Baby Bag

„სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ,“ - ოტორინოლარინგოლოგი მიშა ხუჯაძე

„სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ,“ - ოტორინოლარინგოლოგი მიშა ხუჯაძე

ოტორინოლარინგოლოგმა მიშა ხუჯაძემ ომიკრონით გამოწვეული ყელის ტკივილის მკურნალობის მეთოდების შესახებ ისაუბრა:

„ყელის ტკივილის არ უნდა შეგეშინდეთ, რომ დაგახრჩობთ. როგორც წესი, ეს მთავრდება კატარალური მოვლენებით, ეს არის ტკივილი, ყლაპვის პრობლემები, სასაზე ისეთი გრძნობა, რომ გგონია, დაიხრჩობი, თუმცა არ დაიხრჩობი. არის წყალბადის ზეჟანგი, გლიცერინის სავლებები, გვირილა და ა.შ. ხალხური მეთოდებიც ძალიან კარგია. მთავარია არ შეგეშალოთ რაღაც. სოდას ზედმეტი კონცენტრაცია არ უნდა ჰქონდეს. სოდა ცოტათი აშრობს ყელს. გვირილა, ხახვი კი ბატონო, მაგრამ კონცენტრაცია უნდა იყოს დაცული. სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ.“

„ვირუსი მოქმედებს ლორწოვან გარსზე და არა ლორწოს ქვეშა სივრცეებზე. ანგინის დროს, აბსცესის დროს იქ არის ჩირქგროვა, აქ როგორც წესი, მარტო ლორწოვანის პრობლემაა და ეს იწვევს საშინელ ტკივილს, ჩახეხვას, მაგრამ არ არის საშიში, რომ დაგახრჩოთ, არ არის საშიში, რომ ჩიქრი სადღაც ქვემოთ წავიდეს კისერში. ეს არის ვირუსული ეტაპი და შემდეგ გადის ეს სიმპტომები და თქვენ ყველაფერი ისევ ისე გექნებათ. წყალს გერჩივნოთ წყალბადის ზეჟანგი, ოღონდ არა 3%-იანი, არამედ ყელის გამოსავლები 1%-იანი. თუ მასში გარეულია გლიცერინი, ძალიან შველის. დღეში 5-ჯერ-6-ჯერ გამოივლეთ,“ – აღნიშნულ საკითხზე მიშა ხუჯაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად