Baby Bag

რა ხდება სტრესის დროს ადამიანში? - ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

რა ხდება სტრესის დროს ადამიანში? - ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ სტრესის დროს ადამიანის ორგანიზმში მიმდინარე პროცესების შესახებ ისაუბრა:

„რა ხდება სტრესის დროს ადამიანში? სტრესს ჩვენ ვპასუხობთ მთლიანად. ადამიანი ჯანმრთელი არის მაშინ, როდესაც მას აქვს სრული ფიზიკური, მენტალური და სოციალური კეთილდღეობა. რამდენიმე უბანს აღვწერ, რომელიც შეიძლება სტრესის დროს დაზარალდეს. სტრესის დროს ძალიან ზარალდება ადამიანის თავის ტვინი, ნერვული სისტემა, ყველა ის ნერვი, რომელიც ჯამში ქმნის ნერვულ სისტემას, ყველა უბნით რეაგირებს სტრესზე.“

„თავის ტკივილი შეიძლება იყოს დაკავშირებული სტრესთან, ასევე კისრის, მხრების, ბეჭების, ზურგის ტკივილი. ეს ხშირად არის სტრესის მიერ პროვოცირებული კუნთების ტკივილი. გულს თვითონ კუნთს არაფერი სჭირს, მაგრამ გულიც აჩქარდა, წნევაც მერყეობს, ეს არის ორგანიზმის პასუხი სტრესზე. თითქოს ვეღარ ვსუნთქავთ, ვიხრჩობით. ეს შეიძლება პასუხი იყოს მხოლოდ სტრესზე. როდესაც პრობლემა გვაქვს და გვაქვს გულძმარვა, შეიძლება ეს იყოს პასუხი სტრესზე, ისევე როგორც ნაწლავების გაძლიერებული პერისტალტიკა. შეიძლება იყოს პირიქით ყაბზობა. ამის გამომწვევი შეიძლება იყოს სხვა არაფერი, თუ არა სტრესი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად