Baby Bag

განგაშის ნიშნები ბავშვის მუცლის ტკივილის დროს, რომლის შესახებ ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს - გასტროენტეროლოგი მარიამ ღუღუნიშვილი

განგაშის ნიშნები ბავშვის მუცლის ტკივილის დროს, რომლის შესახებ ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს - გასტროენტეროლოგი მარიამ ღუღუნიშვილი

გასტროენტეროლოგმა მარიამ ღუღუნიშვილმა მუცლის ტკივილის თანმხლებ საგანგაშო სიმპტომებზე ისაუბრა:

„მშობლებს ყოველთვის ვეუბნებით, მარტო ტკივილი არა, ტკივილს პლუს განგაშის ნიშნები, რომელიც ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს. ესენია: მუცლის ტკივილს დამატებული განავალში სისხლის არსებობა. როგორც ალისფერი განავალი, ასევე შავი განავალიც სისხლის შემცველობას გულისხმობს, ძლიერი და შეუპოვარი ღებინება, სისუსტე, მივარდნილობა, მაღალი ცხელება. მუცლის ტკივილს მარტო კუჭ-ნაწლავის პრობლემები არ იწვევს. შეიძლება ეს გამოიწვიოს საშარდე გზების ინფექციამაც, აგრეთვე პნევმონიმაც, როდესაც ანთება მიმდინარეობს ფილტვის ქვემო ნაწილებში. მწვავე მუცლის ტკივილის დროს ბევრი დიაგნოსტიკაა გასატარებელი.“

მარიამ ღუღუნაშვილმა ქრონიკული მუცლის ტკივილის გამომწვევი ხუთი ფუნქციონალური დაავადება დაასახელა:

„ქრონიკული მუცლის ტკივილის დროს, როდესაც ტკივილი არის 2-3 თვის ან მეტი ხანგრძლივობის, ეს ნაკლებად არის ორგანოდან წამოსული ტკივილი. ამ შემთხვევაში ჩვენ ტკივილს ვეძახით ფუნქციონალური მუცლის ტკივილის სინდრომებს. ეს სინდრომი ძირითადად 5 დაავადებას მოიცავს. მათ შორის ყველაზე გავრცელებულია ფუნქციონალური ყაბზობა. ამ შეკრულობას ორგანული მიზეზი არ აქვს. ამ შემთხვევაში კვირაში სამჯერ უნდა ტკიოდეს ბავშვს მუცელი. შემდეგი არის ქრონიკული ფუნქციური დისპეფსია, როდესაც ტკივილი მუცლის ზედა ნაწილებში იგრძნობა. მშობელი ამბობს, რომ ბავშვი შეჭამს მცირე მოცულობის საჭმელს და მუცელი შებერილი აქვს, ეწყება ღებინება, გულისრევის შეგრძნება. როდესაც ყველა ორგანული მიზეზი გამოირიცხება, ვამბობთ, რომ ეს არის ქრონიკული ფუნქციური დისპეფსია.“

„შემდეგი არის ფუნქციონალური ტკივილი. ბავშვს ტკივილის მიზეზი არ აქვს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ის ტკივილს იგონებს და ეს მისი წარმოსახვაა. ბავშვი მგრძნობიარეა და იმაზე მეტად აღიქვამს ტკივილს, ვიდრე რეალურადაა. აგრეთვე უნდა აღვნიშნოთ მუცლის შაკიკი. ყველას ჰგონია, რომ შაკიკი მხოლოდ თავის ტკივილია. შაკიკის დროს მუცლის ტკივილი ძალიან მწვავეა, ვერცერთი გამაყუჩებელი ვერ უყუჩებს ბავშვს ტკივილს, აქვს სინათლისადმი გაღიზიანებადობა, ხმაური არ სიამოვნებს, აქვს გულისრევის შეგრძნება. ასეთი ციკლური ხასიათი აქვს ამას. ის გრძელდება რამოდენიმე საათიდან რამოდენიმე დღემდე და თავისით გადავა. ბოლო არის გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი. ეს არის მუცლის ტკივილი ან ფაღარათით, ან შეკრულობით, ან ამ ორის მონაცვლეობით. როდესაც ბავშვს ნაწლავთა მოქმედება აქვს, ტკივილი მაშინვე ქრება,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ღუღუნიშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად