Baby Bag

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის შესახებ ისაუბრა, რომელიც ვერაგი და ჩუმად მიმდინარე დაავადებაა:

„არსებობს დაავადებები, რომელიც გემართება, მაგრამ ამის შესახებ არ იცი. გადის წლები, ეს დაავადება მძიმდება. როდესაც გამოვლინდება, უკვე გვიანია. ერთ-ერთი ასეთი დაავადება არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ეს ლაივი დაგეხმარება იმაში, რომ ბევრი შენთვის ძვირფასი ადამიანი გადაარჩინო. ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს. ის ძალიან მზაკვრული დაავადებაა და მინდა, მის შესახებ იცოდე. რა უნდა იცოდე მის შესახებ?

ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია არის დაავადება, რომლის შესახებ ორი რამ აუცილებლად უნდა იცოდე. ეს არის ლეიკემიის ყველაზე ხშირი ფორმა 60 წელს გადაცილებულ პირებში. ის უფრო ხშირად მამაკაცებს ემართებათ, ვიდრე ქალებს, თუმცა ისინიც ზარალდებიან მისგან. ის მზაკვრული დაავადებაა. ის არაფრით არ ვლინდება, სანამ გვიანი არ იქნება. ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის სისხლის თეთრ უჯრედებს, მათ შორის ლიმფოციტებსაც. ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის დროს ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის ძალიან ბევრ შედარებით მწიფე ლიმფოციტს, მაგრამ ისინი არასრულად ჩამოყალიბებულები არიან და ვერ გვეხმარებიან ინფექციებთან ბრძოლაში, პირიქით ზიანს გვაყენებენ. ამ დროს პაციენტს არანაირი ნიშნები არ აქვს. ის შემთხვევით შეიძლება იპოვო სისხლის საერთო ანალიზის ჩატარების დროს. რა ნიშნები შეიძლება ახლდეს ამ დაავადებას? მან შეიძლება ზოგჯერ გამოიწვიოს ლიმფური კვანძების უმტკივნეულო გადიდება. თუ ლიმფური კვანძი გიდიდდება და არ გტკივა, ეს პრობლემაა. რადგან არ გტკივა, ვერ აღიქვამ, რომ ეს არის სერიოზული. ექიმთან არ მიდიხარ. დაიმახსოვრე, თუ გაგიდიდდება ლიმფური კვანძები და არ გეტკინება, სჯობს მაშინვე გაიქცე ექიმთან. ამ შემთხვევაში შეიძლება ლიმფური კვანძების გადიდების მიზეზი იყოს ლეიკემია.

ამ დაავადებას ახლავს დაღლილობის შეგრძნება, ცხელება და ღამით ოფლიანობა. ღამით ოფლიანობა თუ შეგაწუხებთ, ღირს, რომ დაფიქრდეთ, მიხვიდეთ ექიმთან. ამ დაავადებას შეიძლება ახლდეს კიდურების წართმევაც. თუ მოხუცს დაეწყება თითების დაბუჟება, მტკივნეულობა, ერთ-ერთი რამ, რაც შეიძლება ივარაუდო, არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ერთმა პატარა ანალიზმა, სისხლის საერთო ანალიზმა შეიძლება დროულად მოგვცეს საშუალება, რომ ეს დაავადება დასაწყისშივე აღმოვაჩინოთ. რაც უფრო ადრე აღმოაჩენ, მით მეტი იქნება გადარჩენის ალბათობაც,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო:​ Usmle მოსამზადებელი ცენტ​რი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად