Baby Bag

1 წლამდე ასაკის ჩვილს ზურგზე უნდა ეძინოს - უსაფრთხო ძილის წესები ყველაზე პატარებისთვის

1 წლამდე ასაკის ჩვილს ზურგზე უნდა ეძინოს - უსაფრთხო ძილის წესები ყველაზე პატარებისთვის

ჩვილების უსაფრთხო ძილის წესებზე პედიატრი თამარ ობგაიძე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„გასული საუკუნის 80-იან წლებში აშშ-ის პედიატრიის აკადემიის რეკომენდაციის თანახმად, ჩვილებისათვის ძილის საუკეთესო ფორმა მუცელზე ნებივრობა და ძილი იყო, მაგრამ მოხდა გაუთვალისწინებელი და აუხსნელი რამ - სწორედ ამ რეკომენდაციის შემდეგ მკვეთრად იმატა ჩვილთა უეცარი სიკვდილის სიხშირემ ამერიკასა და ევროპის ქვეყნებში. რეკომენდაციის შეცვლის შემდეგ სიკვდილობა შემცირდა.

აი, უსაფრთხო ძილის წესები ჩვილებისათვის:

1 წლამდე ასაკის ჩვილს უნდა ეძინოს ზურგზე, როგორც დღის ძილის, ისე ღამის განმავლობაში. განსაკუთრებული ყურადღება მიაქციეთ 4 თვემდე ასაკის ბავშვებს, რადგან ჩვილთა უეცარი სიკვდილიანობა სწორედ ამ ასაკშია უფრო ხშირი.

რატომ არა გვერდზე? იმიტომ, რომ გვერდიდან მუცელზე ის გაცილებით იოლად ტრიალდება.

კვებეთ ჩვილი ძუძუთი. დადგენილია, რომ ძუძუთი კვება ამცირებს ჩვილთა უეცარი სიკვდილის რისკს.

თუ პატარას მგზავრობისას ჩაეძინა მანქანის სავარძელში, სლინგში, სამგზავრო კალათაში ან ეტლში, ის, რაც შეიძლება სწრაფად გადაიყვანეთ საწოლში.

1 წლამდე ასაკის ბავშვის საწოლში ნუ დატოვებთ რბილ სათამაშოებს, არ არის საჭირო ბალიში, საწოლის რბილი ბამპერები.

უმჯობესია, თუ ტრადიციული საბნის ნაცვლად ე.წ. ჩასაცმელ საბანს გამოიყენებთ. მისი შემთხვევით თავზე წამოხურება და სასუნთქი გზების დახშობა გამორიცხულია.

თუ მაინც იყენებთ გადასაფარებელს, მისი გვერდები კარგად დააფიქსირეთ მატრასის ქვეშ, რათა პატარამ მისი გადახურება და სასუნთქი გზების ბლოკირება ვერ შესძლოს.

საწოლის ზედაპირი უნდა იყოს მყარი.

სიცოცხლის პირველი წლის მანძილზე ბავშვს უნდა ეძინოს თქვენს ოთახში, მაგრამ არა თქვენს საწოლში. აღმოჩნდა, რომ ასეთი ძილი 50%-ით ამცირებს ჩვილთა უეცარი სიკვდილის რისკს განსაკუთრებით 4 თვემდე ასაკში.

ერთ ოთახში ძილი საშუალებას გაძლევთ, უფრო ფხიზლად იყოთ და ჩვილს მეტი ყურადღება მიაქციოთ. თქვენს საწოლში ჩვილი შეიძლება კვების დროს გადაიყვანოთ. კვების დასრულების შემდეგ კი ის თავის საწოლში უნდა დააბრუნოთ.

არ დატოვთ ჩაძინებული ბავშვი დივანზე, ტახტზე ან სოფაზე.

განსაკუთრებული ყურადღება გმართებთ, თუ თქვენი პატარა დაბადებულია დღენაკლი ან მცირე წონით.

უმჯობესია, თუ მოწევას თავს დაანებებთ. მწეველობა ზრდის ჩვილთა უეცარი სიკვდილის რისკს, თუნდაც საწოლ ოთახში არ ეწეოდეთ.

თუ იღებთ საძილე საშუალებას ექიმის დანიშნულებით და ამის გამო ღრმად გძინავთ, ღამით პატარას მეთვალყურეობისათვის სჯობს, სხვა მომვლელს უხმოთ.

ჩაძინებისას რეკომენდებულია მატყუარა საწოვრის გამოყენება, თუ, რათქმაუნდა, ბავშვი მას იღებს. დადგენილია, რომ ძილის დროს საწოვარის გამოყენება ამცირებს ჩვილთა უეცარი სიკვდილის რისკს. ჩაძინების შემდეგ პირიდან გადმოვარდნილი საწოვარის ძალით მიცემა არ არის რეკომენდებული.

საძინებელი ოთახი ხშირად გაანიავეთ. გახსოვდეთ, რომ ოთახში ჰაერის მაღალი ტემპერატურა კიდევ ერთი საფრხთისშემცველი ფაქტორია.

ყოველთვის, როცა ძილისათვიოს საჭირო საბავშო პროდუქტს ყიდულობთ, გაითვალსწინეთ ექიმის რჩევები.
სანამ შეიძენთ, გაარკვიეთ, არის თუ არა ის ეფექტური ჩვილთა უეცარი სიკვდილის პრევენციისათვის.
მაგალითად, თუ გადაწყვიტეთ ძილის პოზიციონერის ყიდვა, გახსოვდეთ, რომ ის არ ამცირებს უეცარი სიკვდილის რისკს, პირიქით, თუ პატარას უკვე შეუძლია გადაბრუნება, პოზიციონერის ამობურცულმა გვერდებმა შესაძლებელია ადვილად დაახშოს მისი სასუნთქი გზები.

ძალიან მოსახერხებელია დედის საწოლთან მისადგმელი საბავშო საწოლები, რომელიც ჩვილის ახლოსყოფნის საშუალებას იძლევა, შეგიძილიათ კვებისათვის მარტივად გადაიყვანოთ ის თქვენს საწოლში და დააბრუნოთ უკან ადგომის გარეშე. ამავდროულად ადვილია ღამის განმავლობაში მასზე მეთვალყურეობა. თუმცა ამ ეტაპზე არ არის კვლევები, რომელბიც დაადასტურებენ ამ სა წოლების გავლენას ჩვილთა უეცარი სიკვდილის სიხშირეზე.

საწოლის ყიდვისას მიაქციეთ ყურადღება საწოლის დამცავი კედლების ხარიხებს. მათ შორის არ უნდა იყოს ფართო მანძლი, სადაც პატარას თავი გამოეტევა . ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია მისი მოხრჩობა.
ასევე დააკვირდით, რომ არ იყოს დიდი მანძილი მატრასსა და საწოლის გვერდებს შორის. მატრასი ახლოს უნდა იყოს გვერდებთან.
დაბოლოს, გახსოვდეთ, მშვიდი ძილი ყველა საკში აუცილებელია!“

შეიძლება დაინტერესდეთ

ცისტიტის გამომწვევი მიზეზები და კლინიკური ნიშნები, რომლებიც არ უნდა გამოეპაროთ მშობლებს - თემაზე პედიატრი, ნეფროლოგი თამთა ხუჯაძე საუბრობს

ცისტიტის გამომწვევი მიზეზები და კლინიკური ნიშნები, რომლებიც არ უნდა გამოეპაროთ მშობლებს - თემაზე პედიატრი, ნეფროლოგი თამთა ხუჯაძე საუბრობს

რამ შეიძლება გამოიწვიოს ცისტიტი ბავშვებში და რა კლინიკური ნიშნები აქვს? - ამ და სხვა საკითხებზე MomsEdu.ge-ს ესაუბრა პედიატრი, ნეფროლოგი თამთა ხუჯაძე.

- ზოგადად რომ ვისაუბროთ, რა არის ცისტიტი?

- ცისტიტი, ქვედა საშარდე გზების ინფექცია, იგივე შარდის ბუშტის ანთება არის ინფექციური დაავადება, რომელიც საკმაოდ ხშირად გვხვდება ბავშვებში. ანატომიური თავისებურებების გათვალისწინებით, გოგონებში მეტად ხშირია, ვიდრე ბიჭებში. ცისტიტი ბაქტერიული ინფექციაა, შესაბამისად, გამომწვევის ზუსტ გამოვლენას ლაბორატორიული დადასტურება სჭირდება. უმეტესად, გამომწვევი ნაწლავის ჩხირია (E.Coli), რომელიც ანატომიური თავისებურებებიდან გამომდინარე მარტივად ხვდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან საშარდე სისტემაში და დაავადების განვითარების მიზეზი ხდება. საშარდე გზებში ბაქტერიის შეღწევა შეიძლება მოხდეს არასათანადო ჰიგიენის, ტუალეტის გამოყენების შემდეგ არასწორი გაწმენდის (უკნიდან წინა მიმართულებით) ან შარდის ბუშტის სრულად არდაცლის გამო. ძირითადად, პრაქტიკაში გვხვდება გართულებული და გაურთულებელი ცისტიტი. გაურთულებელი ცისტიტი მოიცავს ქვედა საშარდე გზებს და როგორც წესი, გვხვდება 2 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში, რომელთაც არ აღენიშნებათ საშარდე სისტემის ანატომიური და ფიზიოლოგიური დარღვევები. ასევე, გაურთულებელი ცისტიტი გამოწვეულია პათოგენებით, რომლებიც მგრძნობიარეა გამოყენებული ანტიმიკრობული აგენტების მიმართ. რაც შეეხება რთულად მიმდინარე პროცესს, ხასიათდება გამოყენებული მედიკამენტების მიმართ რეზისტენტობით, ამასთანავე, ავადობა ასოცირებულია თანმხლებ, თანდაყოლილ საშარდე სისტემის ანატომიურ ან ფიზიოლოგიურ დარღვევებთან, მაგალითად, როგორებიცაა: საშარდე გზების ობსტრუქცია და შარდის ბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსის არსებობა და ა.შ. რომელთა დიაგნოსტირებისათვის მოწოდებულია დამატებითი ლაბორატორიულ-ინსტრუმენტული კვლევები და რეკომენდებულია შესაბამისი სპეციალისტის (ნეფროლოგი/ურლოგი) ჩართულობა. დროული რეაგირებისა და მკურნალობის შემთხვევაში ცისტიტი საფრთხეს არ წარმოადგენს, თუმცა უნდა გავითვალისიწნოთ, რომ არასწორმა მკურნალობამ ან მკურნალობის არჩატარებამ შესაძლოა, გართულება გამოიწვიოს.

- რა იწვევს ცისტიტს?

- ცისტიტის განვითარებისათვის არსებული რისკ-ფაქტორებია: სექსუალური აქტივობა, საშარდე სისტემის განვითარების ანომალიები, მუდმივი შარდის ბუშტის კათეტერი, გარკვეული თანმხლები ქრონიკული დაავადებები, იმუნოდეფიციტი, სტრესი, გაციება, პირადი ჰიგიენის დაუცველობა, საფენის დიდხანს გამოუცვლელობა, როდესაც მიკრობი დიდი ხნის განმავლობაში არის კანთან კონტაქტში ხდება მისი რაოდენობის გაზრდა და ამ გზით შარდის ბუშტის ანთების გამოწვევა.

- რა სიმპტომები აქვს ამ დაავადებას და რა უნდა გააკეთოს მშობელმა, რომ დაეხმაროს პატარას?

- კლინიკური ნიშნები, რომლებიც შეიძლება შენიშნოს მშობელმა არის: ხშირი შარდვა, შარდვის გაძნელება, შარდის შეუკავებლობა, წვა და ტკივილი შარდვის დროს, უსიამოვნო სუნისა და მუქი შეფერილობის, ზოგჯერ სისხლის შემცველი ულუფებით შარდვა, უმადობა, მუცლისა და წელის ტკივილი, ტემპერატურული რეაქცია. აღნიშნული ჩივილებით მშობელმა რეკომენდებულია მიმართოს სპეციალისტს, მოხდეს შესაბამისი კვლევების ჩატარება და შერჩეულ იქნას მკურნალობის ტაქტიკა. ცისტიტის დიაგნოზირება ხდება კლინიკური ჩივილების, ფიზიკური გამოკვლევისა და დამატებითი ლაბორატორიულ-ინსტრუმენტული კვლევების საფუძველზე. დიაგნოსტირებისათვის ინიშნება ლაბორატორიული ანალიზები, რომლებიც ადასტურებს ან გამორიცხავს ინფექციის არსებობას: 

1) შარდის საერთო ანალიზი, რომლისთვისაც მასალის აღება უნდა მოხდეს შესაბამისი ჰიგიენური წესების დაცვით; 

2) შარდის ბაქტერიოლოგიური კვლევა, რომელიც გვეხმარება გამომწვევის გამოვლენასა და შესაბამისად, ჩატარებული მკურნალობის სქემის შედგენაში;

3) საშარდე სისტემის ულტრაბგერითი კვლევა, რომელიც გამოავლენს თანდაყოლილ ან მწვავე ინფექციის ფონზე განვითარებულ ცვლილებებს, დაგვეხმარება სამომავლო ტაქტიკის დაგეგმვაში. მკურნალობა წარიმართება სიმპტომური საშუალებებითა და ანტიბიოტიკოთერაპიით, რომლის არჩევაც ხდება ინდივიდუალურად სიმპტომატიკისა და ლაბორატორიული მონაცემების გათვალისწინებით, აუცილებელია პაციენტს ჩაუტარდეს სრულფასოვანი მკურნალობა, რაც მოიცავს სრული კურსის დასრულებას, იმ შემთხვევაშიც კი თუ სიმპტომები შემსუბუქდება ან გაქრება.

- როგორ დავიცვათ თავი ცისტიტისგან?

პედიატრიულ პოპულაციაში დაავადების სირთულე მდგომარეობს იმაში, რომ ბავშვი ზუსტად ვერ აღწერს სიმპტომებს, ამიტომ ხშირად დაავადება შეუმჩნეველი ხდება და მკურნალობა დროულად არ ტარდება. უპირველეს ყოვლისა, უნდა დავიცვათ პატარების პირადი ჰიგიენის წესები, რათა ბაქტერიები შარდის გამომყოფ გზებში არ მოხვდეს. საშარდე გზებში ბაქტერიის შეღწევა შეიძლება მოხდეს არასათანადო ჰიგიენის, ტუალეტის გამოყენების შემდეგ არასწორი გაწმენდის დროს (უკნიდან წინა მიმართულებით).

ასევე, მშობლებს ვურჩევთ, ხშირად უცვალონ საფენი პატარებს, თითქმის ყველა მიშარდვის შემდეგ (ძირითადად ეხება ახალშობილებს). 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში დროულად უნდა შეწყდეს საფენების გამოყენება, შესაბამისად, აუცილებელია მშობლის მიერ კონტროლდებოდეს რეგულარულად შარდის ბუშტის დაცლა, რითაც ავირიდებთ შარდის ბუშტში ბაქტერიების გამრავლებას. გოგონებს უნდა ვასწავლოთ სწორი ჰიგიენის ჩვევები: ასაკობრივად გათვალისწინებული დასაბანი საშუალებებით აბაზანის მიღება, წინა მხრიდან უკანა მხრივი მიმართულებით. ხშირად უნდა მოხდეს საცვლების შეცვლა, განსაკუთრებით თუ ის სველია ან გამოყენებულია საცურაო აუზში/მდინარეში/ ზღვაზე. რეკომენდებულია სითხეებით დატვირთვა - წყლის რეგულარული მიღება ასევე გვეხმარება დაავადების პრევენციაში.

- როდის უნდა მივმართოთ სპეციალისტს?

- დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს, თუ თქვენს შვილს აქვს ცხელება, რომლის ზუსტი მიზეზი უცნობია და დამატებით ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელიმე ჩივილი: მუცლის და/ან წელის ტკივილი, სისხლისნი ან მუქი შეფერილობის ცუდი სუნის მქონე შარდი, უმადობა, შეუპოვარი ღებინება ან უჩვეულოდ გაღიზიანებულია. ასევე აუცილებელია სპეციალისტის ჩართულობა და დამატებითი შეფასება მორეციდივე ან ატიპიური გამომწვევით გამოწვეული ცისტიტის შემთხვევაში, ანტიმიკრობული თერაპიის უეფექტობის შემთხვევაში. მკურნალობის ტაქტიკა გაცემული რეკომენდაციები და სამომავლო მართვა ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია პაციენტის ჩივილებსა და არსებულ ლაბორატორიულ-ინსტრუმენტულ მონაცემებზე შესაბამისად, აუცილებლად საჭიროებს სპეციალისტის ჩართულობას.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 

წაიკითხეთ სრულად