Baby Bag

საქართველოში კვლავ პრობლემად რჩება მაღალი ჰოსპიტალიზაციის მაჩვენებელი

საქართველოში კვლავ პრობლემად რჩება მაღალი ჰოსპიტალიზაციის მაჩვენებელი
„საქართველოში კვლავ პრობლემად რჩება მაღალი ჰოსპიტალიზაციის მაჩვენებელი,“ - ამის შესახებ ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი წერს. მისი თქმით, დღეის მდგომარეობით, კოვიდის 11746 აქტიური შემთხვევაა, ჰოსპიტალიზებულია 3707 (31.5%).
​MomsEdu.ge გთავაზობთ მაია ბუწაშვილის პოსტს:
„ამჟამად კოვიდის მქონეთა დაახლოებით 1/3 იმყოფება სტაციონარში. ეს მაჩვენებელი, ცხადია, ვერ აიხსნება იმით, რომ მაინცდამაინც საქართველოში უფრო მეტ ადამიანს აქვს კოვიდის ის ფორმა, რომელიც სტაციონარს საჭიროებს, ვიდრე სხვა ქვეყნებში. აშკარაა, რომ ჰოსპიტალიზაცია უტარდებათ იმათაც, ვისთვისაც ეს აუცილებელი არ არის. ფაქტია, ზოგიერთი ექიმი ზედმეტად ფრთხილობს და ურჩევნია სტაციონარში გადაამისამართოს პაციენტები, ვიდრე მართოს ბინაზე (და ეს გარკვეულწილად გასაგებია), ასევე დიდია ექიმებზე წნეხი პაციენტების მხრიდანაც, რომლებიც ზოგჯერ დაჟინებით მოითხოვენ საავადმყოფოში გადაყვანას (ცხადია, გადაწყვეტილება ექიმის მისაღებია, მაგრამ ზოგჯერ პასუხისმგებლობის ბოლომდე თავზე აღება არც ისე ადვილია ამ პირობებში).

​არაერთხელ მქონია შემთხვევა, როდესაც კონსულტირებულ პაციენტს ნამდვილად არ ჭირდებოდა სტაციონარი და სრულიად მშვიდად შეიძლებოდა მისი ბინაზე დატოვება, და მეორე დღეს აღმომიჩენია, რომ ეს პაციენტი ჰოსპიტალშია, რადგან თვითონ ან ოჯახი „მაინც უფრო მშვიდად იქნება“. არადა, სტაციონარში ყოფნა სულაც არ არის სრული გარანტია, რომ გართულებას არავითარ შემთხვევაში ადგილი არ ექნება. სამწუხაროდ, არც თუ ისე იშვიათია ზედმეტი, არასაჭირო მედიკამენტებით მკურნალობის შემთხვევები ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში.

​შეიძლება ვიღაცამ მიპასუხოს, რომ ზედმეტი სიფრთხილე არაფერს აშავებს და ამით მეტი ადამიანის სიცოცხლეს გადავარჩენთ, მაგრამ ფაქტი ის არის, რომ ამ გაზაფხულზე რეგისტრირებულ შემთხვევათა შორის სიკვდილობის მაჩვენებელი (CFR) უფრო მაღალია, ვიდრე ეს იყო შემოდგომით. ანუ პროცენტულად ახლა მეტი ადამიანი გვეღუპება. ეს გასაკვირია იმ ფონზე, რომ გამოცდილება მეტი დაგროვდა და კლინიკური მართვაც უფრო უკეთესად უნდა ხდებოდეს.

​ზოგადად, ძალიან მნიშვნელოვანი იქნებოდა გვენახა კლინიკური ჯგუფის მიერ გამოქვეყნებული ანგარიში გარდაცვლილი პაციენტების შესახებ (დინამიკა დროში, ასაკობრივ და რეგიონულ ჭრილში, თანმხლები დაავადებების და ჰოსპიტალიზაციის ვადების მიხედვით და ა.შ.).

​ასევე საინტერესო იქნებოდა, რა კლინიკური სარგებელი მოიტანა რემდესევირმა. ჩვენ გვახსოვს, პირობა იყო ასეთი, რომ თუ რემდესევირი „გაამართლებდა“, ახალ პარტიას შემოვიტანდით. ამიტომ საინტერესოა, გაამართლა თუ არა და რა კრიტერიუმებით ვმსჯელობთ ამაზე.

​შესაძლებლობის ფარგლებში ასევე ძალიან საინტერესო იქნებოდა იმ შტამების შედარება, რომლითაც ინფიცირებულნი იყვნენ გარდაცვლილები და გამოჯანრთელებულები.

​მოკლედ, არა მგონია, ეს კითხვები მარტო მე მაწუხებდეს და ვიცი, ბევრს აინტერესებს,“ - წერს ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრ​თელობა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი
გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი კორონავირუსთან დაკავშირებულ შიშზე, პანიკაზე, ლოქდაუნზე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს:
„დამონების უძლიერესი და უმთავრესი იარაღია, შიში, დაპანიკება, გააზრებაზე უარის თქმა, ლოგიკის წესებზე უარის თქმა. მორჩილი ძალიან ბევრს უყვარს - ევროპაშიც და ამერიკაშიც, დემოკრატიაშიც და დიქტატურაშიც.

​მე ვიფიქრებ თქვენ მაგიერო - ზუსტად ასეთი სიტყვებით მიმართა ხალხს ბავარიის პრეზიდენტმა და ხელუსუფალმა წინასააღდგომოდ. თქვენ მარტოებმა სახლში ლოქდაუნში იყავით და ჩვენ ვიფიქრებთ ყველაფერზეო. მენდე, რომ ასე აუცილებელიაო.
​ის, რომ ინტესიური საწოლების მხოლოდ 8% არის დაკავებული მართვითი სუნთქვის კორონიანი პაციენტებით და მაინც კოლაფსზე ვსაუბრობო, ამაზე ანგელა მერკელიც და სხვანიც არაფერს ამბობენ და განსჯის უნარდაპაუზებული ადამიანებიც არ აანალიზებენ ფაქტებს. გერმანიის ინტენსიური ადგილების 20% დალუქულია გადაუდებლობისათვის. დარჩენილი 28.000 საწოლიდან 12.000 ელექტიური მსუბუქი პაციენტია. 4.000-მდე კორონიანია და მათ შორის მხოლოდ ნახევარია მართვით სუნთქვაზე. დაახლოებით ამდენივე სხვა დაავადებიანი მძიმე ავადმყოფია. ოფიციალური ცარიელი ადგილია დაახლოებით ასევე 4.000-მდე.

​და მაინც კოლაფსის სუგერირება მიდის.
​საქართველოში 5.500-მდეა ინტენსიური საწოლი და იქაც სტატისტიკურად მსგავსი სიტუაციაა. კორონათი გარდაცვლილია საქართველოში 3.877 ადამიანი 14 თვეში და ამ პერიოდის საერთო და ბუნებრივი სიკვდილიანობა რამდენია, იანგარიშეთ - წლიური ბუნებრივი სიკვდილიანობა არის საუკეთესო შემთხვევაში 1% ანუ, 12 თვეშია 40.000-მდე და 14 თვეში კი 47 ათასამდეა.

​რამდენი კორონიანი დაიღუპა საქართველოში იზოლაციის და უმოძრაობის თრომბოემბოლიით, რამდენი დაიღუპა და დამძიმდა არასწორი ნაადრევი ინტუბაციით? - ამაზე დისკუსია ბევრი დაპაუზებული ადამიანისათვის ნიშნავს უკვე „შეთქმულების თეორიას“ და „ანტივაქსერობას“.
​აქ, დიდ და დემოკრატიულ გერმანიაშიც.
​სწორედ აი, ამ დასავლეთის ქვეყანაში ჩემი კლინიკის მთავარი უროლოგი, რომელიც 22 წელია განყოფილების თავკაცია, გაუშვეს „იძულებით შვებულებაში“ და სუსპენდირებული იყო რამდენიმე კვირა, ვიდრე სასამართლოს გადაწყვეტილებით არ დააბრუნეს უკან.


​გერმანიაში, ავსტრიაში, ბელგიაში და საერთოდ დასავლეთში ჯერჯერობით შეგიძლია საკუთარი აზროვნების და სიტყვის უფლების დაცვა სასამართლოთი. ათიათასობით უკან დაბრუნებული თავისუფალი გადაადგილების თუ სხვა უფლებების აღდგენაა სასამართლოების ანგარიშზე.
​საქართველოში ეს შეუძლებელია.
​დასავლეთს თუ არადემოკრატიულ ქვეყნებს არ აწყობთ იმაზე დისკუსია, თუ რატომ ეტაკა დიდ ქალაქებს და კონგლომერატებს ასე მკაცრად კორონა.
  • ესაა ამბულატორიის სისტემის უქონლობა,
  • ესაა დამპინგური გროშები ავადმყოფის და მოხუცის მომვლელებზე,
  • ესაა ტერიტორიულად არგაშლილი და გათავკომბალებური ჯანდაცვის სისტემა,
  • ესაა მეგაკლინიკების მიერ მცირე კლინიკების გადაყლაპვა.

​ამის მაგივრად მილიარდები მიდის დიდ და რელევანტურ ბიგ ბიზნესში.

​ევროგაერთიანების მიერ კორონაზე გამოყოფილი 1000 მილიარდი ევროდან რომ 10% წასულიყო ავადმყოფისა და მოხუცის მოვლაში, არ იქნებოდა ამგვარი სიტუაცია და მეორეც: დაფიქრებული ნაკლებად მინახავს, ვისაც უკითხავს, რაო აფრიკას არა აცრა, არა ამბულატორიული მედიცინა, არა ფართო საცხოვრებელი, მილიონიანი სლამები და ერთ ოთახში 5 ადამიანი, ნაკლები ლოქდაუნი და რა ხდება?

​არ გამოაცხადეს ჯერ კიდევ ნოემბერში აფრიკის „გარდაცვალება“ ან ინდოეთის? სად არის თქვენ მიერ ნანოსტრადამული „კუბოები“ და „დაუკრძალავი“ გვამები? მალავენ? აი, აქაა მეორე პრობლემა, როცა ძაღლი თავის კუდს დასდევს და კბენს.

​აი, ესაა პრობლემა და აი, ეს არაა იქ. იქ არაა პანიკა. იქ ხალხმა უბრალოდ 2% ალბათობაზე პანიკური კანკალი კი არ დაიწყო და კი არ გამოიკეტა, იქ ხალხმა 100%-იანი შიმშილის წინააღმდეგ ბრძოლა ამჯობინა. გარეთ და შეძლებისდაგვარი ჰიგიენით, პირბადით.

​ჩაპაუზებულებმა უძახეთ ახლა ხან, ვის და ხან, ვის ანტივაქსერები. ფაქტია, რომ 70%-ით ნაკლებმა მიიღო 2020 წელს ქიმიოთერაპია და შესაბამისად, მეტი გარდაიცვალა, 50%-ით ნაკლებმა მიიღო გულზე ჩარევა და შესაბამისად, მეტი გარდაიცვალა.

​ასობით მსგავსი სამედიცინო ნონსენსის მაგალითია, 100%-იანი ფაქტია და თქვენ ახლა მიაჩერდით მოჯადოებულნი ამ „კორონას ინციდენცის რიცხვს“, რომელიც საერთოდ არ ასახავს ავადმყოფობის არცერთ ასპექტს და უძახეთ ხალხს წაღმა-უკუღმა ანტივაქსერი. არაუშავს, ყოველთვის ასე იყო, რომ ცოტანი იცავდნენ ბევრის უფლებას და თავისუფლებას. მე და ჩემნაერები არ დავყრით ფარხმალს და მოგაწოდებთ ცოტათი მაინც გამოსაფხიზლებელ საინფორმაციო აბებს.

​ადამიანისთვის იმის დაბრალება, რაც არაა, ეს ძველისძველი და აპრობირებული მეთოდია. ამიტომაც, არაუშავს და ავიტანთ და რაც მთავარია, არ გინდათ ახლა დიდი ფიქრი ამ ყველაფერზე, ჩვენ ვიფიქრებთ თქვენს თავისუფლებაზეც და უფლებებზეც. შედით ბუტკაში. ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია. ოღონდაც, ის მედიასივრცე თქვენ რომ ლოქდაუნით ტვინებს გიბრუჟებთ, არაა ლოქდაუნში, არც პოლიტიკაა ლოქდაუნში, არც თქვენს თავზე მჯდომი ელიტაა ლოქდაუნში. ლოქდაუნში ყოფნა სოციალური კიბეა - ხარ მაღლა და ხარ „კაი ტიპი“, არ ხარ ლოქდაუნში. მთავარია, სხვა უნდა იყოს ლოქდაუნში. 47 ტელევიზია მისი ათასობით თანამშრომლით საჭიროა და ერთი თეატრი ლოქდაუნში უნდა იყოს. ამაზეც თუ არ გეხსნებათ ლოგიკის კვანძი, მეტს ვერაფერს გეტყვით ვერავის. როგორაა იმ კაცის ამბავი „სულ კარგად მეყოლეთ და მე ქუდი დამიხურიაო“, თქვა ერთი ფილმის არასერიოზულმა სერიოზულმა,“ - წერს იაგო ფრანგიშვილი.

წაიკითხეთ სრულად