Baby Bag

„ყველას სჭირდება შეხსენება, რომ ხელები კი არ უნდა გადაიბანოთ, არამედ აუცილებლად დაიბანოთ შესაბამისი საშუალებებით,“- ინფექციონისტი თემურ ქველიძე

„ყველას სჭირდება შეხსენება, რომ ხელები კი არ უნდა გადაიბანოთ, არამედ აუცილებლად დაიბანოთ შესაბამისი საშუალებებით,“- ინფექციონისტი თემურ ქველიძე

ინფექციონისტმა თემურ ქველიძემ ხელების დაბანის მნიშვნელობაზე და „ჭუჭყიანი ხელების დაავადებებზე“ ისაუბრა:

„პირადი ჰიგიენა, ხელის დაბანა ყოველთვის უნდა უთხრა მოსახლეობას. ზოგიერთი ამას იღებს შეურაცხყოფად, მაგრამ მერწმუნეთ, ყველას სჭირდება შეხსენება, რომ ხელები კი არ უნდა გადაიბანოთ, არამედ აუცილებლად დაიბანოთ შესაბამისი საშუალებებით. ჭუჭყიანი ხელები ისეთი რამ არის, რომ თავისუფლად შეიძლება იმ პერიოდში მოხდეს საკვების მიღება და დაინფიცირება ადამიანის ორგანიზმის. ბევრია ამასთან დაკავშირებული ნაწლავური დაავადებები, რომელიც იწვევს საკმაოდ მძიმე შედეგებს. ამიტომაც აუცილებად ყველას უნდა შევახსენოთ, რომ ხელები უნდა დაიბანოთ.

მე პაციენტებს ვეუბნები კიდეც, რომ ხელები არ დაიბანეთ და ამის გამო დაგემართათ ეს დაავადება. ექიმი მკაცრი უნდა იყოს. ნებისმიერი ნაწლავთა ინფექცია ძირითადად აზიანებს ნაწლავს. პაციენტი, რომელიც არ იბანს ხელებს, თავისუფლად შეიძლება იყოს სხვა ადამიანის დაინფიცირების წყარო, ამიტომ აუცილებელია ხელების დაბანა. „ჭუჭყიანი ხელების დაავადება“ ყოველთვის იყო და არის კიდეც დიზენტერია. ამ დროს ხდება მსხვილი ნაწლავის ლორწოვანის დაზიანება. დიზინტერია არის ბაქტერია. პაციენტების დაინფიცირება ინტენსიურად ხდება. ბავშვებში ის უფრო მძიმედ მიმდინარეობს. შეიძლება საკვებიც იყოს გაჟღენთილი ბაქტერიებით. პირველი ბარიერი არის პირის ღრუ. ნაწილი ბაქტერიებისა ტუტე არის გამო კვდება. უმრავლესობა გადარჩება. საუკეთესო ბარიერი არის კუჭის ლორწოვანი, რომელიც ბაქტერიების 75%-ს კლავს. ეს რომ არ იყოს ადამიანის სიცოცხლე შეუძლებელი იქნებოდა. თუ საკვები გაჯერებულია დიზენტერიის ბაქტერიებით, ის გადადის მსხვილ ნაწლავში. ის იწყებს გამრავლებას და ლორწოვანი გარსის დაზიანებას. რაც უფრო დიდხანს იქნება იქ, უფრო მეტად ზიანდება ნაწლავის კედელი და შესაძლოა, გაჩნდეს სისხლიანი განავალი, ძლიერი, მჭრელი ტკივილი. ამ დროს პაციენტმა უნდა მიმართოს ექიმს,“- მოცემულ საკითხზე თემურ ქველიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ბავშვი 2 წლის ასაკისთვის არაფერს არ ამბობს, ეს უკვე არის ნიშანი, რომ სპეციალისტს მიმართონ,“- ნინო ცინცაძე

ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის კომუნიკაციის, ენისა და მეტყველების თერაპიის სამაგისტრო პროგრამის ხელმძღვანელმა ნინო ცინცაძემ ბავშვებში მეტყველების დაწყების ვადებსა და იმ ეტაპებზე ისაუბრა, რომელსაც ბავშვი მეტყველების დაწყებამდე გადის:

„ის პროცესები, რომლებიც მეტყველების დაწყებამდე ვითარდება, არის ძალიან საინტერესო და ყურადსაღები. ეს არის სხვა ადამიანზე ყურადღების ფოკუსი, ჯერ ემოციური და მერე ინიციატივების გამოხატვა, მაგალითად, რაღაც მინდა და ამას მივიღებ უფროსისგან. გარემოს წინასწარმეტყველება არის ასევე ძალიან მნიშვნელოვანი ეტაპი. 6 თვის ბავშვი ტიტინებს, ერთი წლის ასაკში ერთ ან ორ, ან რამდენიმე სიტყვას მაინც უნდა ამბობდეს. 2 წლის ასაკში ბავშვი ორსიტყვიანი წინადადებების თქმას უნდა იწყებდეს, 3 წლის ასაკამდე უკვე ძალიან სწრაფად ვითარდება ენა და ბავშვები რთულ წინადადებებს ამბობენ. ამ ეტაპების მიმართ ძალიან ყურადღებით უნდა ვიყოთ ყველანი.

თანამედროვე კვლევები ძირითადად იმაზე ლაპარაკობს უკვე, რომ ამაზე მნიშვნელოვანი არის კომუნიკაციური პარტნიორის როლი. ამაში იგულისხმება უფროსი, რომელიც ბავშვთან დიდ დროს ატარებს. მნიშვნელოვანია, როგორ ელაპარაკება, რას ელაპარაკება, რამდენად შესაბამისია მისი ენა. ძალიან პატარა ასაკიდან რაც უფრო მეტი კომუნიკაცია გვაქვს ბავშვთან, მით უფრო ადვილად ახერხებს ბავშვი ამ ეტაპების გავლას.

ძალიან მნიშვნელოვანია გაზიარებული ყურადღება. პრაქტიკაში ეს როგორ გამოიყურება? 6 თვის ბავშვი მიჭირავს ხელში. რაღაც მოხდა, ვიღაც შემოვიდა ოთახში. ბავშვს ველაპარაკებოდი, ჩემი ყურადღების ფოკუსი წავიდა იმ მოვლენისკენ და ბავშვის ყურადღების ფოკუსიც წავიდა იმ მოვლენისკენ. შეიკრა სამკუთხედი. ეს სამკუთხედი არის უმნიშვნელოვანესი. ნებისმიერი მომენტი, როდესაც ბავშვი ამოხედავს მშობელს და ეუბნება: „მიყურე, რას ვაკეთებ,“ ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ეს ელემენტები ავითარებს ენას და კომუნიკაციას.

თუ ბავშვი 2 წლის ასაკისთვის არაფერს არ ამბობს, ეს უკვე არის ნიშანი, რომ სპეციალისტს მიმართონ. შესაძლებელია, რომ მანამდეც მივაქციოთ ამას ყურადღება. თუ ბავშვი ნაკლებად დაინტერესებულია გარშემო ადამიანებით, ადამიანზე ფოკუსით, ადამიანთან ყურადღების გაზიარებით, ემოციური გაცვლა-გამოცვლით, ეს უკვე შეიძლება იყოს ნიშანი იმისა, ხომ არ დავინტერესდე სპეციალისტის აზრით,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ცინცაძემ საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“ 

წაიკითხეთ სრულად