Baby Bag

,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ''

,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ''
,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ'' - აღნიშნულის შესახებ ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი გაციების შესახებ საუბრობს. MomsEdu.ge მის ნათქვამს უცლელად გთავაზობთ:

,,ტერმინი „გაცივება“ არსებობს, გამოიყენება ინგლისურ ენაშიც (common cold). რა თქმა უნდა, „გაცივება“ გარკვეულწილად ხელს უწყობს იმუნური პასუხის შესუსტებას, მაგრამ საბოლოო როლს მაინც ინფექციური დაავადებები ასრულებს, ანუ ადამიანს „გაცივების“ სიმპტომების დროს რომელიმე ინფექციური დაავადება აქვს, ძირითადად ვირუსული და ჩვეულებრივ, გადამდებია. ყველაზე ხშირად ამ დროს ადგილი აქვს რინოვირუსულ ინფექციას, რომლის დროსაც ძირითადად აღინიშნება სურდო, ყელის ტკივილი, ხველა. ტემპერატურის მომატება შეიძლება იყოს, თუმცა ეს სიმპტომი ზოგჯერ არ არის გამოხატული.

ამ დროს სიფრთხილის ზომების დაცვა აუცილებელია, რომ გარშემომყოფები დავიცვათ და არასწორია, რომ „გაცივება“ გადამდები არ არის.

ზოგადად, ჩვენთან ინფექციური დაავადებების როლს ხშირად არ ანიჭებენ მნიშვნელობას. მაგალითად, ხშირია ასევე გამონათქვამი „ფეხები გამიცივდა და შარდის ბუშტის ანთება დამემართა“. სიცივემ შეიძლება შარდვის გახშირება მართლაც გამოიწვიოს, მაგრამ საშარდე გზების ინფექცია ჩვეულებრივი ინფექციური დაავადებაა და მას იწვევს ბაქტერიები და არა დაბალი ტემპერატურა.

ასევე ხშირად გავიგებთ, რომ ადამიანი საკვებით მოიწამლა. ამ დროსაც ხშირად არ არის გაცნობიერებული, რომ უმრავლეს შემთხვევაში საქმე სწორედ დიარეით მიმდინარე ინფექციურ დაავადებებთან გვაქვს. შესაძლებელია, ბაქტერიები სწორედ საკვებიდან იყოს გადაცემული, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში ინფიცირების წყარო საკვები სულაც არ არის და ინფექციის გადაცემა სწორედ ადამიანიდან ადამიანზე ხდება. თუმცა უკავშირებენ რომელიღაც კონკრეტულ საკვებს და ეს ზოგჯერ სულაც არ არის მართალი.

ამიტომ დიარეული დაავადებების დროსაც უკიდურესად მნიშვნელოვანია მოვუფრთხილდეთ გარშემომყოფებს, ზედმიწევნით დავიცვათ ჰიგიენა (მათ შორის ხელის ხშირად დაბანა) და არ ვიყოთ დარწმუნებული, რომ ეს „მოწამვლაა“ და არა ინფექცია.

მოკლედ, მარტო კოვიდი არ არის ამქვეყნად პრობლემა და უამრავი სხვა, გადამდები ინფექციური დაავადება არსებობს. ამიტომ, მარტო კოვიდის გამორიცხვა ავტომატურად არ ნიშნავს, რომ სიმპტომების შემთხვევაში მაქსიმალურად არ უნდა დავიცვათ სიფრთხილე და ამით ჩვენს ირგვლივ მყოფი ადამიანები,'' - აღნიშნავს მაია ბუწაშვილი. 


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმ​რთელობა

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად