Baby Bag

​რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ?

​რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ?

რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ? - ამ თემებზე MomsEdu.ge- ს ესაუბრა ბავშვთა და მოზრდილთა ექიმი-თერაპევტი/პირის ღრუს ქირურგი გვანცა ბაიდაშვილი.

რა არის სტომატიტი?

- სტომატიტი პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ანთებითი დაავადებების ზოგადი სახელია და მასში მოიაზრება 500 - ზე მეტი დაავადება, რომელთაც სხვადასხვა ეტიოლოგია (გამომწვევი მიზეზი), მიმდინარეობა და მკურნალობის ტიპი აქვს.

- რა არის გამომწვევი მიზეზი ბავშვებში?

გამომწვევი მიზეზი შეიძლება იყოს სისტემური დაავადება, რომელიც პირის ღრუში გამოვლინდა ერთ-ერთი სიმპტომის სახით ან ლოკალური, როცა მხოლოდ პირის ღრუში იჩენს თავს სხვადასხვა მორფოლოგიური ელემენტით.

- სტომატიტის სახეობებზე რომ ვისაუბროთ.

- როგორც ვახსენე, სტომატიტი 500 - ზე მეტი დაავადების კრებითი სახელია და ყველაზე ვერ ვისაუბრებთ, თუმცა, ბავშვებში ყველაზე ხშირია ტრავმული სტომატიტი, რომელსაც უმეტესად სათამაშოთი ან მყარ საგანზე დაცემის დროს იღებენ და რამდენიმე დღეში ალაგდება. ასევე, დამწვრობით გამოწვეული, თუნდაც ცხელი საკვებით, რომელიც მალევე გადადის, იმ შემთხვევაში თუ რეგულარულად არ იღებს ბავშვი ცხელ საკვებს.

ალერგიული სტომატიტი შესაძლოა რომელიმე პრეპარატით ან კოსმეტიკით გამოვლინდეს და მხოლოდ გამომწვევი მიზეზის დადგენით და მოხსნით იკურნება. ვირუსული სტომატიტიც ხშირია ბავშვებში, რაც სისტემური ვირუსის მიმდინარეობის დროს ვლინდება.

- როგორ მივხვდეთ რომ ბავშვს სტომატიტი აქვს და რა შეიძლება გავაკეთოთ სახლის პირობებში?

- ოჯახის წევრების მიერ სტომატიტზე ეჭვის მიტანა მარტივია. პირის ღრუს ლორწოვანზე ვლინდება მოწითალო ან მოთეთრო ანთებითი ელემენტი, რომელიც შეიძლება იყოს მტკივნეული ან ხელს უშლიდეს კვებასა და საუბარში. სახლის პირობებში მკურნალობა, ექიმის გარეშე, არ შეიძლება, რადგან დიაგნოზის დასმას საჭიროებს, რაც მშობლის პრეროგატივა არაა და შესაძლოა, გართულება გამოიწვიოს.

- როდის უნდა მივმართოთ სპეციალისტს და როგორ მიმდინარეობს მკურნალობა?

- ეჭვის არსებობისას მივმართავთ ექიმს, აღვუწერთ ბავშვის ზოგად მდგომარეობას, რათა დავეხმაროთ მას სწორი მიმართულებით წარიმართოს დიაგნოსტიკა და შესაბამისად, მკურნალობაც. მკურნალობა შეიძლება იყოს პერორალური პრეპარატებით და ადგილობრივად გამოსაყენებელი სავლებებით ან გელებით.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რა უნარები ვითარდება ბავშვებში? ის უნარები, რასაც მშობელი აღიარებს, მშობელი ეს არის კარი სამყაროსი,“ - ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე

ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე გადაცემაში „რა დროს ძილია“ მიჯაჭვულობის თეორიის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მშობლის შვილისადმი დამოკიდებულება ბავშვის თვითშეფასებას მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს:

„არსებობს მიჯაჭვულობის თეორია, რომელიც გულისხმობს, როგორ მექცევიან მე დაბადებიდან. მე მაქვს გარკვეული დაძაბულობები, ეს დაძაბულობები მოდის ჩემი მოთხოვნილებებიდან: კვების მოთხოვნილება, კონტაქტის მოთხოვნილება, რომ ვიყო ჩახუტებული თბილად და ფიზიოლოგიუირი მოთხოვნილება. ეს დაძაბულობა რამდენად სწრაფად მეხსნება და რამდენად დროულად შემოდის ჩემთან სიმშვიდე, სიამოვნების განცდა, ამაზეა დამოკიდებული, მე ვენდობი თუ არ ვენდობი სამყაროს. დიდი ზომის ინსტიტუციებში, სადაც ორი აღმზრდელი იყო და თხუთმეტი ბავშვი, თავისთავად, ბავშვებს მოთხოვნილებები დროულად არ დაუკმაყოფილდებოდათ. თუ მე რიგით მეთვრამეტე ვარ, როდესაც ყველას გვშია, თავისთავად დროულად არ მიკმაყოფილდება ჩემი მოთხოვნილება. თუ მოთხოვნილება ყოველთვის დროულად მიკმაყოფილდება და არა ხანდახან ან ზოგჯერ, ამას მოაქვს განცდა, რომ მე ვარ სასურველი, მე ვარ მისაღები, რომ მე მელოდებოდნენ.“

ნინო ბუაძის თქმით, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ბავშვთან თვალებით კონტაქტს, ღიმილს და მისდამი სითბოს გამოხატვას:

„ასევე მნიშვნელოვანია კონტაქტის მოთხოვნილება. ხშირად მშობლები ამბობენ, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ დაიჭერს რძის ბოთლს ხელში, მაგრამ არის კიდევ უმნიშვნელოვანესი თვალით კონტაქტი, ღიმილი, რითიც ბავშვს გადავცემ, რომ ის არის სასურველი, მიხარია, ბედნიერი ვარ, ველოდებოდი. ამიტომაც არის საუბარი იმაზე, რომ მშობელი ეს არის კარი სამყაროსი. ის გეუბნება, რომ ეს სამყარო სასურველია, გელოდება და ღიაა შენთვის. ან გეუბნება, რომ შენ არ ხარ სასურველი, ხან ხარ სასურველი, ხან არა. ძალიან ბევრი უნდა იშრომო იმისთვის, რომ ვიღაცამ გაღიაროს. აქედან იწყება ყველაფერი. ამას ეძახიან მიჯაჭვულობის თეორიას. ამას სხვაგვარად ეძახიან უსაფრთხო მიჯაჭვულობას. მე ვენდობი, აქტიური გავდივარ, შემოქმედებითი გავდივარ ამ სამყაროში, ან არ ვენდობი, მეშინია, კრიტიკის მოლოდინი მაქვს.“

ნინო ბუაძე აღნიშნავს, რომ ბავშვს უნდა ავუხსნათ ყველაფერი, რასაც ის ვერ იგებს, რადგან გაურკვევლობა ბავშვებში სერიოზულ ტრავმებსა და ტკივილს იწვევს:

„როდესაც ბავშვი ვერ იგებს რამეს და მას არ უხსნიან, ეს წარმოქმნის უფრო მძაფრ ემოციებს. კონფლიქტის შემთხვევაში, სჯობს ბავშვმა უყუროს, ვიდრე ტიპიურად ვუთხრათ: „გადი შენს ოთახში!“ რატომ? იმიტომ, რომ იქ ის ყველაფერს უფრო მძაფრად წარმოიდგენს. როდესაც მას ინფორმაციას არ ვაწვდით, ამან შეიძლება იმხელა შიშები გააჩინოს, იმხელა ტრავმები. შესაძლოა, გაჩნდეს თვითბრალდების განცდა. როდესაც ბავშვს არ ვუხსნით რაღაცას, ის ფიქრობს, რომ იყო არასასურველი, რაღაც გააკეთა არასწორად. შეიძლება ბავშვმა თავი დაიდანაშაულოს. იფიქროს, რომ არ ისწავლა, არ ჭამა და იწყებს თვითბრალდებას. რაც ბევრად მტკივნეული და მატრავმირებელია, ვიდრე სიმართლის თქმა.“

„როდესაც ბავშვი ინიციატივას გამოხატავს, „მე თვითონ“ როდესაც იწყება, ხშირად ხდება, რომ ის არ არის ისეთი სრულყოფილი, როგორი მოთხოვნილებაც მშობელს აქვს. ვთქვათ ბავშვმა დახატა რვაფეხა და მას რვა ფეხი არ აქვს, მშობელი ერევა, რომ არ აქვს რვაფეხას ყველა ფეხი. ამით ის ბავშვს ეუბნება, რომ მისგან სრულყოფილ პროდუქტს ვერ იღებს. ამით ბავშვს ვეუბნებით: „არ ხარ საკმარისი, მე გაგაკეთებინებ, მე დაგაწერინებ.“ თუნდაც ბავშვმა მოკიდა რაღაცას ხელი და გადააადგილა, მას უხარია, მაგრამ არ ხდება ამის აღიარება. რა უნარები ვითარდება ბავშვებში? ის უნარები, რასაც მშობელი აღიარებს,“ - აცხადებს ნინო ბუაძე.

წყარო: ​რა დროს ძილია

წაიკითხეთ სრულად