,„ნამეტან სტერილურ გარემოს ვუქმნით ჩვენ ჩვენს შვილებს - არა გაკაჟება, არა ზედმეტი სიბინძურე, არა ცხოველი, ეს სტერილური გარემო იწვევს ალერგოზების, ავტოიმუნური დაავადებების განვითარებას...“ -
პედიატრმა ასევე აღნიშნა, რომ ბავშვებს ოჯახში ხშირად აყენებენ შეურაცხყოფას, რაც შემდეგში ნევროზს იწვევს:
„ასევე მნიშვნელოვანია ფსიქოლოგიური ფაქტორები - ბავშვის შეურაცხყოფას, სამწუხაროდ, ვხვდებით როგორც ოჯახში, ასევე სკოლაში. ეს ყველაფერი შემდეგში ნევროზს იწვევს.“
წყარო: fortuna.ge
R.
„ტკბილეულის კატეგორიული აკრძალვა შეუძლებელია. როგორც ნიკოტინსა და ალკოჰოლს, მასაც ერთი ხელის მოსმით ვერ ავკრძალავთ. ტკბილეულთან დაკავშირებით ლავირებაა საჭირო. შაქარი ყველაზე მარტივი გზაა სიამოვნების მისაღებად. ძალიან რთულია, რომ ბავშვებს ამ სიამოვნების მიღებაზე უარი ვუთხრათ.
უფროსებს ძალიან სიამოვნებთ, როდესაც ბავშვებს ტკბილეულს ჩუქნიან. პატარები მადიანად ილუკმებიან და ბედნიერები არიან. უფროსებს ეუფლებათ შეგრძნება, რომ კარგი ადამიანები არიან, რადგან ბავშვების გაბედნიერება შეძლეს. ბავშვისთვის სიხარულის მინიჭების სხვა საშუალებებიც არსებობს. შეგიძლიათ ბავშვთან ერთად სასეირნოდ წახვიდეთ, ვაჟი სათევზაოდ წაიყვანოთ. ეს გაცილებით რთულია, ვიდრე შვილისთვის ტკბილეულის ყიდვა.
ტკბილეულის მიღების შემდეგ ბავშვს ენერგია ემატება. მას ამ ენერგიის დახარჯვა ესაჭიროება. თუ უფროსები ბავშვს ტკბილეულის მირთმევის შესაძლებლობას აძლევენ, მას ენერგიის დასახარჯად შესაბამისი პირობებიც უნდა შეუქმნან. ბავშვებმა უნდა ირბინონ, იხტუნონ, სპორტით დაკავდნენ. ასეთ შემთხვევაში ტკბილის მირთმევა საგანგაშო არ არის.
ბავშვები, რომლებიც ეკრანთან სხედან, ემოციებს ხარჯავენ, მაგრამ ფიზიკური ენერგიის დახარჯვას ვერ ახერხებენ. სწორედ ამიტომ, XXI საუკუნეში ტკბილეულის მიღება ბავშვებისთვის განსაკუთრებით საშიში გახდა. ტკბილეულის მირთმევა და სმარტფონების გამოყენება ჭარბწონიანობის ეპიდემიის გამომწვევია. თუ ბავშვი გამხდარია, არ აწუხებს უმადობა, ბევრს მოძრაობს, დაკავებულია სპორტით, ოჯახი უქმეებს ტელევიზორთან კი არ ატარებს, არამედ ბუნებაში გადის, მაშინ ასეთი ბავშვისთვის ტკბილეულის მიღება ცალსახად ნებადართულია,“ - აღნიშნა ევგენი კომაროვსკიმ.
