Baby Bag

„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ“

„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ“
„კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ, არასოდეს კლავს ისე, რომ ან სატურაცია და ან სხვა რაიმე ანალიზის ცვლილება არ მოგცეს,“ - ამის შესახებ გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი წერს. ​MomsEdu.ge გთავაზობთ მის ნათქვამს:

„​ამაზრზენია გარდაცვლილის პოლიტიკური მიზნით გამოყენება, ამას არავითარი გამართლება არა აქვს. არადა, საშინელი პროპაგანდით მიდის. მედიის დონეზე, პოლიტიკის დონეზე და პარტიის დონეზეც. პოლიტიკური პარტიის დონეზეც. 

50 წლის აბსოლუტურად უსიმპტომო ქალი, გარდაიცვალა არა კოვიდით, არამედ კოვიდით „გამართლებული“ უპასუხისმგებლო და უსახური შეზღუდვის და იმობილიზაციის გამო.

იქნება იმ წამლობითაც, რასაც საქართველოში კოვიდიანს „პროფილაქტიკურად“ აძლევენ, მაგალითად, რემდესევირი.

ახალგაზრდა ქალი, იზოლირებული სასტუმროში, უსიმპტომო, უჩივილო გარდაიცვალა.

კორონა არასოდეს, არასოდეს კლავს უსიმპტომოდ და უჩივილოდ, არასოდეს კლავს ისე, რომ ან სატურაცია და ან სხვა რაიმე ანალიზის ცვლილება არ მოგცეს.

ქალი, რომელსაც დასაწყისში ჰქონდა ტემპერატურა, მერე კი ბოლო სამი დღე საერთოდ არაფერი აწუხებდა და რომელსაც, როგორც ბათუმის ჯანდაცვა აცხადებს, არავითარი პათოლოგიური, ავადმყოფური ანალიზი თუ ჩივილი არ ჰქონდა, ფაქტობრივადაც და თეორიულადაც შეუძლებელია უწოდო „გარდაიცვალა კორონათი“.

ადამიანები იღუპებიან არასწორი მართვის, არასწორი შეზღუდვის, არასწორი გამოკეტვის, არასწორი პანიკის და იმობილიზირების, უმოძრაობით გამოწვეული ყველაზე ხშირი გართულების ფილტვის არტერიის ემბოლიის გამო, რომელიც შეიძლება პატარა ვენურმა თრობოზმაც გამოიწვიოს, ან უმოძრაობამ და კონტრაცეპტივამ, ან უმოძრაობამ და არითმიის თანხვედრობამ.

ამიტომაც, უპირველესი, რაც აუცილებელია კოვიდით ინფიცირებისას, როცა არაა მძიმე ჩივილები, ესაა: მოძრაობა, სუფთა ჰაერი, ნაკლები წოლა, და თუ წოლა, ნახევრადჯდომით, ბევრი სითხე და ისევ და ისევ მოძრაობა და სუფთა ჰაერი.

​​დანაშაულია უსიმპტომოს და დაბალსიმპტომიანის გამოკეტვა, იზოლირება სხვაა და გამოკეტვა სხვაა. უნდა შეწყდეს და აილაგმოს „კოვიდის სასტუმროები“, როცა 8 კვადრატულ მეტრ საკანშია ადამიანი გამოკეტილი. 

გაუშვით დაცარიელებულ სოფლებში, გაუშვით ბაღში ან ტყეში ან გინდაც და ბუნებაში გაუშალეთ „პალატკა“, ოღონდაც ნუ გამოკეტავთ და მოეშვით ამ უსაშინლეს ვითომმედიცინას „ანტივურუსულ“ მედიკაციას, რაღაც ჰორენდული დოზირების სტეროიდების მიცემას და კიდევ ერთხელ, ისწავლეთ მარტივი განსხვავება პრედნიზოლონს და დექსამეტაზონს შორის, ნუ აძლევთ ადამიანებს დექსამეტაზონს პრედნიზოლონის დოზირებით. ეს უმეცრება კიარაა ან შეცდომა კიარაა, არამედ უბრალოდ დანაშაულია,“ - წერს ექიმი იაგო ფრანგიშვილი. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგ​უფი“)

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლ...
გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი კორონავირუსთან დაკავშირებულ შიშზე, პანიკაზე, ლოქდაუნზე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს:​„დამონების უძლიერესი და უმთავრესი იარაღია, შ...
„არა აქვს აზრი „კლასტერების ძიებას“ და ვირუსმატარებლის თვლას, მოახდინე ყველაზე სარისკოს და...
„არა აქვს აზრი „კლასტერების ძიებას“ და ვირუსმატარებლის თვლას, მოახდინე ყველაზე სარისკოს დაცვა და მიხედე ავადმყოფებს“, - ამის შესახებ გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

წაიკითხეთ სრულად