Baby Bag

„სწრაფად შემცირებული არტერიული წნევა ხშირად ბევრად უფრო სახიფათო აღმოჩნდება, ვიდრე მაღალი არტერიული წნევა,“ - ზურაბ ფაღავა

„სწრაფად შემცირებული არტერიული წნევა ხშირად ბევრად უფრო სახიფათო აღმოჩნდება, ვიდრე მაღალი არტერიული წნევა,“ - ზურაბ ფაღავა

კარდიოლოგმა ზურაბ ფაღავამ ​არტერიული წნევის რეგულირებისთვის წყლის სათანადო რაოდენობით მიღებაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ წყალი ადამიანს არ ასუქებს და მისი მიღებისგან თავი არ უნდა შევიკავოთ:

„ახალგაზრდა ქალბატონები წყალს არ სვამენ იმის შიშით, რომ გასუქდებიან. ეს არ მოხდება. წყალი ადამიანს არ ასუქებს. წყალი ადამიანს ამძიმებს. სასწორზე რომ დადგებით ერთი ლიტრი წყლის მიღების შემდეგ, ერთი კილოგრამით მეტი იქნებით. წყალი ცხიმად არ გარდაიქმნება. 24 საათის განმავლობაში, როდესაც თირკმელი კარგად მუშაობს, თქვენ დარჩებით იმავე წონაზე.“

ზურაბ ფაღავას თქმით, დაბალი არტერიული წნევის მიზეზი შეიძლება იყოს წყლის არასათანადო რაოდენობით მიღება:

„როდესაც წნევა არის 90:60, ეს ისეთივე ჯანმრთელი ადამიანია, როგორც ადამიანი, რომელსაც აქვს წნევა 110 :70. მეორეა, როდესაც ვითარდება ისეთი სიტუაცია, როდესაც წნევა ხდება არასაკმარისი იმისთვის, რომ სისხლით მომარაგდეს სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ორგანოები: თავის ტვინი, გული, თირკმელები. ამას, რა თქმა უნდა, ყურადღების მიქცევა უნდა. ამას შეიძლება ჰქონდეს შედარებით მარტივი მიზეზი, ეს არის წყლის არასათანადო რაოდენობით მიღება. თუ დაიწყებთ ნორმალურად წყლის მიღებას, ყველაფერი გაივლის. შეიძლება ამას ჰქონდეს უფრო სერიოზული მიზეზი. ამის მიზეზი შეიძლება იყოს თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა, ​გულის სერიოზული დაავადება.“

„როდესაც სიმპტომები არის იმის, რომ ორგანოებს აკლია ჟანგბადი, ეს ვლინდება თავბრუსხვევაში, არის დაბურული ცნობიერება, ამ დროს უნდა მიმართოთ ექიმს. კოფეინი ნერვული სისტემის სტიმულატორია, ის უკეთესად გაგხდით, მაგრამ შემდეგ ხდება საპირისპირო. გაჩნდება მიჩვევა კოფეინის მიმართ.  ​სწრაფად შემცირებული არტერიული წნევა ხშირად ბევრად უფრო სახიფათო აღმოჩნდება, ვიდრე მაღალი არტერიული წნევა. როდესაც წნევის მომატების შემთხვევაში იწყება პანიკური რეაქცია, პაციენტი იღებს წამლებს წნევის დასაქვეითებლად, არ ქვეითდება წნევა, ის კიდევ ღებულობს წამლებს. არ ელოდება წამლის ეფექტს. საბოლოოდ წნევა ვარდება. ეს დავარდნილი წნევა შეიძლება გახდეს იშემიური ინსულტის მიზეზი, მაშინ, როდესაც ის წნევა, რის გამოც ის ამას აკეთებდა, თავისთავად გადაივლიდა რაღაც დროის განმავლობაში,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ზურაბ ფაღავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ანატომია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ანატომია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

როგორ შევამციროთ წნევა მედიკამენტების გარეშე - გიორგი ღოღობერიძის რჩევები
ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ მაღალ წნევასთან ბრძოლის არამედიკამენტოზური მეთოდების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ჯანსაღი კვებით ადამიანს წნევის 10-11 ერთეულით შემცირება შეუძლია:„ჯანსაღ კვებას შეუძლია შეამც...

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი - რატომ არის ის საშიში?

ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი - რატომ არის ის საშიში?

ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი - რატომ არის ის საშიში? - ამ თემაზე გთავაზობთ პედიატრ თამარ ობგაიძის ​ბლოგს.

„1946 წელს ამერიკელმა ბავშვთა რადიოლოგმა John Caffey-მ აღწერა რადიოლოგიური სურათი შემთხვევისა, რაც ბავშვის უხეშ შენჯღრევას მოჰყვა - ძვლების მოტეხილობა, თავის ტვინში სისხლჩაქცევა, თვალის ბადურას დაზიანება.

​სრული კლინიკური სურათი შემდგომ ბრიტანელმა ნეიროქირურგმა Norman Guthkelch-მა აღწერა. დაზიანებებს ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი ეწოდა.


​როდის ხდება ბავშვის შენჯღრევა?


​თუ თქვენი პასუხია - მხოლოდ მაშინ, როცა პატარას ფიზიკურად უსწორდებით, ძალადობთ მასზე, პასუხი სწორი არ არის.

​პატარები ხშირად ტირიან, ხანდახან მათი ჭირვეულობა ზღვარსაც სცილდება, რასაც, ბუნებრივია, თავისი მიზეზები აქვს.

​ხანდახან ასე ხდება - ბავშვის დამშვიდების ნაცვლად გაღიზიანებული მოვლელი თუ მშობელი პატარას გაბრაზებით ანჯღრევს, ეჩხუბება და ასე ცდილობს მის დამშვიდებას. სწორედ ამ დროს შესაძლებელია განვითარდეს ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი. იგი განიხილება, როგორც ბავშვზე ძალადობის ერთ-ერთი ფორმა. ეს მდგომარეობა ძირითადად ადრეულ ასაკში გვხვდება, უხშრესად 0-1 წლის ასაკში.

​ზოგჯერ ტრავმა შეიძლება გამოიწვიოს ისეთმა თითქოს უბრალო გართობამაც, როგორიცაა თამაშის მიზნით ბავშვის ჰაერში აგდება და დაჭერა. ეს გასართობი, რასაც ჩვილის მხიარული ჭყლოპინი მოჰვება, ერთნაირად ახალისებთ ბავშვებსაც და დიდებსაც. მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ბავშვის შენჯღრევის სინდრომი ამ დროსაც შესაძლოა, განვითარდეს.


​რატომ არის საშიში?


​საშიშია იმიტომ, რომ ბავშვის შენჯღევისას ხდება თავის ტვინის ტრავმა. ტვინსა და თავის ქალას ძვლებს შორის მანძილია, შენჯღრევა კი იწვევს თავის ტვინის უხეშ შეხებას ძვლებთან და მის ტრავმირებას, რასაც შესაძლოა, მოჰყვეს თავის ტვინში სისხლჩაქეცვა, მისი შეშუპების განვითარება, სიკვდილი.

​დამახსიათებელია აგრეთვე ძვლების და რბილი ქსოვილების დაზიანება, ხერხემლის მალების მოტეხილობა, თვალის ბადურაში სისხლჩაქცევა, რასაც მხედველობის გაუარესება ან მისი დაკარგვა მოჰყვება.


​რა განაპირობებს ამ სინდრომის განვითარებას ადრეულ ასაკში?

  • სხეულთან შედარებით ბავშვის თავის დიდი ზომა
  • კისრის კუნთების სისუსტე
  • თავის ტვინის სისხლძაღვების კედელი მოზრდილებთან შედარებით უფრო ნაზია და თხელი, შესაბამისად, ადვილად ზიანდება.

​აი, უეცრად და აუხსნელად განვითარებული საეჭვო ნიშნების ნუსხა:

  • გაურკვეველი ძილიანობა
  • სხეულის კანკალი
  • სუნთქვის გაძნელება
  • ღებინება
  • კრუნჩხვები
  • დამბლა
  • მხედველობის დაკარგვა
  • გაურკვეველი ძილიანობა

​რა თქმა უნდა, ეს ნიშნები სხვა დაავადებების დროსაც შეიძლება შეგხვდეს, თუმცა თუ მათ გამოვლინებას წინ უსწრებდა მშობლის ან მომვლელის მიერ ბავშვზე განხორციელებული ძალადობა, სწორედ ბავშვის შენჯრღევის სინდრომზე უნდა მივიტანოთ პირველ რიგში ეჭვი და დაუყოვნებლად მივამრთოთ ექიმს.


​ბავშვის შენჯღრევის სინდრომის შორეული შედეგები

  • მხევდელობის და სმენის დაქვეითება
  • თავის ტვინში სისხლჩაქცევა
  • კრუნჩხვები
  • კოორდინაციის დარღვევები
  • მეხსიერების გაუარესება, რაც განსაკუთრებით სწვალის პროცესში იჩენს თავს.

​ასე, რომ ფრთხილად!


​ნუ იძალადებთ ბავშვზე.


​თუ ის ტირის, შეეცადეთ მოძებნოთ ტირილის მიზეზი, აღიჭურვეთ მოთმინებით, გადაატანინეთ ყურადღება მისთვის საინტერესო საგანზე, ხოლო თუ გრძნობთ, რომ კონტროლს კარგავთ, ბავშვის მოვლაში დახმარებისათვის სხვა იხმეთ.

​აუცილებლად აუხსნით ძიძებს ან სხვა მომვლელებს, ვისთანაც ბავშვს ტოვებთ, რომ არ შეიძლება ბავშვის შენჯღრევა და უხეში მოპყრობა, რაც მასზე ძალადობას ნიშნავს.

​გასართობად კი ჰაერში აგდება-დაჭერის ნაცვლად რაიმე უფრო სახალისო და სასარგებლო მოძებენეთ,“ - წერს პედიატრი თამარ ობგაიძე.

წაიკითხეთ სრულად