Baby Bag

„პირადი ექიმის გარეშე პური რაციონიდან არ ამოიღოთ,“- ნუტრიციოლოგი ნატა გაგუა

ნუტრიციოლოგმა ნატა გაგუამ ადამიანის საკვებ რაციონში პურის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ჯანმრთელი ადამიანი შეიძლება იყოს მამაკაცი, მოზარდი, ქალი. შავი პურის მირთმევა ყველას შეუძლია. თუ ადამიანს წონის პრობლემა არ აქვს, 100-180 გრამი დღეში შეუძლია მიირთვას. მით უმეტეს, როდესაც არის გვიანი შემოდგომა, ზამთარი, როდესაც ადამიანს სჭირდება ნოყიერი კვება. პურის მირთმევას ვურჩევდი განსაკუთრებით დილით. საუზმე თუ არის ნოყიერი, მერე მთელი დღე ადამიანი თავს კომფორტულად გრძნობს.

შავი პური ძალიან მდიდარია B ვიტამინებით. B ვიტამინი ჩვენს ნერვულ სისტემას ძალიან სჭირდება. ის ნერვულ სისტემას ამშვიდებს. ის მდიდარია მაგნიუმითა და რკინით. მაგნიუმი ასევე კარგია ნერვული სისტემისთვის. განსაკუთრებით მათთვის, ვისაც არ უყვარს ხორცი, არის ვეგეტარიანელი, შავი პურის მირთმევა სასურველია.

ბავშვი თუ ალერგიული არ არის, 3 წლიდან შეგვიძლია მივცეთ. მე მყავს 3 წლის ოჯახის წევრი და ჩვენ უკვე ვაძლევთ მას შავ პურს. ქართულ სამზარეულოში პური ყოველთვის იყო, არის და იქნება ერთ-ერთი სტრატეგიული პროდუქტი. ვისაც აქვს შაქრიანი დიაბეტის პრობლემა, მათთვის უნდა ამოვიღოთ რაციონიდან თეთრი პური. ჯანმრთელი ადამიანის შემთხვევაში, არ არის საჭირო რაციონიდან პურის სრულად ამოღება. მხოლოდ ერთ შემთხვევაში შეიძლება პურის ამოღება, მხოლოდ მოკლე პერიოდით, თუ რაციონი მდიდარია წიწიბურათი, ბრინჯით ან სხვა ბურღულეულით. მე მაინც ვურჩევ, რომ პირადი ექიმის გარეშე პური რაციონიდან არ ამოიღონ,“- აღნიშნულ საკითხზე ნატა გაგუამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად