მაშინ ითამაშე აგერ, კნუტები არიან სახლში და მათთან ითამაშე და იყავი როგორც გინდაო. რომელი მამა ეტყვის ამას ბავშვს?! იქნებ დავსხდეთ, ბრძნულად განვიხილოთ, რატომ არ გვინდა სკოლა? რითი შეგვაწუხა სკოლამ? ამხანაგები არ გვყავს კარგი? გზა არის ძალიან შორი? როდესაც ამ მიზეზს გამოვამზეურებთ, ადვილად შეიძლება განუმარტო ბავშვს როგორ შეიძლება ამ მიზეზის მოშორება. ჩვენ მიზეზებს არ ვამზეურებთ და პირდაპირ ვეუბნებით ბავშვს: როგორთუ არ გინდა სკოლაში?! ზოგჯერ ვეუბნებით: კარგი, ნუ წახვალ! ერთიც და მეორეც არასერიოზული მოქმედებაა. გამოვარკვიოთ მიზეზები და რაღაცას გამოვიგონებთ ჩვენ.

არ იყოს ჩხუბი, არ იყოს ნერვიულობა, არ იყოს ძალდატანება, არ იყოს წივილ-კივილი, არ იყოს ბავშვის ცემა! დიდი ბოდიში, მაგრამ ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს, დასაჯოს ამგვარად. ეს აღარ არის ჩვენი ბავშვებისთვის ღირსება. არ შეეფერება ჩვენს პედაგოგიკას, ჩვენს დღევანდელს ცხოვრებას ასეთი ქცევები.

ეს წარსულს ჩავაბაროთ. გოგებაშვილიც ამბობდა, ეს არ გააკეთოთო. ეს იყო მეცხრამეტე საუკუნე და მეოცე საუკუნის დასაწყისი. XXI საუკუნეში, ჩემო ძვირფასებო, ასეთი მეთოდები ნიშნავს იმას, რომ ჭაში ჩავცვივდეთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად