Baby Bag

რა კავშირია ვიტამინ B12-ის დეფიციტსა და ასაკს შორის?

რა კავშირია ვიტამინ B12-ის დეფიციტსა და ასაკს შორის?
რა კავშირია ვიტამინ B12-ის დეფიციტსა და ასაკს შორის? - თემაზე საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ჰეპატოლოგმა, თსსუ პროფესორმა ნანა ლოლაშვილმა ისაუბრა. 

,,ვიტამინ B12 დეფიციტური ანემია - ეს არის ადისონ ბირმერის დაავადება, რომელიც თავის დროზე ითვლებოდა ავთვისებიან დაავადებად. სულ რაღაც 100 წლის წინ ამ დაავადებით პაციენტები იღუპებოდნენ, ვინაიდან არ იყო მიზეზი დადგენილი. ბოლოს, ცნობილი გახდა, რომ ამ დაავადების გამომწვევი მიზეზი გარეგანი და შინაგანი ფაქტორის დეფიციტია. გარეგანი ფაქტორი არის ვიტამინი B12, რომელსაც ჩვენ საკვების სახით ვიღებთ და შინაგანი ფაქტორი - მასზე მოქმედებს კუჭნაწლავის მდგომარეობა.''

როგორც ნანა ლოლაშვილმა აღნიშნა წლების წინ ეს დაავადება ასაკოვანი ადამიანების დაავადებად ითვლებოდა, თუმცა ბოლო პერიოდში ახალგაზრდებშიც იმატა, ვინაიდან ვეგეტარიანელობა გახდა ერთ-ერთი მიზეზი:

,,რატომ მატულობს ასაკთან ერთად B12-ის დეფიციტი? პირველი - B12-ს ძირითად ცხოველური პროდუქტებიდან ვიღებთ (თევზი, ზღვის პროდუქტები) და მცირე რაოდენობით კვერცხიდან. გამომდინარე ფიზიოლოგიური ცვლილებებიდან, რომელიც ასაკს ახლავს თან, როგორიცაა პირის ღრუს მდგომარეობა და ა.შ. ნაკლებად ღებულობენ ცხოველურ საკვებს და მეორე, კუჭ-ნაწლავის მდგომარეობა. ჩვენ 5 წლის მარაგი გვაქვს, 3-5 წლის განმავლობაში რომ არ მივიღოთ ბ12 შესაძლოა დეფიციტი არც გამოვლინდეს, მაგრამ მოგეხსენებათ ასაკში ხანგრძლივი დროით იღებენ კუჭის სიმჟავის დასაქვეითებელ პრეპარატებს, რაც ხელს უშლის B12-ის შეწოვას. გარდა ამისა, ნაწლავებთან დაკავშირებული პრობლემების გამო, საფაღარათო საშუალებებს ღებულობენ, რაც ასევე ხდება რკინადეფიციტური ანემიის და B12-ის განვითარების მიზეზი.''

ძალიან ხშირად ვიტამინ B12-ის დეფიციტი ვითარდება ნელ-ნელა და ადამიანებს ჰგონიათ, რომ ეს ყველაფერი დაკავშირებულია ასაკთან. ასაკი არ არის ის პრობლემა, რომელსაც შესაძლოა ყველაფერი დავაბრალოთ:

,,ვიტამინ B12-ის სიმპტომატიკა: ენის წვერის წვა, დვრილების ატროფია, გემოს ვეღარ გრძნობენ, შემდეგ ემატება გლოსიტი, კუჭის სიმჟავე ქვეითდება. პაციენტებს აქვთ ხელებზე ჭიანჭველების ცოცვის შეგრძნება, სახის შეშუპება, ჰაერის უკმარისობა, ყაბზობა, ფაღარათი, მენტალური პრობლემები (პაციენტი ვერ ერკვევა დროში და გარემოში, აქვთ ჰალუცინაციები). რაც შეეხება ზოგად ჩივილებს, საერთო სისუსტე, ადვილად დაღლა - ეს ყველა სხვა ანემიისთვისაცაა დამახასიათებელი, ხოლო ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშნები, შედარებით განსხვავებულია, რაც B12-ის დეფიციტის ამოცნობაში დაგვეხმარება,'' - მოცემულ საკითხზე ნანა ლოლაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​,,პირადი ექიმი - მარი მალაზონია''

შეიძლება დაინტერესდეთ

არის თუ არა ძლიერი ფიზიკური აქტივობა დაკავშირებული სიკვდილობის უფრო მეტად შემცირებასთან ვიდრე საშუალო ფიზიკური აქტივობა?

არის თუ არა ძლიერი ფიზიკური აქტივობა დაკავშირებული სიკვდილობის უფრო მეტად შემცირებასთან ვიდრე საშუალო ფიზიკური აქტივობა?
არის თუ არა ძლიერი ფიზიკური აქტივობა დაკავშირებული სიკვდილობის უფრო მეტად შემცირებასთან ვიდრე საშუალო ფიზიკური აქტივობა? - აღნიშნულ საკითხზე ექიმი ზაზა თელია საუბრობს. ​MomsEdu.ge მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

,,აშშ-ში ჩატარებული 10 წლიანი საინტერესო კოჰორტული კვლევა - 403 681 ზრდასრულ ადამიანებზე (საშუალო ასაკი 43 წელი)

შეკითხვა: არის თუ არა ძლიერი ფიზიკური აქტივობა დაკავშირებული სიკვდილობის უფრო მეტად შემცირებასთან ვიდრე საშუალო ფიზიკური აქტივობა?

განმარტება: ძლიერ ფიზიკურ აქტივობაში იგულისხმება ძლიერი გაოფლიანება და გულისცემის სიხშირის და სუნთქვის სიხშირის ძლიერ მატება, ხოლო საშუალო ფიზიკური აქტივობა - მცირედ გაოფლიანება და გულისცემის და სუნთქვის სიხშირის მცირედით მატება.

დასკვნა:

10 წლის განმავლობაში დაფიქსირდა 37 000 სიკვდილის შემთხვევა.

კვლევაში მონაწილეთა 1/3 არ იყო არც საშუალო და არც ძლიერ ფიზიკურ აქტივობაში. (One third of participants reported no moderate or vigorous activity)

მონაწილეებს საშუალო ან ძლიერი ფიზიკური აქტივობით ჰქონდათ უფრო დაბალი რისკი სიკვდილის ვიდრე იმ მონაწილეებს ვინც საერთოდ არ იყვნენ ფიზიკურად აქტიურები.

ხოლო საერთო მაჩვენებლის შედარებისას - საშუალო vs ძლიერი ფიზიკური აქტივობა:

ძლიერ ფიზიკურ აქტივობას ჰქონდა უფრო დაბალი რისკი ყველა ტიპის სიკვდილის შემცირების მხრივ ვიდრე საშუალო ფიზიკურ აქტივობას.

მაგალᲘთად:

მონაწილეთა >50% ძლიერი ფიზიკური აქტივობით ჰქონდათ - 17%-ით დაბალი სიკვდილის რისკი.

მონაწილეებს - 150-დან 300 წუთამდე ფიზიკური აქტივობით კვირაში, რომელიც მოიცავდა სულ მცირე 150 წუთ ძლიერ ფიზიკურ დატვირთვას - Ჰქონდათ ყველაზე დაბალი სიკვდილის რისკი.

დასკვნა:

კლინიცისტების და ჯანდაცვის სპეციალისტების მხრიდან უნდა გაიცეს რეკომენდაცია - კვირაში 150 წუთი ან მეტი საშუალოდან-ძლიერი ფიზიკური აქტივობის (MVPA) აგიტაციისა, ასევე რეკომენდაცია ძლიერი ფიზიკური აქტივობის (VPA) პოტენციური სარგებლის შესახებ - საზოგადოების ჯანმრთელობის მაჩვენებლის მაქსიმალურად გასაზრდელად, რაც პროპორციულად შეამცირებს ჯანდაცვის ხარჯებს.

Intensity of Physical Activity and Risk for Death - Wang Y et al.'' 

წაიკითხეთ სრულად