Baby Bag

რამდენად მიზანშეწონილია საღეჭი რეზინის ღეჭვა ბავშვებისთვის?

რამდენად მიზანშეწონილია საღეჭი რეზინის ღეჭვა ბავშვებისთვის?

დღეს საღეჭი რეზინის დიდი არჩევანია და ფასიც ხელმისაწვდომია. ამდენად, სკოლის ბავშვების უმრავლესობა თავად ყიდულობს საღეჭ რეზინას დამთელი დღე ღეჭავს. ალბათ გაინტერესებთ, რამდენად მიზანშეწონილია მისი ღეჭვა ბავშვისთვის?

უნდა იცოდეთ, რომ ჭამის შემდეგ უშაქრო საღეჭი რეზინას ღეჭვა დასაშვებია დაახლოებით 5-10 წუთის განმავლობაში, რადგან იგი ხელს უწყობს ნერწყვის გამოყოფას და პირის ღრუს გასუფთავებას საკვების ნარჩენებისა და მიკრობებისაგან.

დაუშვებელია მისი გამოყენება ჭამამდე, ვინაიდან ღეჭვისას გამოიყოფა დიდი რაოდენობით კუჭის წვენი. მასში შემავალი აქტიური ფერმენტები ცარიელ კუჭში საკვების მონელების ნაცვლად კუჭის ლორწოვანი გარსის დაზიანებას იწვევს. შედეგად ვითარდება ისეთი მძიმე დაავადებები, როგორიცაა გასტრიტი და კუჭის წყლული. ხანგრძლივი დროით, თუნდაც კვების შემდეგ, საღეჭი რეზინის გამოყენება ასევე საზიანოა, ვინადან კბილების გასუფთავების შემდეგ საღეჭ რეზინაზე გროვდება მიკრობების დიდ რაოდენობა, რომლებიც უნდა მოვაცილოთ პირის ღრუს. თუ ბავშვი მიჩვეულია საღეჭი რეზინას დიდხანს ღეჭვას, აკრძალვას აჯობებს განვუმარტოთ, თუ რა ზიანი მოაქვს მას ორგანიზმისთვის.

წყარო: „საუბრები ჯანსაღ კვებაზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ცრუ სტერეოტიპია გავრცელებული ჩვენს საზოგადოებაში, თუ დაუბუჟდათ ხელი, პირველ რიგში კარდიოლოგს მიმართავენ,“ - ნევროლოგი მადონა სეხნიაშვილი

„ცრუ სტერეოტიპია გავრცელებული ჩვენს საზოგადოებაში, თუ დაუბუჟდათ ხელი, პირველ რიგში კარდიოლოგს მიმართავენ,“ - ნევროლოგი მადონა სეხნიაშვილი

​​ნევროლ​ოგი მადონა სეხნიაშვილი ხელების დაბუჟების პრობლემაზე საუბრობს. მისი თქმით, აღნიშნული სიმპტომი უმეტესად ნერვის პრობლემებზე მიგვანიშნებს:

„ტკივილს და დაბუჟებას აქვს დამცველობითი ფუნქცია. ის გვაფრთხილებს, რომ გარკვეულ პოზიციაში ნერვი არ არის კომფორტულად. ასეთ დროს უნდა შევიცვალოთ პოზიცია. ხელების დაბუჟება უხშირესად ნერვის ბრალია. ხელების დაბუჟება არის შეგრძნება, რომელსაც ნერვული კაბელი აღიქვამს. დაბუჟების მიზეზი შეიძლება იყოს სხვადასხვა, მაგრამ უხშირესად ეს უნდა იყოს ნერვის პრობლემა. ცრუ სტერეოტიპია გავრცელებული ჩვენს საზოგადოებაში, თუ დაუბუჟდათ ხელი, მიმართავენ პირველ რიგში კარდიოლოგს, ​აკონტროლებენ სისხლის ​შედედების პრობლემას. თუ ეს სისხლის შედედების პრობლემაა, რატომ არის მხოლოდ ერთი ხელისთვის ეს სისხლი ბლანტი და რატომ არ არის მეორე კიდურისთვის? უფრო კრიტიკულად თუ მივუდგებით, ცალ მხარეს, კონკრეტულად რომელიმე ადგილში დაბუჟება ყოველთვის ასოცირდება ნერვის რაიმე სახის პათოლოგიასთან.“

მადონა სეხნიაშვილის თქმით, დაბუჟებას უხერხულ პოზაში ხანგრძილვად ყოფნა იწვევს:

„თუ მთელი ხელის დაბუჟებაზეა საუბარი, ამ შემთხვევაში მხრის წნულის პრობლემაა. სავარაუდოდ ხდება მხრის წნულის მოჭყლეტვა. დღის განმავლობაში ჩვენ თუ ​უხერხულ პოზიციაში გვიდევს ხელი და დაგვიბუჟდა, რა თქმა უნდა, შევიცვლით პოზიციას. ძილის დროს ამას ვერ ვაკონტროლებთ. შესაბამისად, ძილის პროცესში კიდური შეიძლება ხანგრძლივად იყოს კომპრესირებული. ამ დროს ნერვს უფერხდება სისხლის მიმოქცევა, ის განიცდის იშემიას, სისხლნაკლებობას. ეს საკმაოდ უსიამოვნოა, თუმცა საშიშს ვერ დავარქმევთ. მნიშვნელოვანია იშემიის ხანგრძლივობა, ანუ რამდენ ხანს იყო ნერვი სისხლის მიმოქცევის გარეშე.“

მადონა სეხნიაშვილი თანამედროვე სამყაროში ყველაზე გავრცელებული ნეიროპათიის, მაჯის არხის სინდრომის შესახებ საუბრობს:

„დაბუჟებული ხელის სინდრომს სხვაგვარად შეყვარებულთა დამბლასაც ეძახიან. როდესაც შეყვარებულები ჩახუტებულები წვანან, პარტნიორის თავმა, შესაძლოა, მიაჭყლიტოს ნერვი მეორე პარტნიორის მხარზე. მსგავს ნეიროპათიებს შორის ყველაზე ხშირი არის მაჯის არხის სინდრომი. ამ დროს შუათანა ნერვი იჭყლიტება მაჯის გვირაბის მონაკვეთზე. ეს მდგომარეობა ასოცირებულია თითების განმეორებად მოძრაობასთან, მაგ. კომპიუტერთან ხანგრძლივად ბეჭდავთ, ქსოვთ. ამ დროს მაჯის მონაკვეთზე ზიანდება ნერვი. მაჯის გვირაბის დროს პაციენტებს ვურჩევთ ძილის განმავლობაში მაჯის ფიქსატორის გამოყენებას.“

„ნერვის მოჭყლეტვაზე ეჭვი უნდა მივიტანოთ იმ შემთხვევაში, თუ ჩივილები არის დაბუჟებასა და სისუსტეზე. პირველ რიგში ​ტკივილი იჩენს ხოლმე თავს და მოგვიანებით ერთვება დაბუჟება,“ - აღნიშნავს მადონა სეხნიაშვილი.

წყარო:​ სხვა შუადღე

წაიკითხეთ სრულად