Baby Bag

„იოდის ბადით რადიაციული საფრთხისგან თავის დაცვა არის შეუძლებელი,“- ქირურგი დავით ჯიქია

„იოდის ბადით რადიაციული საფრთხისგან თავის დაცვა არის შეუძლებელი,“- ქირურგი დავით ჯიქია

ქირურგმა დავით ჯიქიამ რადიაციული საფრთხის არსებობის შემთხვევაში იოდის ბადისა და კალიუმის იოდიდის გამოყენების შესახებ გავრცელებულ ცნობებზე ისაუბრა:

„თავიდანვე ვთქვათ, რომ იოდის ბადით იოდის მარაგი არ ივსება. იოდის ბადით რადიაციული საფრთხისგან თავის დაცვა არის შეუძლებელი. იოდი ძალიან კარგად ხსნადია სითხეში, ოფლში, ცხიმში. შესაბამისად კანის თავისებურებებიდან გამომდინარე ერთ ადამიანს უფრო მშრალი კანი აქვს, მეორეს უფრო ცხიმიანი. ერთთან ის უფრო სწრაფად გაიხსნება და ჩამოიშლება, მეორესთან უფრო ნაკლებ ვადაში. არანაირი კავშირი ამას არ აქვს იოდის დეფიციტთან, შეწოვასთან და პროფილაქტიკასთან. იოდი ქრება არა იმიტომ, რომ იოდი გვაკლია ორგანიზმში, არამედ იმიტომ, რომ ის ხსნადია და თქვენი კანის თავისებურებებია ასეთი.”

„თუ ბირთვულ კატასტროფასთან გვაქვს საქმე, ამ დროს მარტო რადიოაქტიური იოდ-131 არ გამოიყოფა. ასობით ახალი რადიოაქტიური ელემენტი წარმოიქმნება. ჩვენს ორგანიზმში მარტო იოდ-131 არ მოხვდება. არსებობს კალიუმის იოდიდის გამოყენებასთან დაკავშირებული ცნობები. რუსულ წყაროებში წარსულში არსებობდა რეკომენდაციები, რომ უშუალოდ რადიოაქტიური მტვერის ჩაყლაპვის და შესუნთქვის დროს, 8 დღის განმავლობაში დღეში ერთხელ კალიუმის იოდიდის განსაზღვრული დოზის მიღება იყო საჭირო. ეს უშუალოდ იმ ადამიანებისთვის არის განკუთვნილი, რომლებიც მრავალჯერადად შედიან დაბინძურებულ გარემოში. არავითარ შემთხვევაში ფართო საზოგადოებამ არ უნდა გამოიყენოს კალიუმის იოდიდი. ამას აზრიც არ აქვს. ეს დიდ ზიანს აყენებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტს. ეს იგივეა, რომ 500-კილოიანი ატომური ბომბისგან დავიცვა თავი ქოლგით,“- აღნიშნულ საკითხზე დავით ჯიქიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად