Baby Bag

1980 წლამდე დაბადებული ადამიანებისთვის „მაიმუნის ყვავილი“ საშიშროებას არ წარმოადგენს - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

1980 წლამდე დაბადებული ადამიანებისთვის „მაიმუნის ყვავილი“ საშიშროებას არ წარმოადგენს - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ განაცხადა, რომ მაიმუნის ყვავილი საფრთხეს არ წარმოადგენს 1980 წლამდე დაბადებული ადამიანებისთვის:

„მაიმუნის ყვავილის“ წინააღმდეგ მიმართული სპეციფიკური სამკურნალო პრეპარატები არ არსებობს. დარწმუნებით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელიც დაბადებულია 1980 წლამდე, მათთვის ეს ვირუსი არ წარმოადგენს საშიშროებას, იმიტომ, რომ ისინი არიან ვაქცინირებული ყვავილზე. მაშინ ეს ვაქცინა იყო სავალდებულო. ვფიქრობთ, რომ ის ვაქცინა, რომელიც იყო იმ პერიოდში ჩატარებული დაიცავს ადამიანებს ამ ვირუსისგანაც. ეს ნამდვილად ცნობილია.

რაც შეეხება კონკრეტულ პრეპარატებს, ამაზე საუბარი ჯერჯერობით არ არის. შესაძლებელია, რომელიმე პრეპარატი იყოს ეფექტიანი, მაგრამ რომელი პრეპარატი შეიძლება იყოს გამოყენებული, ამაზე საუბარი არ არის. ვაქცინის შექმნას აზრი აქვს, როდესაც შემთხვევების რაოდენობა არის ბევრი. თუ მომდევნო თვეების განმავლობაში ამ ვირუსმა მიიღო მეტი გავრცელება, რა თქმა უნდა, ვაქცინის შექმნას ექნება აზრი,"- აღნიშნა ივანე ჩხაიძემ.

წყარო:​ მედიაჰოლდინგი „კვირა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად