Baby Bag

„პირდაპირ ეცე და გლანდები ამოჭრა, ეს არ არის გამოსავალი, იმიტომ, რომ გლანდებს თავისი ფუნქცია აქვს,“ - ოტორინოლარინგოლოგი მიშა ხუჯაძე

ოტორინოლარინგოლოგმა მიშა ხუჯაძემ მწვავე და ქრონიკული ტონზილიტის მკურნალობის მეთოდების შესახებ ისაუბრა. მან ის შემთხვევები აღწერა, რომლის დროსაც ოპერაციის საჭიროება დგება:

„საქართველოში კი არის გავრცელებული, რომ შემოხვალ თუ არა, ყველა ოპერაციას გიკეთებს, თუმცა ეს ასე არ არის. საზღვარგარეთ ძალიან შემცირდა ტონზილიტის ოპერაცია. საქართველოს მოსახლეობისთვის მენტალურად ​რვაჯერ ბავშვი რომ ავად არის, ეს არ არის გამოსავალი. ამერიკაში რვაჯერ თუ არ გაქვს ანგინა, ოპერაციას არ გიკეთებენ. მე უფრო ევროპულ გაიდლაინებს ვენდობი და როდესაც ოპერაცია კეთდება, ეს ეყრდნობა იმას, ევროპული გაიდლაინით რა არის მოწოდებული. ეს არის სამი ანგინა წელიწადში ორი წლის მანძილზე ან 5-6 ანგინა წელიწადში, ჩემთვის ეს საკმარისია.“

მიშა ხუჯაძის თქმით, გარკვეულ შემთხვევებში ქირურგიულ ჩარევაზე უარის თქმა საფრთხის შემცველია:

„როდესაც არის რაღაც გართულებები კარდიოლოგიური, სისხლძარღვთა სისტემასთან დაკავშირებით, რევმატიული პრობლემები, რასაკვირველია, აქ საკითხი არ დგას მედიკამენტოზურ მკურნალობაზე. აქ უკვე საკითხი მიდის ქირურგიაზე. შეიძლება ისეთი ზიანი მივაყენოთ ორგანიზმს, რომ პაციენტი სერიოზულ დაავადებებს შეეჯახოს იმის გამო, რომ ჩვენ არ გავბედეთ ქირურგიული ჩარევა. ​მწვავე ტონზილიტი გამოიხატება სიცხეში, ყელის ტკივილში, ზოგად სისუსტეში და ა.შ. ქრონიკული ანთება, შესაძლოა, ძალიან ნელა, შეუმჩნევლად მიდიოდეს და აზიანებდეს ისეთ სისტემებს, როგორიცაა: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა, თირკმლები, შეიძლება გამოიწვიოს სახსრების ანთებები. წლების მანძილზე ის ნელ-ნელა  ღრღნის ორგანიზმს.“

მიშა ხუჯაძემ აღნიშნა, რომ ქირურგიული ჩარევის გადაწყვეტილება ექიმმა მხოლოდ საფუძვლიანი მიზეზის ქონის შემთხვევაში უნდა მიიღოს:

„უპირველეს ყოვლისა, რასაკვირველია, პირდაპირ ეცე და გლანდები ამოჭრა, ეს არ არის გამოსავალი, იმიტომ, რომ ​გლანდებს თავისი ფუნქცია აქვს. თან ოპერაცია მაინც ოპერაციაა, არავის არ სიამოვნებს, არც ქირურგს და არც პაციენტს. კარგი ექიმი არის ის, ვინც იცის, როგორ გააკეთოს ოპერაცია და ძალიან კარგი ექიმი არის ის, ვინც იცის, როდის არ გააკეთოს ოპერაცია. გავრცელებულია აზრი, რომ მოზრდილ ასაკში გლანდის ოპერაცია არ კეთდება. ეს არის აბსურდი. მე გამიკეთებია 70 წლის ქალბატონისთვის ოპერაცია. როდესაც საჭიროა, ოპერაცია უნდა გაკეთდეს. ასაკს მნიშვნელობა არ აქვს.“

„გლანდები საჭიროა, თუმცა გლანდების ფუნქციას ასრულებს ასევე ელენთა და კიდევ სხვა პატარ-პატარა ლიმფოიდური ქსოვილები, რომლებიც მთელს ხახაშია მიმოფანტული. არ არის სასიცოცხლო მნიშვნელობის ორგანო გლანდი, თუმცა, რასაკვირველია, თავის ფუნქციას ასრულებს. როდესაც გლანდი არის ცუდი, ის უკვე არაფერს არ ასრულებს, ის აფუჭებს. ეს საზღვარი უნდა გავიგოთ, როდის არის გლანდი საოპერაციო. ის მოსაზრება, რომ პირში შევა ჰაერი, გლანდი დაიჭერს, ეს აბსურდია. თუმცა, ლიმფოციტებისა და იმ პატარა უჯრედების შექმნაში, რომლებიც ​იჭერენ და ებრძვიან ჩვენს მტერ პატარა მიკრონაწილაკებს, ძალიან დიდი როლი მიუძღვის გლანდებს,“ - აღნიშნულ საკითხზე მიშა ხუჯაძემ ტელეკომპანია „პულსის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„პულსი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

როგორ ამოვიცნოთ ანგინა? - ევგენი კომაროვსკის რჩევები მშობლებს
​ბევრმა მშობელმა არ იცის, რომ ანგინა ბაქტერიული ინფექციაა და არა - ვირუსული. მის სამკურნალოდ სავლებებისა და საწუწნი აბების გამოყენება არაეფექტიანია.​ ევგენი კომაროვსკი მშობლებს უხსნის, როგორ უნდა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ! ბავშვი ლაპარაკში იზრდება,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

„ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ! ბავშვი ლაპარაკში იზრდება,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ბავშვთან ურთიერთობაში მეტი სიახლოვის დამყარება და შვილთან ხშირი საუბარი ურჩია:

„როდესაც ბავშვი სადმე მიგყავთ, ჩუმად არ ატაროთ ბავშვი ორი წლისა, ხუთი წლისა, შვიდი წლისა. მუჭებით არ ათრიოთ, აბა ჩქარა წამოდი, ჩქარა, ჩქარა. რაღაც ელაპარაკე. ბავშვი ლაპარაკში იზრდება. ლაპარაკში ხატები ჩნდება. ლაპარაკში წარმოდგენები აშენდება. ამის გარეშე აღზრდა არ მოხდება. გააგრძელე გუშინდელი ზღაპარი, უამბე შენს თავზე რაღაც. რაღაცაზე ილაპარაკეთ. ნუთუ დავმუნჯდით და სალაპარაკო არაფერი გვაქვს?! ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ!

ერთხელ პაატამ რაღაც აწყენინა დედას ცუდი სიტყვით. ჩემი მეუღლე მართლა ნაწყენი წავიდა, დაჯდა და ტიროდა. მე არ ჩავერიე ამ საქმეში. რომ ჩავრეულიყავი, ვეტყოდი: „როგორ არ გრცხვენია?! მიდი ახლა, ბოდიში მოუხადე!“ მოვახდევინებდი ბოდიშს, მაგრამ მე უკვე ვიცოდი, რომ აღზრდა არ შედგება ამით. როდესაც რამე ხდება ასეთი რთული, არ ეცადოთ, რომ ემოციის ფონზე იქვე გადაწყვიტოთ ამოცანა. გადადეთ ერთი კვირით, ათი დღით. მოიფიქრეთ, როგორ უნდა ამოხსნათ ეს ამოცანა. ბავშვის აღზრდა მრავალუცნობიანი ამოცანაა. ერთს კი ასწორებ, მაგრამ მეორე რომ ფუჭდება?! სულ ვფიქრობდი, რა ვქნა? რა ვქნა? აი, რა გავაკეთე. ერთ დღეს ვმუშაობდი, მოვიდა, მეხუთე კლასში იყო და რაღაცის გაკეთება უნდოდა. ვის უნდა ეს ყველაფერი-მეთქი? მასწავლებელს უნდაო. ვუთხარი, წამოდი, რაღაც მაქვს-მეთქი შენთან სალაპარაკო. რა გაქვს სათქმელიო? აქ არ შეიძლება თქმა, საიდუმლოა-მეთქი. გარეთ გავიპარეთ. ბაღისკენ ჩუმად წავედით. ხმას არ ვიღებდი. ეს ჩვენი წესი არ იყო. პაატა ჩაფიქრდა უკვე. დავსხედით ბაღში. მას ვუთხარი, ეს არის მამაკაცური საუბარი-მეთქი. რამდენი წლის ხარ-მეთქი? 12 წლისა გავხდიო. ეს მეფური ასაკია-მეთქი. რატომო? იმიტომ, რომ ერეკლე მეფე 12 წლისა აკურთხეს მეფედ, ჯარს გაუძღვა წინ-მეთქი. რაც უნდა გითხრა, ამას როგორც მეფე გამიგებ-მეთქი. რჩევა მინდა გკითხო-მეთქი. ერთ დროს გოგო შემიყვარდა ძალიან და ვუთხარი: ოღონდ ცოლად გამომყევი და შენს თავს არავის გავაბრაზებინებ-მეთქი არასდროს. დამთანხმდა და ცოლად გამომყვა-მეთქი. მე ეს პირობა მივეცი ჩემს საყვარელ ქალს, მაგრამ ამ ქალს უკვე აწყენინეს, ვინც აწყენინა ჩემი შვილია, რა ვქნა არ ვიცი და მირჩიე, რა გავაკეთო-მეთქი. დამსაჯეო, პაატამ მითხრა. მე ვუთხარი: დასჯა რომ მდომებოდა, დაგსჯიდი. აქამდე ერთი კაცი ვიყავი სახლში, არ დადგა დრო, რომ ორნი ვიყოთ-მეთქი? ეს იყო მამაკაცის საუბარი მამაკაცთან,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად