Baby Bag

რამდენ წელიწადში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ წყვილს უნაყოფობის პრობლემა აქვს?- მეან-გინეკოლოგი თეა ჩარკვიანი

რამდენ წელიწადში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ წყვილს უნაყოფობის პრობლემა აქვს?- მეან-გინეკოლოგი თეა ჩარკვიანი

მეან-გინეკოლოგმა თეა ჩარკვიანმა უშვილობის პრობლემაზე ისაუბრა და განმარტა, რა შემთხვევაში ითვლება, რომ წყვილი უნაყოფოა:

„როგორია უნაყოფობის დეფიცინია? როდესაც დაუცველი სქესობრივი კონტაქტის თავის არიდების გარეშე არ დგება ორსულობა ერთ წელიწადში, ვამბობთ, რომ არის უნაყოფობა. 35 წლიდან და ზემოთ უკვე 6 თვის შემდეგაც კრიტიკულია. საუბარი გვაქვს რეგულარულ სექსუალურ ცხოვრებაზე. ამ დროს წყვილმა უკვე უნდა მიმართოს ექიმს.

აუცილებლად ტარდება კვლევები. დასადგენია, რა არის უნაყოფობის მიზეზი. კვლევების ჩატარების შემდეგ მათზე მორგებული ინდივიდუალურად განპირობებული სქემით უნდა წავიდეთ და მკურნალობის გარკვეული ეტაპი უნდა შევთავაზოთ. იმისთვის, რომ ორსულობა დადგეს, მილები გამტარი უნდა იყოს, სპერმა კარგი უნდა იყოს. კარგად შეკრებილი ანამნეზი უკვე ნახევარი მკურნალობაა. ჩვენ მედიკოსები ვართ და ეს ყველამ ვიცით. ანამნეზი შეიძლება ვიღაცისთვის დამატებითი კვლევების საჭიროება გახდეს. დაიგეგმება, რა სჭირდება წყვილს,“ - მოცემულ საკითხზე თეა ჩარკვიანმა „TV პირველის“ გადაცემაში „ოჯახის ექიმი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ოჯახის ექიმი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად