„ერთადერთი კუთხეა სამეგრელო, სადაც კარაქს და ერბოს დიდ პატივს არ სცემენ. ამ პროდუქტებს საერთოდ არ იყენებდნენ კვებაში. დასავლეთ საქართველოში ბერძნების გავლენით უფრო პოპულარული იყო ზეთი. საუბარი მაქვს ცივად გამოხდილ ზეთზე. სამეგრელოში მსუქან ადამიანს ნაკლებად შეხვდებით. სულ გამხდრები და გამოწკეპილები არიან. ეს მთლიანად სწორი კვების დამსახურებაა. იქ რაციონში ძალიან დიდია თხის რძე, თხის ხორცი. თხის ქონს მეგრელები სამკურნალოდ გამოიყენებდნენ, არასდროს მას არ გამოიყენებდნენ საკვებში. თხის რძე დედის რძესთან მიახლოვებულია და ისიც სამკურნალოდ გამოიყენება.“
ანა მიქაძის თქმით, ნებისმიერ ქონს კვებითი ღირებულების გარდა, სამედიცინო ღირებულებაც აქვს:
„ნებისმიერი ქონი, მათ შორის ღორის მუცლის ქონიც კი, კვების გარდა სამედიცინო თვალსაზრისითაც გამოიყენება. მას უამრავ მალამოში იყენებდნენ. ასევე იყო თხის ქონიც. რაც შეეხება ერბოს, მის არაჩვეულებრივ თვისებებთან ერთად, ისიც სამკურნალოა. ერბოს ცოტა ჯინჯერი რომ ჩაურიოთ, ცოტა ქონდარი დაამატოთ, გაყინოთ, შემდეგ საკვებს მოაყაროთ, ჩათვალეთ, რომ გაციების წამალს იღებთ, შეიძლება ვაქცინადაც კი გამოდგეს რიგ შემთხვევაში.“
„სად შემორჩა ერბო? ერბო არსად არ შემორჩა საქართველოში წარმოებაში, გარდა აჭარის მთიანეთისა, აღმოსავლეთის მთიანეთისა და მუსლიმ თემში (მარნეული, დმანისი, ქვემო ქართლი, გარდაბანი). აღმოსავლეთ საქართველოში ერბოს განათებისთვისაც იყენებდნენ. ამ თხევად ოქროს ძალიან ბევრი დანიშნულება ჰქონდა. ერბო არის ერთადერთი ცხიმი, რომელიც კიდევ უფრო უკეთესი ხდება გაცხელების დროს და კიდევ უფრო მეტ სასარგებლო თვისებას იძენს,“- აღნიშნულ საკითხებზე ანა მიქაძემ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.
წყარო: „დილა ფორმულაზე“
წაიკითხეთ სრულად
