Baby Bag

„ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ყვითელი ხილი და ბოსტნეული,“- ენდოკრინოლოგი ეკატერინე ფაცაცია

„ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ყვითელი ხილი და ბოსტნეული,“- ენდოკრინოლოგი ეკატერინე ფაცაცია

ენდოკრინოლოგმა ეკატერინე ფაცაციამ მშობლებს ურჩია, რომ ბავშვის სიმაღლეში ზრდის პროცესის სტიმულირებისთვის, მისი კვების რაციონი A ვიტამინის მაღალი შემცველობის მქონე პროდუქტებით გაამდიდრონ:

„იმისთვის, რომ ყველაფერი ნორმალურად განვითარდეს, ბავშვს არ ჰქონდეს პრობლემა ზრდასა და განვითარებაში, კვება უნდა იყოს მოწესრიგებული, ფიზიკური აქტივობა უნდა იყოს ხელშეწყობილი და ძილის რეჟიმი მოწესრიგებული. მეტი ცილოვანი პროდუქტები უნდა იყოს ბავშვის საკვებში და ნაკლები რაფინირებული ნახშირწყლები, იმიტომ, რომ ისინი ზრდის ჰორმონს აფერხებენ. ზრდის ვიტამინი არის ვიტამინი A. ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ვიტამინ A-თი გაჯერებული პროდუქტები. ეს არის ყვითელი ფერის ბოსტნეული და ხილი. ეს შეიძლება იყოს სტაფილო და ციტრუსი, კომბოსტო, ყველი, ხორცი, ღვიძლი, კარაქი და რძე. ეს არის აუცილებელი საშენი მასალისთვის.“

„ძალიან მარტივი ვარჯიში, რომელიც დღესვე შეუძლია ოჯახში ყველას გააკეთოს, ბავშვმა უნდა სცადოს, რომ სიმაღლეზე დაკიდებულ საგანს ხელით მისწვდეს, ასევე ცურვა არის ხელშემწყობი. ძალიან კარგია სიმაღლეში ზრდისთვის ბატუტზე ხტუნვა. დიდი მნიშვნელობა აქვს ხარისხიან ძილს. ის ხელს უწყობს ზრდის ჰორმონის გამომუშავებას. ძილის წინ აუცილებლად შებრძანდით, მოეფერეთ თქვენს შვილებს, გაანიავეთ საძინებელი, დაწოლამდე ერთი საათით ადრე გაასეირნეთ ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე ეკატერინე ფაცაციამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა უქმეებზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად