Baby Bag

მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს

მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს

რატომ არის სასარგებლო ცურვა ჩვილისათვის? - ამის შესახებ პედიატრი თამარ ობგაიძე ​​საუბრობს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„ევოლუციის პროცესს თუ გავიხსენებთ, იმ ფაქტს, რომ სიცოცხლე წყალში ჩაისახა, იმასაც, რომ ჩვენი სხეულის უდიდესი ნაწილი წყალია და მუცლადყოფნის პერიოდში გარს სანაყოფე სითხე გვაკრავს, სადაც ბედნიერად და უზრუნველად ვცხოვრობთ დაბადებამდე, სულაც არ გაგვიკვირდება, რომ წყალი ჩვენთვის ლამის მშობლიური გარემოა.

​შესაძლებელია თუ არა, ასწავლოთ პატარას ცურვა ადრეულ ასაკში, გაცილებით უფრო ადრე, ვიდრე ის სიარულს დაიწყებს?!

​დიახ, შეიძლება.

დღეს გიამბობთ, რაში ეხმარება ჩვილს წყლის პროცედურები და როგორ მივაჩვიოთ ის წყალს ადრეული ასაკიდან.

საბავშვო საცურაო აუზში რომ ენით აუწერელი მხიარულებაა, ალბათ დარწმუნებული ხართ. და მაინც, რისთვისაა კარგი ჩვილობის ასაკიდან ცურვა?

​პირველ რიგში, ის ხელს უწყობს ჩვილის ძვალ-სახსროვანი და კუნთოვანი სისტემების ჰარმონიულ განვითარებას.

ცურვა გაკაჟების საუკეთესო საშუალებაა. ტემპერატურის ცვლილებები პატარას ადაპტაციის პროცესების ფორმირებაში ეხმარება, იწვევს იმუნიტეტის გამყარება-გაკაჟებას, რის გამოც თქვენი პატარა უფრო იაშვიათად იავადებს სასუნთქი გზების ინფექციებით. ის ადრეული ასაკიდანვე შეეჩვევა გარემოს ტემპერატურის ცვლილებებს.

ზომიერი ფიზიკური დატვირთვა საცურაო აუზში ხელს უწყობს გულის კუნთის განვითარებას და სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესებას.

ცურვის დროს ვითარდება სასუნთქი მუსკულატაურა და ფილტვები. ცურვა ხომ საუკეთესო სუნთქვითი ვარჯიშიცაა.

ძალიან მნიშვნელოვანია მოტორიკის განვითარების ხელშეწყობა, რისთვისაც ცურვა საუკეთესო სტიმულია. მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს. უფრო აქტიურებიც არიან და ხალისიანებიც. კარგად უვითარდებათ ბალანსი და კოორდინაცია.

მადა და საკვებზე უარის თქმა ბევრი მშობლის თავის ტკივილია. იცით, რომ ჩვილი, რომელიც ცურავს, უფრო მადიანად მიირთმევს საკვებს?

წყალს დამამშვიდებელი ეფექტი აქვს. პატარებს, რომელბიც ცურავენ, უფრო უფრო ღრმად სძინავთ და გაცილებით უფრო მშვიდებიც არიან.

ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ცურვა ხელს უწყობს ბავშვის კოგნიტურ განვითარებას, აუმჯობესებს ტვინის ფუნქციებს.

თუ თქვენ ადრეული ასაკიდან შეაჩვევთ ბავშვს ფიზიკურ ქტივობას, ჩათვალეთ, რომ დიდი ალბათობით, ეს მისი ცხოვრების წესი გახდება. ასეთ პატრებს არ აქვთ წყლის შიში და საერთოდაც, გაცილებით უფრო დარწმუნებულნი არიან საკუთარ ძალებში.

ცურვას ენერგიის ხარჯვაა და ჭარბი ცხიმის წვა მოჰყვება, ასე, რომ თუ თქვენი პატარა ჭარბი წონისაკენაა მიდრეკილი, ცურვა მისთვის საუკეთესო აქტივობაა.

და კიდევ, მიუხედავად იმისა, რომ ცურვა (თუ წყალბურთს არ ჩავთვლით), ასე ვთქვათ, სოლო სპორტია, ის სოციალური კავშირების დამყარების საუკეთესო საშუალებაა. საცურაო აუზში ხომ მუდამ საოცარი მხიარულებაა, პატარებიც სწრაფად ეცნობიან თანატოლებს და მშობლებისთვისაც საუკეთესო ადგილია ახალი ნაცნობების შესაძენად.

როდიდან?

სახლში ცურვის მცირე გაკვეთილები 3-4 კვირის ასაკიდან შეგიძლიათ დაიწყოთ. მას შემდეგ, რაც ჭიპი სრულად შეხორცდება. თუმცა საცურაო აუზზე ჩვილის მისაყვანად 3 თვის ზემოთ ასაკი საუკეთესოა, რადგან 2 თვის შემდეგ იხსნება ემბრიონის პოზა, ბავშვი კიდურებს თავისუფლად ამოძარვებს და გაცილებით უფრო აქტიურიცაა.

რა დროს არ უნდა იფიქროთ აუზზე?

გულის თანდაყოლილი მანკები, თირკმლის თანდაყოლილი პათოლოგია, ინფექციური დაავადებები, კანის მწვავე დაავადებები ცურვის უკუჩვენებაა.

როგორ შევარჩიოთ საცურაო აუზი ჩვილისათვის?

პირველ რიგში, აუზი უნდა იყოს სუფთა და ის სისტემატურად უნდა იწმინდებოდეს.

დაუშვებელია ჩვილების ცურვა წყალში, რომელიც ქლორით მუშავდება. ქლორს ბავშვის კანის ადვილად გაღიზიანება და ალერგიული რეაქციების გამოწვევა შეუძლია.

საცურაო აუზში წყლის ტემპერატურა 32-33 გრადუსი უნდა იყოს.

საცურაო აუზზე ჩვილებს შესაბამისი განათლებისა და გამოცდილების ინსტრუქტორი უნდა ავარჯიშებდეს.

უპირატესობა ისეთ აუზს უნდა მიანიჭოთ, სადაც პატარებს მუდმივად მეთვალყურეობს ექიმი, საჭიროების შემთხვევაში სამედიცინო დახმარებაც დაუყოვნებლად მოხდება და აუზში ჩასვლის წინ დაავადებაზე ეჭვის შემთხვევაში პატარას აუცილებლად გასინჯავს, - წერს პედიატრი თამარ ობგაიძე.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების წინაპირობაა“ - ინტერვიუ მალხაზ მიზანდართან

„კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების წინაპირობაა“ - ინტერვიუ მალხაზ მიზანდართან

ნაღვლის ბუშტში კენჭები შესაძლოა, უსიმპტომოც იყოს, თუმცა შემთხვევათა უმრავლესობაში ამ პრობლემას ერთვის ქრონიკული ან მწვავე ანთებითი ცვლილებებიც, რაც აისახება მუცლის შებერილობით, გულძმარვით, ღებინებით. შესაძლოა პაციენტს დაეწყოს მწვავე, შეტევითი ტკივილი, რომელიც მარჯვენა ფერდქვეშა არეში იწყება და ზურგსა და მარჯვენა ბეჭისკენ ვრცელდება. ამას წინ უძღვის ხოლმე ცხიმიანი ან ცხარე საკვების მიღება, ფიზიკური ან ფსიქო-ემოციური გადაღლა.

თუკი ამ დროს მოხდა კენჭის გამომტან სადინარში გადასვლა და მისი „გაჭედვა“, ვითარდება სიყვითლე, რასაც ერთვება ხოლმე ტემპერატურის მომატებაც.

ნაღველკენჭოვანი დაავადება ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული და საყურადღებო დაავადებაა, მასთან ბრძოლა კი სხვადასხვა მეთოდით ხდება, რომელთაგან ინოვაციურ პროცედურას გამოვარჩევთ - სანაღვლე სადინარში კენჭების დაშლა ლაზერით.

თემის ირგვლივ ​MOMSEDU.GE-ს რესპონდენტი მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, „ნიუ ჰოსპიტალსის“ დიაგნოსტიკური და ​ინტერვენციული რადიოლოგიის სამსახურის ხელმძღვანელი ​მალხაზ მიზანდარია.

რა იწვევს ნაღვლის ბუშტში კენჭების წარმოქმნას?

მალხაზ მიზანდარი: „ბუშტი რეზერვუარია, მასში არა მხოლოდ დაგროვება, არამედ ნაღვლის კონცენტრაცია ხდება, რომელიც შემდგომ თორმეტგოჯაში უნდა გადაისროლოს. როდესაც პასაჟი დარღვეულია, ანუ რაიმე მიზეზის გამო ნაღველი ვერ გამოედინება დაუბრკოლებლად, ეს ხელს უწყობს ჯერ „ნალექის“, ხოლო შემდგომ კენჭების გაჩენას.

ვის შეიძლება აწუხებდეს კენჭები ნაღვლის ბუშტში?

მალხაზ მიზანდარი: „დაავადება შეიძლება ყველას დაემართოს, თუმცა მაღალი რისკ-ჯგუფს მიეკუთვნებიან ის ადამიანები, რომელთაც აღენიშნებათ ქრონიკული ქოლეცისტიტი, ღვიძლის ანთებითი დაავადებები, სხვადასხვა სახის ნივთიერებათა ცვლის მოშლა ან პანკრეასის პრობლემები. დაავადება უფრო ხშირია ქალებში, რადგან ამას ხელს უწყობს ორსულების დროს არსებული ნაღვლის პასაჟის დარღვევა. ასევე მეტად გვხვდება ეს პრობლემა ჭარბწონიან და შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში“.

რა რისკებს შეიცავს ნაღვლის ბუშტში არსებული კენჭები ადამიანისთვის?

მალხაზ მიზანდარი: ,,უპირველეს ყოვლისა - ესაა მწვავე კენჭოვანი ქოლეცისტიტის განვითარება, რაც შეიძლება ბუშტის მთლიანობის დარღვევით (პერფორაცია) და პერიტონიტით გართულდეს. გამომტან სადინარში კენჭების გადასვლისას შესაძლოა განვითარდეს პანკრეატიტი, რომლის მძიმე ფორმები რთული სამართავია და სამწუხაროდ, სიკვდილითაც შესაძლოა დასრულდეს. საშიშია ის მდგომარეობაც, როდესაც დიდი ხნის განმავლობაში არსებული კენჭები პაციენტს არ აწუხებს - დადგენილია, რომ წლების განმავლობაში კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების მნიშვნელოვანი წინაპირობაა და ეს უკანასკნელი კი ერთ-ერთი ყველაზე ვერაგი სიმსივნეა“.

როგორ ხდება კენჭების დაშლა ან ევაკუაცია არაქირურგიული გზით?

მალხაზ მიზანდარი: ,,არსებობს მედიკამენტოზური მკურნალობა, რომელსაც შეუძლია დაშალოს გარკვეული ტიპის კონკრემენტები, მაგრამ როგორც კი შეწყვეტენ მკურნალობას, კენჭი როგორც წესი ისევ ჩნდება. სადინარის კენჭების შემთხვევაში მიმართავენ ხოლმე ენდოსკოპიურ გზას - ჩავლენ თორმეტგოჯაში, ჩაჭრიან დვრილს, რომელში იხსნება ნაღვლის საერთო სადინარი და შედეგად შესაძლებელი ხდება 10მმ-მდე ზომის კენჭის ჩამოგდება (მიდგომა „ქვემოდან“). შედარებით დიდი ზომის კენჭების (1.5 -2 სმ-მდე) გადაყვანა თორმეტგოჯა ნაწლავში შესაძლებელია ამ სადინარის წინასწარ ჩატარებული კანგავლითი დრენირების (სანაღვლე გზებში სპეციალური მილის ჩაყენების) შემდეგ ბალონური ტექნიკის გამოყენებით - რაც ინტერვენციული რადიოლოგიის სფეროს მიეკუთვნება. როდესაც დიდ კენჭზეა საუბარი, 20მმ-ზე ზემოთ, მაშინაც შეგვიძლია გამოვიყენოთ ეს უკანასკნელი, ოღონდ დავამატოთ კენჭის დაშლა - ლითოტრიფსია.''

როგორია ინტერვენციული რადიოლოგიის ინოვაციური პროცედურა და რა არის მისი უპირატესობა?

მალხაზ მიზანდარი: „ბალონით ასისტირებული პროცედურის საშუალებით „ნიუ ჰოსპიტალსში“ 23 მმ ზომის კენჭი გადაგვიყვანია თორმეტგოჯა ნაწლავში, თუმცა 2 სმ-ზე მეტი ზომის დროს ეს ტექნიკურად რთულია და ტრავმული სანაღვლე გზებისათვის. ამგვარი სიტუაციებისთვის გვაქვს სიახლე - შევდივართ წვრილი ენდოსკოპით კანგავლით უშუალოდ სადინარში, ვახდენთ კენჭის ვიზუალიზაციას და ენდოსკოპის კონტროლითვე უშუალოდ კენჭთან მიგვყავს ლითოტრიპტორი - ლაზერი, რომელიც შლის კენჭებს. ამას ვახდენთ ვიზუალური კონტროლით და შემდეგ ადვილად გადაგყავს ფრაგმენტები ნაწლავში.''

რა არის ის ძირითადი უპირატესობები, რასაც უზრუნველყოფს პაციენტისათვის ინტერვენციული რადიოლოგიის ტექნოლოგიათა გამოყენება?

მალხაზ მიზანდარი: ,,ინტერვენციული რადიოლოგია საშუალებას გვაძლევს გამოსახვის მეთოდთა კომპლექსური კონტროლით (ულტრაბგერა, რენტგენოსკოპია, კომპიუტერული ტომოგრაფია, მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია) დავინახოთ (ულტრაბგერის და რენტგენოსკოპიის შემთხვევაში - რეალურ დროში) არა მხოლოდ ჩვენი ზემოქმედების „სამიზნე“ ორგანო ან უბანი, არამედ გამოვსახოთ სისხლძარღვებიც. ულტრაბგერითი კონტროლისას ვუყურებთ როგორ მიემართება ნემსი და უახლოვდება სამიზნეს, შეგვყავს საჭირო მოწყობილობები, რომლის საშუალებითაც ვაკონტროლებთ მოქმედებას. შეგვიძლია შევიყვანოთ კათეტერი, რომლის საშუალებითაც ხდება ანთებითი შიგთავსი ევაკუაცია, მიიღწევა გაუმჯობესება და საჭიროების შემთხვევაში, ქირურგი მშვიდად უტარებს ოპერაციას მომზადებულ პაციენტს. ეს ძალიან დიდი დახმარებაა პაციენტისა და ქირურგისთვის.

ზოგადად ინტერვენციული რადიოლოგიის პროცედურებთან დაკავშირებული რისკები და ტკივილი მინიმალურია; ამგვარი მკურნალობა მიეკუთვნება ე.წ. „მცირე-ინვაზიურ“ ჩარევებს - შეგვიძლია ჩავუტაროთ ორსულებს, ხანდაზმულებს, გულის პრობლემებისა და სხვა რისკჯგუფის მქონე პაციენტებს. კონკრეტულად დღეს ჩვენს მიერ განხილული ინოვაციური პროცედურა მეტად ეფექტურია და რეალურად რაიმე სახის რეაბილიტაციასაც არ საჭიროებს.“

მედიცინის მთავარი მიზანი პაციენტის კარგად ყოფნაა. თანამედროვე მედიცინის განვითარების უმთავრესი ტენდენცია კი ამ მთავარი მიზნის მიღწევისათვის ჩასატარებელი ჩარევების ინვაზიურობის მინიმალიზაციაში მდგომარეობს (რაც შეიძლება ნაკლები ინვაზია, ანუ დამაზიანებელი ჩარევა). სწორედ ამას პასუხობს სრულად ინტერვენციული რადიოლოგია, რომლის მთავარ კერას „ნიუ ჰოსპიტალსი“ წარმოადგენს.

R.

წაიკითხეთ სრულად