Baby Bag

მედიკამენტების მიღებით გამოწვეული მინერალების დანაკარგი ორგანიზმში - მარი მალაზონიას რეკომენდაციები

მედიკამენტების მიღებით გამოწვეული მინერალების დანაკარგი ორგანიზმში - მარი მალაზონიას რეკომენდაციები

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ სხვადასხვა ფარმაკოლოგიური ჯგუფის მედიკამენტის გამოყენებისას ორგანიზმში მინერალების დანაკარგის რისკებზე ისაუბრა:

„თუ ჩვენ სისტემატურად ვიყენებთ ამა თუ იმ ფარმაკოლოგიურ ჯგუფს, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ეს შეიძლება გახდეს ამ ელემენტების დანაკარგის წინაპირობა. უნდა გავითვალისწინოთ ეს ინფორმაცია. თუ თქვენ სისტემატურად იღებთ კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებებს, კორტიკოსტეროიდებს, შარდმდენებს, ყველა ამ ჯგუფის პრეპარატის სისტემატური მოხმარების შემთხვევაში, აუცილებლად უნდა გააკონტროლოთ, რამდენად არის შენარჩუნებული ორგანიზმში კალციუმის დონე. შეიძლება სისხლში კალციუმი წონასწორობაში იყოს, მაგრამ მხოლოდ იმის ხარჯზე, რომ კალციუმი წამოიღო კბილებიდან, ძვლებიდან, გამოფიტა ეს ორგანოები.“

„შარდმდენებისთვის დამახასიათებელია მინერალების დანაკარგი. ცხადია, ეს შარდმდენის სახეობაზეც არის დამოკიდებული. თუ თქვენ გჭირდებათ ჰორმონჩანაცვლებითი თერაპია და სისტემატურად გჭირდებათ შარდმდენის გამოყენება, მაგნიუმის დანაკარგი ორგანიზმში იზრდება. თუ თქვენ მეტფორმინის გამოყენება გჭირდებათ, ეს არ ნიშნავს, რომ უარს ამბობთ ამ წამლებზე. თუ თქვენ სისტემატურად იყენებთ ამ წამლებს, გჭირდებათ B12 ვიტამინის დონის შემოწმება. თუ თქვენ იღებთ ანტიკონვულსანტებსა და ქალის სასქესო ჰორმონებს, ასევე უნდა გაითვალისწინოთ ფოლიუმის მჟავის ნაკლებობა. ასეთი რისკი არსებობს. შარდმდენების გამოყენებისას შეიძლება დაგვაკლდეს B1 ვიტამინი,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად