Baby Bag

„ამ გამონაკლის შემთხვევაში შეგვიძლია ბავშვს 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„ამ გამონაკლის შემთხვევაში შეგვიძლია ბავშვს 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ის იშვიათი შემთხვევა დაასახელა, როდესაც ბავშვს 37,5 გრადუს ტემპერატურაზე სიცხის დამწევი უნდა მივცეთ:

„თუ ბავშვს არ სიამოვნებს ტემპერატურა უკვე 37,5 გრადუსი ან ანამნეზში აღენიშნება გულყრა, ასეთ შემთხვევაში შეგვიძლია მას 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი. ეს გამონაკლისი შემთხვევებია, როდესაც ასე უნდა მოვიქცეთ, თუ გვინდა, რომ მოვახდინოთ პრევენცია გულყრის.“

ინგა მამუჩიშვილის თქმით, ბავშვის ჩახურება არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება:

„არავითარ შემთხვევაში ბავშვის ჩახურება არ შეიძლება. ჩვენ უნდა მივცეთ თერმორეგულაციის ცენტრს საშუალება იმოქმედოს ტემპერატურიდან გამომდინარე. მატყლის საბნები და პლედები არ არის საჭირო. მინახავს ბავშვი ამას ისვრის ფეხებით, იხდის. მაღალ ტემპერატურაზე, თუ ბავშვი გახურებულია, არავითარ შემთხვევაში მისი ჩახურება არ შეიძლება.“

„მაქსიმალურად უნდა გავაღოთ ფანჯრები, მაგრამ ორპირი არ უნდა შევქმნათ. ოთახში უნდა იყოს ნორმალური ტემპერატურა. ხშირ შემთხვევაში ხალხს ოთახში 28-30 გრადუსი აქვს ტემპერატურა.ეს კატეგორიულად დაუშვებელია. 20 გრადუსზე მეტი ტემპერატურა ოთახში არ უნდა იყოს, მაქსიმუმ 22 გრადუსი,“- აღნიშნულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ მშობლებს ბავშვის მეცადინეობისას დაშვებული შეცდომების შესახებ საინტერესო ინფორმაცია მიაწოდა:

„ნებისმიერი ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის, ნებისმიერ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია მოტივაცია და ემოცია. მნიშვნელოვანი კომპონენტია ყურადღების კონცენტრირება. მოტივაცია შეიძლება იყოს ბევრნაირი. სასკოლო ასაკის ბავშვის შემთხვევაში დადებითი ემოცია პრიორიტეტია და გადამწყვეტია. დადებითად მოტივირებული ბავშვი უკეთესად კონცენტრირდება ამ აქტივობაზე. შესაბამისად მას ნაკლები დრო სჭირდება კონკრეტული ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის. უარყოფითი ემოციის წილი ნაკლები უნდა იყოს. ძალდატანების კომპონენტი ამ ემოციას აფუჭებს. თუ მხოლოდ იძულებაზეა დამოკიდებული, ბავშვი ვერ აცნობიერებს რატომ, რისთვის, თუ მეცადინეობის პროცესი ცუდ ემოციასთან ასოცირდება, ბუნებრივად იბლოკება რაღაც. გეგონება ტვინი თვითონ ებრძვის, რომ ეს ინფორმაცია არ დაიმახსოვროს.

მნიშვნელოვანია, როგორ არის მოწყობილი სამუშაო გარემო. თუ ჩვენ ცოტა არასწორად ვეხმარებით ბავშვს, ეს პრობლემაა. თუ ჩვენთვისაც ეს ისეთი მომენტია, რომ „ვაიმე, ახლა ამას სამეცადინო აქვს,“ ან მე სამზარეულოში ვარ და გეუბნები: „წადი ახლა შენ იმეცადინე იქ და არ გამოხვიდე, სანამ არ ისწავლი და მერე მოვალ და უნდა ჩამაბარო, არ ვნახო, რომ რამე შეგეშალოს,“ ეს იმდენად სტრესული მომენტია, რომ ბავშვზე პირიქით მოქმედებს. მას ემატება სტრესი, ემატება სტრესის ჰორმონები.

ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, როგორია ბავშვის აკადემიური უნარები, ინტელექტუალური შესაძლებლობები რამდენად სრულყოფილია. რამდენად შეუძლია მას მიწოდებული ინფორმაციის გადამუშავება. შეიძლება მიწოდებული ინფორმაციის ტემპი იყოს შესაცვლელი, მოცულობა, ფორმა იყოს შესაცვლელი. მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით, რომ დროზე მოვითაოთ. წესით, ეს არ არის სწორი. როგორც კვებაში, გვჭირდება სტარტერი, მთავარი კერძი და მერე დესერტი, მეცადინეობის პროცესსაც სჭირდება უფრო მარტივი, ნაცნობი, უკვე გაშიფრული, დამუშავებული ინფორმაცია. თითქოს გონება გახურდა, უნარები გავარჯიშდა. მერე გადავიდეთ რთულ ნაწილზე და ბოლოსთვის ვიტოვებთ მარტივ, სახალისო ნაწილს,“- მოცემულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად