Baby Bag

„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ“

„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ“
„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ, არასოდეს კლავს ისე, რომ ან სატურაცია და ან სხვა რაიმე ანალიზის ცვლილება არ მოგცეს,“ - ამის შესახებ გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი წერს. ​MomsEdu.ge გთავაზობთ მის ნათქვამს:

„​ამაზრზენია გარდაცვლილის პოლიტიკური მიზნით გამოყენება, ამას არავითარი გამართლება არა აქვს. არადა, საშინელი პროპაგანდით მიდის. მედიის დონეზე, პოლიტიკის დონეზე და პარტიის დონეზეც. პოლიტიკური პარტიის დონეზეც. 

50 წლის აბსოლუტურად უსიმპტომო ქალი, გარდაიცვალა არა კოვიდით, არამედ კოვიდით „გამართლებული“ უპასუხისმგებლო და უსახური შეზღუდვის და იმობილიზაციის გამო.

იქნება იმ წამლობითაც, რასაც საქართველოში კოვიდიანს „პროფილაქტიკურად“ აძლევენ, მაგალითად, რემდესევირი.

ახალგაზრდა ქალი, იზოლირებული სასტუმროში, უსიმპტომო, უჩივილო გარდაიცვალა.

კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ, არასოდეს კლავს ისე, რომ ან სატურაცია და ან სხვა რაიმე ანალიზის ცვლილება არ მოგცეს.

ქალი, რომელსაც დასაწყისში ჰქონდა ტემპერატურა, მერე კი ბოლო სამი დღე საერთოდ არაფერი აწუხებდა და რომელსაც, როგორც ბათუმის ჯანდაცვა აცხადებს, არავითარი პათოლოგიური, ავადმყოფური ანალიზი თუ ჩივილი არ ჰქონდა, ფაქტობრივადაც და თეორიულადაც შეუძლებელია უწოდო „გარდაიცვალა კორონათი“.

ადამიანები იღუპებიან არასწორი მართვის, არასწორი შეზღუდვის, არასწორი გამოკეტვის, არასწორი პანიკის და იმობილიზირების, უმოძრაობით გამოწვეული ყველაზე ხშირი გართულების ფილტვის არტერიის ემბოლიის გამო, რომელიც შეიძლება პატარა ვენურმა თრობოზმაც გამოიწვიოს, ან უმოძრაობამ და კონტრაცეპტივამ, ან უმოძრაობამ და არითმიის თანხვედრობამ.

ამიტომაც, უპირველესი, რაც აუცილებელია კოვიდით ინფიცირებისას, როცა არაა მძიმე ჩივილები, ესაა: მოძრაობა, სუფთა ჰაერი, ნაკლები წოლა, და თუ წოლა, ნახევრადჯდომით, ბევრი სითხე და ისევ და ისევ მოძრაობა და სუფთა ჰაერი.

​​დანაშაულია უსიმპტომოს და დაბალსიმპტომიანის გამოკეტვა, იზოლირება სხვაა და გამოკეტვა სხვაა. უნდა შეწყდეს და აილაგმოს „კოვიდის სასტუმროები“, როცა 8 კვადრატულ მეტრ საკანშია ადამიანი გამოკეტილი. 

გაუშვით დაცარიელებულ სოფლებში, გაუშვით ბაღში ან ტყეში ან გინდაც და ბუნებაში გაუშალეთ „პალატკა“, ოღონდაც ნუ გამოკეტავთ და მოეშვით ამ უსაშინლეს ვითომმედიცინას „ანტივურუსულ“ მედიკაციას, რაღაც ჰორენდული დოზირების სტეროიდების მიცემას და კიდევ ერთხელ, ისწავლეთ მარტივი განსხვავება პრედნიზოლონს და დექსამეტაზონს შორის, ნუ აძლევთ ადამიანებს დექსამეტაზონს პრედნიზოლონის დოზირებით. ეს უმეცრება კიარაა ან შეცდომა კიარაა, არამედ უბრალოდ დანაშაულია,“ - წერს ექიმი იაგო ფრანგიშვილი. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგ​უფი“)

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლ...
გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი კორონავირუსთან დაკავშირებულ შიშზე, პანიკაზე, ლოქდაუნზე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს:​„დამონების უძლიერესი და უმთავრესი იარაღია, შ...
„არა აქვს აზრი „კლასტერების ძიებას“ და ვირუსმატარებლის თვლას, მოახდინე ყველაზე სარისკოს და...
„არა აქვს აზრი „კლასტერების ძიებას“ და ვირუსმატარებლის თვლას, მოახდინე ყველაზე სარისკოს დაცვა და მიხედე ავადმყოფებს“, - ამის შესახებ გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომელი ლელა ურუშაძე სოციალურ ქსელში ლაბორატორიაში მუშაობის ერთ დღეს აღწერს. გთავაზობთ მის ამაღელვებელი წერილს სიტყვა-სიტყვით:

„დღეს ჩვენი ჯგუფია მორიგე, ექვსნი ვართ: მე, ჯაშო, ხმალიკა, მეკო გვანცა და ნატალია.

დილის 11 საათია უკვე 92 ნიმუშია, ერთი ბოქსში ჯდება, მეორე მონაცემს კარნახობს, მესამე გარეთ ამთავრებს რეაქციას, ერთსაც მონაცემები შეყავს. მიმღებიდან ჭიჭყიმ შემოყო თავი, ნიმუშები მოგვაწოდა: -კიდევ 60 დაემატა გოგოებო, მერე 70... 80, . სადღაც 4 საათის შემდეგ ჯაშო წუწუნებს რომ ძალიან მოწყურდა და რომ ვეჩხუბებით ეხლავე ადექი და მე გავაგრძელებ შენ სამუშაოსო, ის კითხვას გიბრუნებს - შენ არ გშია ან არ გწყურიაო? თან ყველაფერი უნდა გაიხადო და შემოსვლისას ისევ მოემზადო, ჩაიცვა და შემოხვიდე პროცედურულად იმხელა ამბავია, აღარ დგება.

როგორც იქნა გავუშვით პირველი რეაქცია, 94 ნიმუში, შესვენებაზე გავდივართ. კართან ჟურნალისტი გვეღობება, შეიძლება გადაგიღოთ როგორ ისვენებთო, ცოტა უხეშად იშორებ უარით, მერე ხვდები რომ ეს სიუხეშე დაღლილობის ბრალია და გაღიზიანება კი ალბათ მოკერებული გმირობის იარლიყიდან მოდის , არადა ეს უბრალოდ ჩვენივე არჩეული გზაა, ჩვენი პირდაპირი მოვალეობა!

ღამის 10 საათია უკვე 310 ნიმუშია გაკეთებული და კიდევ 75 მოვიდა, შესვლამდე ხმალიკა დედას ურეკავს, მისმა 3 წლის მაშომ თუ დაიძინა და როგორ ჭამა აინტერესებს, ჩვენ დედები გვირეკავენ, გვეეკითხებიან როდის დავბრუნდებით და თუ ვჭამეთ (ჰო მართლა, საკვები სულ გვაქვს სხვადასხვა ორგანიზაციის, კეთილი თანამშრომლების და ხანაც უცნობი გულშემატკივრების წყალობით.)

შედეგებს ვნახულობთ 17 დადებითია, ავნერვიულდით გადავამოწმეთ და ყველა განმეორებაა ანუ ჰოსპიტალიდან გასაწერად ვუმოწმებთ პაციენტს ვირუსის არსებობას, ანუ ახალი შემთხვევა ჯერჯერობით ამ პარტიაში არ არის, ამ დროს გვაქვს სიხარულის შეძახილი თუ სიმღერა, რომლითაც ერთმანეთს ვუზიარებთ ამ ძალიან მაგარ ამბავს.

11 საათია ჩვენ მეგობარ ეპიდემიოლოგებთან ვრეკავთ ჩვენზე ყოჩაღებთან - გორი მოგვაქვს, ბოლნისი გზაშია, მარნეულს ნახევარ საათში შემოიტანენ, სხვა სალაპარაკო თემაც აღარ გვაქვს. 

ადმინისტრაციიდან გვირეკავენ გვთხოვეს სახლში წადით, ნუღარ აგრძელებთ მუშაობას არ გადაიღალოთო, მაგრამ მეორე დღეს მეორე ჯგუფს არ გვინდა დავახვედროთ ძალიან ბევრი საქმე, თან ექიმებიც ელიან პასუხს. ახალ ნიმუშებს ვდგამთ და შემდეგ პარტიას ველოდებით, სადაც იმედი გვაქვს რომ ისევ ცოტა იქნება დადებითი. „გაგვიმართლა“ 440-დან მხოლოდ 20-ია ახალი შემთხვევა.

ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ და ბლინის გამოცხობის პირველი მცდელობა, ეს ჩემი შვილია.

დაძინებამდე ფეისბუქს უაზროდ ვსქროლავ და პოსტი მხვდება, რატომ არ შეიძლება გვქონდეს მხოლოდ ათობით დადებითი და რატომ ვმალავთ შემთხვევებს, ვეღარც ვბრაზდები.

დღეს ჩვენს ჯგუფში ყველაზე პატარა, გვანცა 25 წლის გახდა და ლუგარში 12 საათზე ერთად ჩავაქრეთ ტორტზე სანთელი.“

წაიკითხეთ სრულად