Baby Bag

რა ასაკიდან შევიყვანოთ ბავშვი სპორტზე და რა უნდა გავითვალისწინოთ, სანამ ამა თუ იმ სახეობაზე შეყვანას გადავწყვეტთ? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ბავშვთა ორთოპედი ამირან შარაბიძე ესაუბრა

რა ასაკიდან შევიყვანოთ ბავშვი სპორტზე და რა უნდა გავითვალისწინოთ, სანამ ამა თუ იმ სახეობაზე შეყვანას გადავწყვეტთ? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ბავშვთა ორთოპედი ამირან შარაბიძე ესაუბრა
რა ასაკიდან შევიყვანოთ ბავშვი სპორტზე და რა უნდა გავითვალისწინოთ, სანამ ამა თუ იმ სახეობაზე შეყვანას გადავწყვეტთ? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ბავშვთა ორთოპედი ამირან შარაბიძე ესაუბრა. 

- ფიზიკური აქტივობა აუცილებელა ბავშვებისთვის. რა ასაკიდან დავაწყებინოთ სპორტული ცხოვრება?

- ფიზიკური აქტივობა, მით უმეტეს 21-ე საუკუნეში, როდესაც გავრცელდა ცხოვრების პასიური წესი, აუცლებელია ბავშვის ნორმალური ზრდა-განვითარებისთვის. სპორტი არ არის მხოლოდ ფიზიკური აქტივობის საშუალება, ის დიდ როლს თამაშობს პიროვნების მენტალური ჩამოყალიბების პროცესშიც. სპორტთან ერთად ბავშვი ხდება სოციალურად მეტად აქტიური, იძენს მეგობრებს, სწავლობს სირთულეების გადალახვას, სხვების პატივისცემას და ა.შ.

სპორტული აქტივობის დაწყება თეორიულად ნებისმიერი ასაკიდან შეიძლება. ამის ნათელი მაგალითია ცურვა, რომელსაც ბავშვები 1 წლამდე სწავლობენ, თუმცა სპორტის არსის გათავისება მხოლოდ 5-6 წლიდან იწყება, ამ დროისთვის ასევე იხვეწება ნეირო-მოტორული შესაძლებლობები. მანამდე სპორტზე სიარულსაც აქვს აზრი, მაგრამ არა სპორტული, უფრო გარემოსთან შეგუების თვალსაზრისით. ზოგადად, სპორტული ცხორების დაწყების ოპტიმალურ ვადებად მიჩნეულია 4-8 წლები.

- კონკრეტულად, რომელ ასაკში, რომელ სპორტს ურჩევდით მშობლებს, რომლებსაც ვერ გადაუწყვეტიათ, რაზე შეიყვანონ შვილი?

- პირველ რიგში, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ბავშვი უკვე პიროვნებაა, მას აუცილებლად უნდა მივცეთ არჩევანის საშუალება, უნდა დავუსვათ კითხვები, გავიგოთ მისი ინტერესების შესახებ და ამის შემდეგ შევთავაზოთ რამდენიმე ვარიანტი, რათა მისთვის უინტერესო სახეობის გამო საერთოდ არ გაუქრეს სპორტის მიმართ ინტერესი.

ზოგად რჩევებს რაც შეეხება, გასათვალიწინებელია ბავშვის ასაკი, კონსტიტუციური აგებულება, ფსიქო-ემოციური მდგომარეობა. 

მაგალითად, ჰიპერაქტიური ბავშვებისთვის სასურველია რომელიმე საბრძოლო ხელოვნება, სადაც ენერგიას დახარჯავენ, საუკეთესო ვარიანტად ბევრის აზრით მიჩნეულია ძიუდო. 

მათთვის ვისაც ბუნება უყვარს-ცხენოსნობა, კლდეზე ცოცვა. 

ინტროვერტი ბავშვებისთვის სპორტის გუნდური სახეობები, სადაც გაიხსნებიან და სხვებთან ურთიერთობას მიეჩვევიან. 

ცოტა მოუქნელებისთვის კალათბურთი, რომელიც მოტორიკას ანვითარებს. 

თუმცა, თუ უნდა დავასახელოთ ერთი უნივერსალური სახეობა, რომელსაც ყველასთვის მეტ-ნაკლებად შეუძლია სარგებლის მოტანა, ესაა ცურვა, რადგან წყალში გრავიტაციის ძალა 2-ჯერ ნაკლებია, ვიდრე ზედაპირზე, ძვალ- სახსროვანი სისტემა ნაკლებადაა დატვირთული, ხოლო იმის გამო, რომ წყლის სიმკვრივე მეტია ჰაერისაზე, ერთი და იგივე მოძრაობის განხორცილებისთვის კუნთს წყალში უწევს დაახლოებით 4-ჯერ მეტი სამუშაოს შესრულება, ეს ორი მოცემულობა იძლევა საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის განვითარებისთვის ოტიმალურ პირობებს. გარდა ამისა, ცურვის დროს კარგად ვითარდება კარდიო-ვასკულური და რესპირატორული სისტემები, მენტალური თვალსაზრისით კი ბავშვი იძენს თავდაჯერებულობას.

- მშობლებს ხშირად აწუხებთ ბავშვის სიმაღლის საკითხი, ასეთ შემთხვევაში, არის თუ არა რომელიმე სპორტის სახეობა ეფექტური სიმაღლეში ზრდისთვის და რომელს მიანიჭებდით უპირატესობას?

- საყოველთაოდ გარცელებული შეხედულების თანახმად, კალათბურთი ხელს უწყობს სიმაღლეში ზრდას, ხოლო ათლეტიზმი და ჭიდაობა პირიქით, ხელს უშლის. დღესდღეობით, არ არსებობს არც ერთი სარწმუნო მეცნიერული კვლევა, რომელიც ამ მოსაზრებას ცალსახად დაადასტურებდა, თუმცა დადგენილია, რომ კვირაში დაახლოებით 18 საათით ინტენსიური ვარჯიშის პირობებში ხდება ზოგიერთი ჰორმონის სეკრეციის სტიმულირება, მათ შორის საინტერესოა Insulin-like growth factor 1 (IGF-1), რომელიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ორგანიზმის ზრდის პროცესში, მაგრამ აქ გასათვალისწინებელია მეორე ფაქტორი, სპორტული აქტივობით ბავშვის დატვირთვის ხანგრძლივობა ძლიერაა დამოკიდებული მის ასაკზე, ზედმეტი ვარჯიში ზრდის ტრავმის მიღების ალბათობას, ხოლო 18 საათი პუბერტამდელი (პუბერტული ანუ მომწიფების პერიოდი) ასაკისთვის ძალიან ბევრია.

ადამიანის ზრდის პროცესს არეგულირებს ენდოკრინული სისტემა, ამიტომ თუ მშობელს საფუძვლიანი კითხვები გააჩნია ამ მიმართულებით, უმჯობესია მიმართოს ენდოკრინოლოგს, რათა შეფასდეს ბავშვის ჰორმონალური ბალანსი და საჭიროების შემთხვევაში განხორციელდეს ადეკვატური ჩარევა.

- თუ ბავშვი სუსტი აღნაგობისაა ან პირიქით, სიმსუქნისკენ არის მიდრეკილი, რომელი სპორტია უკეთესი, ორივე შემთხვევაში?

- ჭარბი წონა ნიშნავს ძვალ-სახსროვანი სისტემის ჭარბ დატვირთვას, ამიტომ არაა სასურველი სპორტის სახეობები, რომლებიც დაკავშირებულია სხეულის ვერტიკალურ დატვირთვასთან, სირბილთან, ფეხზე დიდხანს დგომასთან. 
ზოგადად, ჭარბწონიანობა არაა მდგომარეობა, რომელიც „მარტო მოდის“, ძვალ-სახსროვანის გარდა მას ახასიათებს კარდიო-ვასკულარული, ედოკრინული, რესპირატორული, დიგესტიური სისტემის დაზიანებები, ამიტომ თუ ბავშვის სხეულის მასის ინდექსი სცილდება, ან მიახლოებულია მაქსიმალურ, ან მინიმალურ მაჩვენებლებთან, გირჩევდით მიგემართათ სპეციალისტისთვის. დროულად დაწყებული მკურნალობა შედეგის მისაღწევად უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია.

- რა დროს არ შეიძლება ბავშვის სპორტით დაკავება და აუცილებელია თუ არა სანამ გადავწყვეტთ ამა თუ იმ სახეობაზე შეყვანას, მივმართოთ სპეციალისტს?

- თუ ბავშვს არ აქვს ისეთი ქრონიკული ან მწვავე დაავადება, რომელიც ფიზიკური აქტივობის შესაძლებლობას გამორიცხავს, სწორად შერჩეული სპორტის სახეობისგან თავის შეკავება საჭირო არაა.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი ჯიუტობს არა უზნეობის გამო, არამედ მან აღმოაჩინა, რომ მშობლების „მინდა“ სრულდება და სინჯავს, თვითონ რომ იტყვის „მე მინდა,“ შეუსრულდება თუ არა,“ - რამაზ საყვარელიძე

„ბავშვი ჯიუტობს არა უზნეობის გამო, არამედ მან აღმოაჩინა, რომ მშობლების „მინდა“ სრულდება და სინჯავს, თვითონ რომ იტყვის „მე მინდა,“ შეუსრულდება თუ არა,“ - რამაზ საყვარელიძე

ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე ბავშვის აღზრდის აღმოსავლური ტრადიციების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ შვილთან მიმართებაში ასაკის შესაბამისი მიდგომები უნდა გამოვიყენოთ:

„ჩინურ-ინდური აზროვნებიდან არის ასეთი ფორმულასავით: „ექვს წლამდე ბავშვს უნდა მოექცე როგორც მეფეს, ექვსიდან თერთმეტამდე, როგორც მოსამსახურეს, თერთმეტის მერე, როგორც მეგობარს." ზუსტად არის ყველაფერი გაწერილი და რატომ? ხუთ წლამდე ბავშვში ყალიბდება მე. პირველი სიჯიუტის ხანაა. ბავშვი ჯიუტობს არა უზნეობის გამო (თუმც მშობელს ხშირად ჰგონია, რომ უზნეობაა და ბავშვს რეპრესიას უკეთებს), მან აღმოაჩინა, რომ მშობლების „მინდა“ სრულდება. მას უჩნდება განცდა, რომ „მე“ რაღაც არის. ის სინჯავს, თვითონ რომ იტყვის მე მინდა ან არ მინდა, შეუსრულდება თუ არა. მე, რასაც ჩვენ პიროვნებას ვეძახით, ხუთ წლამდე ასაკში ყალიბდება. თუ ხუთ წლამდე ან ექვს წლამდე ამ მეს რეპრესირებას ვახდენთ, მას მთელი ცხოვრება აქვს განცდა, რომ ის უსუსურია. ადამიანი უსუსური თუ არის, სტრესი გარანტირებულია. თუ სტრესი არ იქნება, ჰიტლერის მაგვარ ფენომენს მიიღებთ. მას მძიმე ბავშვობა ჰქონდა. ჰიტლერის მაგვარ ფენომენში იმას ვგულისხმობ, რომ ადამიანი სულ ეცდება კომპენსირებას, ეცდება, რომ ისევ უსუსური არ ჩანდეს. მას სულ ძალადობასა და აგრესიაზე ექნება აქცენტი. „მეს“ დასუსტება მრავალი ტიპის დეფორმაციას იწვევს.“

რამაზ საყვარელიძე აღნიშნავს, რომ ბავშვი პიროვნებად ადრეულ ასაკში ყალიბდება და ის მნიშვნელოვან ცვლილებებს აღარ განიცდის:

„ამ პერიოდში, როგორც მოიხარშება, მერე ისე რჩება. მერე ადამიანი თითქმის აღარ იცვლება. ხესავით არის, ღერძი ხომ რჩება ხის გაზრდის მიუხედავად. ამ უცვლელ „მეს“ მოჰყვება თავისი ლოგიკური შტოები. ადამიანი ფიქრობს, რომ თუ ის მეფეა, სხვა ყველაფერი წვრილმანია, რომელსაც ყურადღება არ უნდა მიაქციოს. მეფე შეიძლება ციხეში ჩასვა, დილეგში იყოს, მაგრამ თავის თავს მეფედ გრძნობდეს. როგორ იგრძნობს ადამიანი თავის თავს, ამაზეა აწყობილი მისი გარემოსთან ურთიერთობა.“

რამაზ საყვარელიძის თქმით, ექვსიდან თერთმეტ წლამდე ასაკის ბავშვს შრომა ეხალისება, რადგან ის უფროსებს ბაძავს:

„ჩვენ ძალიან ხშირად იმაზე გვაქვს აქცენტი, თუ რას ვფიქრობთ ჩვენს თავზე. მთავარია, როგორ გრძნობ თავს. ტვინი გრძნობაზე იძლევა რეაქციას. ადამიანს იდეაზე უფრო სუსტი რეაქცია აქვს, შეგრძნებაზე კი იძლევა რეაქციას, როგორც რეალობაზე. მე თუ საკუთარ თავს მეფედ ვგრძნობ, ეს ჩემთვის რეალობაა და ამაზე ვაგებ გარემოსთან ურთიერთობას. ყველაზე ხშირად კითხულობენ ხოლმე: „რომ გათამამდეს ბავშვი?“ ამისთვის არის მეორე პერიოდი. მაშინ უნდა ათხრევინო, ახვნევინო, დაალაგებინო. ის ამას ხალისით ასრულებს. ეს ის პერიოდია, როდესაც ბავშვი ბაღში წასვლისას ამბობს სამსახურში მივდივარო. რატომ? იმიტომ, რომ შენ გბაძავს. შენ თუ შრომობ, ბავშვსაც შრომა ეხალისება. რამდენადაც უნდა აშრომო, ის კმაყოფილია, იმიტომ, რომ შენნაირია.“

„თუ მაშინ, როდესაც მკაცრი უნდა ვიყოთ, ბავშვს გავანებივრებთ, მერე უკვე ძალიან მტკივნეული იქნება თანატოლებთან ურთიერთობა, მას სულ კონფლიქტი ექნება თანატოლებთან. ის შეუჩვეველი იქნება წინააღმდეგობას. ბავშვი თუ სულ მეფესავით ვამყოფეთ, ის განწირული გვყავს კონფლიქტური ცხოვრებისთვის. თუ თავიდანვე თავში ჩავარტყით, განწირული გვყავს, რომ უკმაყოფილო იყოს თავისი თავით. ჩვენ უნდა შევიცვალოთ. პრობლემა ბავშვის ცვლილებაში არ არის, პრობლემა ჩვენს ცვლილებაშია. ჩვენ ვერ ვიცვლებით. ჩვენ როგორც შევეჩვიეთ ბავშვთან ურთიერთობას , ისე ვაგრძელებთ, სანამ რამე უბედურება არ მოხდება,“ - აღნიშნავს რამაზ საყვარელიძე.

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად