Baby Bag

შაქრიანი დიაბეტის მართვა ბავშვებში - თემაზე ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ნინო ხელაძე საუბრობს

შაქრიანი დიაბეტის მართვა ბავშვებში - თემაზე ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ნინო ხელაძე საუბრობს

საახალწლო რეკომენდაციებზე შაქრიანი დიაბეტის დროს „პირადი ექიმი მარი მალაზონიას“ პირდაპირ ეთერში ბავშვთა ენდოკრინოლოგმა ნინო ხელაძემ ისაუბრა.

მისი თქმით, თუ ბავშვს შევუქმნით ძალიან სტრესულ გარემოს და ბევრ რამეს ავუკრძალავთ, შანსი იმისა, რომ ის არ დაემორჩილება წესებს, გაიზრდება. აუცილებელია ვიპოვოთ კომპრომისი და პირველ რიგში, დავიწყოთ შერჩევა პროდუქტებისა, რომელიც ჯანსაღად ჩაანაცვლებს რაფინირებულ ტკბილეულს. მაგალითად, ჩირი, ტყლაპი, ჩურჩხელა, თხილეული უკეთესი ალტერნატივაა, ვიდრე კრემიანი ნამცხვარი. 

,,ამ დროს, რა თქმა უნდა, ყველა ბავშვმა, მოზარდმა და მშობელმა უნდა იცოდეს, როგორ გაიკეთოს ინსულინი იმ მიღებული საკვების შესაბამისად (შაქრიანი დიაბეტის დროს). თუ მივიღებთ ტბილეულს, თუნდაც გოზინაყის ( მიუხედავად იმისა, რომ ფრუქტოზას შეიცავს, შემდეგ გლუკოზად გარდაიქმნება) სახით, მშობელმა სწორად უნდა დაითვალოს და სწორად გაუკეთოს ბავშვს ინსულინი, იმ საკვებზე გათვლით, რასაც იღებს. 

კიდევ ერთი კარგი ღონისძიება იქნება, რომ ბავშვმა მეტი ივარჯიშოს, ფეხით ისეირნოს, იცეკვოს და რაც მიირთვა ფიზიკური დატვირთვის სახით გამოიყენოს. დღესდღეობით, მეტნაკლებად ხელმისაწვდომია სხვადასხვა ხელოვნური დამატკბობლები, რომლითაც შესაძლებელია ტკბილეულის მომზადება. აქაც გასათვალისწინებელია, რომ მშობელმა იცოდეს რომელი დამატკბობელია უსაფრთხო ბავშვისთვის და არ გადააჭარბოს გამოყენების ლიმიტს“- აღნიშნა ნინო ხელაძემ. 

ენდოკრინოლოგმა ჰიპოგლიკემიის შესახებაც ისაუბრა. მისი თქმით, ჰიპოგლიკემია არის მდგომარეობა, რომლის დროსაც სისხლში გლუკოზის დონე ნორმაზე დაბალია. ,,შაქრიანი დიაბეტის დროს ჰიპოგლიკემიის მიზეზი შეიძლება გახდეს: მედიკამენტის დოზის გადაჭარბება, კვების რეჟიმის დარღვევა, საკვების არაადეკვატური ულუფა, გადაჭარბებული ფიზიკური აქტივობა,'' - დასძინა ნინო ხელაძემ. 

ჰიპოგლიკემიის შესაძლო ნიშნებია: ოფლიანობა, გულის ფრიალი, კანკალი, წამოცხელება, სიწითლე ან გაფითრება, მხედველობის გაორება, ტუჩების დაბუჟება. მსუბუქი ჰიპოგლიკემიის დროს, უმჯობესია გამოიყენოთ პურის პატარა ნაჭერი, ნაკლებად ტკბილი ხილი (ვაშლი), ცილოვანი საკვები (რძე ან რძის ნაწარმი). 

დაიმახსოვრეთ! - შაქრის ფხვნილი, თაფლი და საკონდიტრო ნაწარმი გამოიყენეთ მხოლოდ მძიმე შემთხვევაში და მაქსიმალური სიფრთხილით, სისხლში გლუკოზის დონის მკვეთრი მატების თავიდან ასაცილებლად - აღნიშნული რეკომენდაცია გაიცა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში ,,პირადი ექიმი - მარი მალაზონია''. 

„ახალი წლის პერიოდში, როდესაც ყველა ოჯახში სტუმრიანობაა და მშობლებმა შესაძლოა დიდი დრო ვერ დაუთმონ ბავშვებს. თუმცა, ფიზიკური აქტივობა ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწილია შაქრიანი დიაბეტის მქონე ბავშვების ცხოვრებაში, ამიტომ ყველა ოჯახმა უნდა გაითვალისწინოს და ყურადღება მიაქციონ ამ საკითხს. თუ დაგეგმილია ფიზიკური აქტივობა, უნდა გაკეთდეს ნაკლები ინსულინი. ჰიპოგლიკემია შესაძლოა, განვითარდეს უშუალოდ ვარჯიშის დროსაც და ვარჯიშიდან 2 საათის მანძილზეც კი (გააჩნია ვარჯიშის ტიპს). თუ მას არ გაუკეთებია ნაკლები ინსულინი, მაშინ მეტი საკვები უნდა მიიღოს (კომბინირებული ნახშირწყლის სახით), რათა ვარჯიში დაიფაროს ნახშირწყლოვანი დატვირთვით (მაგალითად, მჭადი და ყველი ან ნადუღი). განსაკუთრებით საყურადღებოა, თუ აქტივობა მოხდა ღამე, ძილის წინ. არსებობს თანამედროვე მეთოდები, რომელიც ჰიპოგლიკემიას ხსნის, მაგალითად, ინსულინის ტუმბო, გლუკოზის მონიტორინგის სისტემა - ეს საშუალებები ძალიან დაგეხმარებათ“ - აღნიშნა ნინო ხელაძემ.

წყარო: ​,,პირადი ექიმი - მარი მალაზონია''

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად